6-7 lipca 2011 r. odbyło się 80. posiedzenie Senatu.

Ustawa o zmianie ustawy o finansowym wsparciu rodzin w nabywaniu własnego mieszkania oraz niektórych innych ustaw - przyjęta z poprawkami

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 94. posiedzeniu, 10 czerwca 2011 r., na podstawie projektu rządu. zmienia zasady realizacji programu preferencyjnych kredytów mieszkaniowych "Rodzina na swoim". Program ten zaczął funkcjonować na mocy ustawy z września 2006 r. Skorzystać z niego mogą małżeństwa lub osoby samotnie wychowujące dzieci. Po zaciągnięciu odpowiedniego kredytu w jednym z banków, które podpisały stosowną umowę z Bankiem Gospodarstwa Krajowego, przez pierwsze 8 lat państwo dopłaca połowę wartości odsetek. W ramach programu można skredytować mieszkanie o maksymalnej powierzchni 75 m² czy dom o powierzchni nieprzekraczającej 140 m².

Nowela przewiduje m.in. ograniczenie przyjmowania wniosków o udzielenie kredytów preferencyjnych do 31 grudnia 2012 r. i obniżenie ceny mieszkania, na kupno którego można dostać dopłatę. Na podstawie nowych przepisów zmniejszyłaby się z 1,4 do 1,0 wartość mnożnika, określającego limit ceny mieszkania kupowanego na rynku pierwotnym i z 1,4 do 0,8 mnożnika dotyczącego mieszkań na rynku wtórnym. Mnożnik ten odnosi się do maksymalnej wartości m² lokalu, na który zaciągany jest preferencyjny kredyt. Wartość średniej ceny m²w danym regionie raz na pół roku określa wojewoda. Im wyższy mnożnik, tym droższe może być mieszkanie objęte programem. Zmiana zakłada, że z preferencyjnych kredytów mogłyby korzystać także osoby samotne w wieku do 35 lat. W ich wypadku przepisy ustawy dotyczyć będą mieszkań o powierzchni do 50 m² Ustawa określa też maksymalny wiek docelowy kredytobiorcy, czyli każdego z małżonków, osoby samotnie wychowującej co najmniej 1 dziecko, na 35 lat.

Przedstawiając sprawozdanie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej z prac nad nowelizacją senator Jan Rulewski powiedział, że zmiany nie budziły zasadniczych zastrzeżeń: "Senatorowie na ogół uznawali fakt konieczności hamowania deficytu budżetowego". W imieniu komisji zaproponował 3 poprawki, m.in. przedłużenie funkcjonowania programu do końca czerwca 2013 r.

Sprawozdawca Komisji Gospodarki Narodowej senator Andrzej Owczarek poinformował, że pierwszym roku z dofinansowania skorzystało około 4 tys. osób, ale rząd poprawił ustawę i spowodował gwałtowny wzrost akcji kredytowej. Senator powiedział, że dotychczas udzielono około 112 tys. kredytów z dopłatami, z czego 43 tys. w 2010 r. Jego zdaniem, do końca funkcjonowania programu liczba takich kredytów może wzrosnąć do 150 tys. "Oczywiste jest, że rosną koszty budżetu państwa. Koszty w tej chwili, na podpisane już umowy, sięgają około 3 mld zł i są rozłożone w czasie do 2020 r. W związku z tym troska rządu o to, (...) aby ograniczyć wydatki budżetowe poszła w kierunku znacznego zmniejszenia możliwości brania kredytów preferencyjnych" - zaznaczył senator A. Owczarek. W imieniu komisji gospodarki wniósł o wprowadzenie 1 poprawki.

W czasie debaty senator Piotr Kaleta (PiS) uznał nowelizacje za kolejną "antyrodzinną" ustawę, zamykającą bardzo dobrze funkcjonujący program. "Jestem głęboko przekonany, że to ustawa zła, która nie wspomaga polskich rodzin, a o to przecież nam chodzi" - mówił senator P. Kaleta, który złożył 2 poprawki: wniosek o odrzucenie nowelizacji w całości oraz - w razie jego odrzucenia - zniesienie limitu maksymalnego wieku 35 lat. Propozycje zmian w trakcie debaty zgłosili także senatorowie: Władysław Ortyl, Tadeusz Gruszka i Jan Rulewski.

W wyniku głosowania Izba odrzuciła wniosek o odrzucenie nowelizacji (39 głosów za, 50 - przeciw), uchwaliła natomiast 4 poprawki. Dwie miały charakter redakcyjny. Senat precyzyjnie określił też zasady obliczania maksymalnego wieku osoby ubiegającej się o kredyt preferencyjny, a także, że limit wieku nie będzie dotyczył osób samotnie wychowujących dzieci. W kolejnej poprawce na Radę Ministrów nałożono obowiązek przedstawienia Sejmowi i Senatowi informacji o wykonaniu programu "Rodzina na swoim" oraz przyszłych zamierzeń rządu w kwestii dalszego wspierania rodzin w zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Senackie zmiany rozpatrzy teraz Sejm.

Senat wprowadził poprawkę do ustawy o zmianie ustawy o czasie pracy kierowców oraz ustawy o transporcie drogowym

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 94. posiedzeniu, 10 czerwca 2011 r., na podstawie projektu rządu, dostosowuje krajowe przepisy do postanowień decyzji Komisji Europejskiej nr 2009/959/UE. Zgodnie z nimi, ustawa wprowadza obowiązek stosowania nowego, rozszerzonego formularza zaświadczenia, wystawianego przez przedsiębiorcę kierowcy, który przebywał na zwolnieniu lekarskim, urlopie wypoczynkowym, miał czas wolny lub odpoczywał, wykonywał inną pracę niż prowadzenie pojazdu lub pozostawał w gotowości do wykonywania pracy. Kierowca będzie musiał okazywać to zaświadczenie na każde żądanie inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego i funkcjonariuszy policji, straży granicznej i celnej.

Komisja Gospodarki Narodowej zaproponowała 1 zmianę, mającą na celu skorelowanie przepisu dotyczącego obowiązków kierowcy pojazdu samochodowego podczas wykonywania przewozu drogowego z innymi przepisami ustawy o transporcie drogowym. Senat poparł stanowisko komisji i jednomyślnie, głosami 91 senatorów, przyjął poprawkę.

Teraz musi ją rozpatrzyć Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej oraz ustawy o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej - przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 94. posiedzeniu, 10 czerwca 2011 r., na podstawie projektu rządu, implementuje unijną dyrektywę 2005/44/WE z  7 września 2005 r., obligującą Polskę do wprowadzenia na śródlądowych drogach wodnych usługi informacji rzecznej (RIS). To zharmonizowane usługi informacji rzecznej wspierające zarządzanie ruchem i transportem w żegludze śródlądowej. Ma to zwiększyć bezpieczeństwo żeglugi i zwiększyć płynność. Najważniejsza zmiana polega na umiejscowieniu Centrum RIS w strukturze Urzędu Żeglugi Śródlądowej w Szczecinie. Zakłada się, że powstanie ono na początku 2013 r. i zajmie się zbieraniem, przetwarzaniem oraz wymianą informacji służących bezpieczeństwu żeglugi na 100-kilometrowym odcinku Dolnej Odry jako śródlądowej drodze wodnej o znaczeniu międzynarodowym. Przepisy dyrektywy dotyczą bowiem w szczególności śródlądowych dróg wodnych klasy IV i wyższej, które są połączone z drogami wodnymi klasy IV lub wyższej innego niż Polska państwa członkowskiego. W naszym kraju to właśnie 100-kilometrowy odcinek dolnej Odry.

W wyniku nowelizacji wprowadzono zapisy, które,  z jednej strony, mają na celu wprowadzić do działania RIS, a z drugiej strony - zoptymalizować koszty związane z jego wdrożeniem. W zapisach ustawy, która teraz obowiązuje, w art. 47c, mówi się o tworzeniu Centrum RIS. To centrum docelowo miałoby zatrudniać 20 osób. W związku z tym, że dotyczy to niewielkiego obszaru wodnego, postanowiono, że RIS będzie się zajmować dyrektor Urzędu Żeglugi Śródlądowej w Szczecinie, właściwy dla tego 100-kilometrowego odcinka dolnej Odry. W ten sposób nie trzeba będzie tworzyć nowej administracji prawnej, administracji ekonomicznej i uzyska się istotne oszczędności, sięgające 50%, czyli do realizacji wystarczy 10 osób. Drugą zaletą wprowadzanych zmian to, że wydatek nie będzie jednorazowy, ale zostanie rozłożony na lata, do roku 2020. Globalna kwota związana z wprowadzeniem tego systemu to około 41 mln zł.

RIS to system teleinformatyczny działający w ten sposób, że odpowiednie urządzenia na jednostkach pływających za pomocą stacji bazowych będą mogły odbierać potrzebne im informacje, dotyczące różnych zagadnień, np. hydrotechnicznych, potrzebnych do bezpiecznego i efektywnego pływania po tym obszarze. Zmuszeni do korzystania z tego systemu będą musieli występować do dyrektora Urzędu Żeglugi Śródlądowej w Szczecinie z o wnioskiem o uzyskanie tzw. dokumentu zgodności, na podstawie którego będzie działała cała aparatura. Za jego wydanie będzie pobierana opłata w wysokości 200 zł, do 2020 r. obniżona o połowę. W ramach RIS będzie funkcjonował Automatyczny System Identyfikacji Statków, zgodny z wymaganiami międzynarodowymi.

Komisja Gospodarki Narodowej wniosła o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. Izba jednomyślnie, 91 głosami, poparła ten wniosek.

Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe"

Izba w wyniku głosowania (52 głosy za, 38 - przeciw) poparła stanowisko Komisji Gospodarki Narodowej i przyjęła nowelizację bez poprawek. Ustawa, uchwalona przez Sejm na 94. posiedzeniu, 10 czerwca 2011 r., na podstawie projektu rządu, ma na celu wzmocnienie niezależności spółki Polskie Linie Kolejowe SA (zarządca infrastruktury kolejowej w Polsce) od przewoźników kolejowych poprzez wprowadzenie regulacji, zgodnie z którą członkowie zarządu i rady nadzorczej PLK SA oraz pracownicy tej spółki zajmujący stanowiska kierownicze w komórkach organizacyjnych właściwych w zakresie przydzielania tras pociągów lub pobierania opłat za korzystanie z infrastruktury kolejowej, a także ich zastępcy nie będą mogli pełnić funkcji w organach, pozostawać w stosunku pracy ani świadczyć pracy na podstawie innego stosunku prawnego w PKP SA, spółkach od niej zależnych, a także u przewoźników kolejowych w rozumieniu ustawy o transporcie kolejowym. Ponadto nowelizacja wydłuża obowiązywanie tego zakazu na 24 miesiące od zakończenia pełnienia funkcji przez członków zarządu i rady nadzorczej PLK SA lub ustania zatrudnienia pracowników tej spółki na stanowiskach objętych zakazem. Wprowadzono także zasady w zakresie postępowania kwalifikacyjnego dla kandydatów na członków zarządu PLK SA. Dotychczas powoływanie członków zarządu przez radę nadzorczą wynikało ze statutu spółki.

Uchwalono także przepisy przejściowe. W ciągu 6 miesięcy od wejścia w życie ustawy wszyscy pracownicy, którzy są wymienieni w nowym przepisie, czyli zasiadający w zarządzie i w radzie nadzorczej i łączący te funkcje, muszą się na coś zdecydować. W przeciwnym razie ich mandat wygaśnie.

W trakcie debaty wniosek o uchwalenie 3 poprawek złożył senator Zbigniew Cichoń, ale nie przeprowadzano nad nimi głosowania ze względu na przyjęcie ustawy bez poprawek.

Nowelizacja trafi teraz do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 94. posiedzeniu, 10 czerwca 2011 r., na podstawie projektu prezydenckiego, przewiduje wprowadzenie przepisów umożliwiających ponowne ustalenie wysokości emerytury dla osób, które równocześnie pobierają emeryturę oraz korzystają z prawa kontynuowania zatrudnienia u tego samego pracodawcy bez konieczności rozwiązywania umowy o pracę i których prawo do emerytury zostanie zawieszone od 1 października 2011 r. na podstawie ustawy o finansach publicznych. Projekt dotyczy skutków ustawy przyjętej 16 grudnia 2010 r. Mówi ona, że nie będzie można równocześnie pobierać emerytury oraz kontynuować zatrudnienia u tego samego pracodawcy bez konieczności rozwiązania umowy o pracę. Zdaniem prezydenta, wnioskodawcy nowelizacji, osoby takie, podejmując decyzję o pobieraniu emerytury przy jednoczesnym zatrudnieniu, kontynuowaniu pracy u tego samego pracodawcy, działały w zaufaniu do państwa. Prezydent, wychodząc z tego założenia, zaproponuje ustawę, która przyzna uprawnienie do ponownego ustalenia wysokości emerytury osobom uprawnionym w okresie od 8 stycznia 2009 r. do 30 września 2011 r. W ustawie przyjęto, że to uprawnienie będzie obowiązywało, jeśli zatrudniony nie pobierał emerytury przez 18 miesięcy, to jest czas, który został wprowadzony korektą w trakcie prac sejmowych.

Warunki, od spełnienia których zależy możliwość złożenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości emerytury na zasadach określonych w tym projekcie, rozróżniają sytuację osób mających to uprawnienie emerytalne uzyskane na starych zasadach, tych, które zdobyły je już na nowych zasadach, i tych, zgodnie z ustawami emerytalnymi, uprawnionych na zasadach mieszanych. W każdym z tych wypadków opisano sposób realizacji tego prawa. Ma obowiązywać wysokość emerytury korzystniejsza dla uprawnionego,.

Jak poinformował sprawozdawca Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senator Mieczysław Augustyn, ustawa dotyczy około 47 tys. osób. Jej skutki nie są łatwe do oszacowania, ale "można powiedzieć, że te skutki nie są i nie byłyby do roku 2060, bo dla takiego okresu te symulacje przeprowadzano, szczególnie dolegliwe dla Funduszu Ubezpieczeń Społecznych". Senator uznał to przedłożenie za korzystne dla tak dużej grupy osób, gdyż "przywraca zaufanie do porządku prawnego i że nie rodzi nadmiernych skutków prawnych". Projekt prezydenta zyskał poparcie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, która wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek. Senatorowie poparli ten wniosek 53 głosami, 37 było przeciw. Senator Zbigniew Cichoń proponował wykreślenie sformułowania, że ktoś nie pobierał świadczeń co najmniej przez 18 miesięcy, ale ze względu na przyjęcie ustawy bez zmian nie głosowano nad tą poprawką.

Nowelizacja zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich oraz ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka - przyjęta z poprawką

Nowelizacja, na podstawie projektu Senatu uchwalona przez Sejm na 94. posiedzeniu, 10 czerwca 2011 r., przewiduje, że statut Biura Rzecznika Praw Obywatelskich będzie nadawał sam rzecznik, a nie, jak dotychczas, marszałek Sejmu. Zastępcy rzecznika zaś będą powoływani i odwoływani przez niego samego. Analogiczne propozycje dotyczą Rzecznika Praw Dziecka. Ustawa stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z  19 października 2010 r., w którym Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność art. 20 ust. 2 ustawy z  15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich w zakresie, w jakim upoważnia marszałka Sejmu do nadawania statutu Biuru Rzecznika Praw Obywatelskich. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego dotyczyło doniosłej kwestii wzajemnych relacji organów władzy ustawodawczej i organu ochrony państwa, jakim jest Rzecznik Praw Obywatelskich. Zakwestionowany przepis art. 20 ust. 2 ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich stanowi, że zadania i organizację Biura Rzecznika Praw Obywatelskich określa statut nadawany przez marszałka Sejmu na wniosek rzecznika. Pozycję ustrojową Rzecznika Praw Obywatelskich wyznacza art. 210 konstytucji, w myśl którego rzecznik jest w swojej działalności niezawisły i niezależny od innych organów państwowych. Oznacza to zakaz ustanawiania więzów strukturalnych i funkcjonalnych, które mogłyby rzecznika uzależniać. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że statut posiadający formę zarządzenia marszałka jako akt normatywny o charakterze wewnętrznym kształtuje organizację i zasady funkcjonowania biura rzecznika i ma bezpośredni wpływ na realizację kompetencji rzecznika, określając jego sytuację prawno-faktyczną oraz warunkując możliwość prawidłowego działania, a zatem nie chroni niezależności ani niezawisłości rzecznika przed uznaniowością marszałka Sejmu. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że Rzecznik Praw Obywatelskich w żadnym wypadku nie jest jednostką organizacyjnie podległą Sejmowi ani jego marszałkowi, a skoro tak, to nie można uznać za zgodną z konstytucją sytuacji, w której inny podmiot, w tym wypadku marszałek Sejmu, wydaje akt prawa wewnętrznie obowiązującego, który ma wiązać rzecznika.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zaproponowała 1 poprawkę, mającą na celu przyznanie rzecznikowi praw obywatelskich swobody w określaniu zadań powoływanych przez jego zastępców. Izba jednomyślnie, 90 głosami, poparła ją w wyniku głosowania .

Teraz ustosunkują się do niej posłowie.

Senat uchwalił poprawki do ustawy o Ośrodku Studiów Wschodnich im. Marka Karpia

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 94. posiedzeniu, 9 czerwca 2011 r., na podstawie projektu rządowego, zmieni status prawny Ośrodka Studiów Wschodnich im. Marka Karpia, który jest obecnie państwową jednostką budżetową podlegającą prezesowi Rady Ministrów, i przekształci go w państwową osobę prawną. Nadzór nad ośrodkiem obejmie premier, w imieniu którego będzie go sprawować szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. W ustawie określono również zadania i obowiązki dyrektora ośrodka, procedury jego powoływania i odwoływania oraz wymagania, jakie musi spełniać osoba ubiegająca się o to stanowisko.

Komisja Spraw Zagranicznych zaproponowała wprowadzenie 4 poprawek do ustawy, Senat poparł je w wyniku głosowań. Jedna z poprawek przesądza o objęciu wszystkimi wymogami art. 11 ustawy wszystkich członków rady Ośrodka Studiów Wschodnich. Inna jednoznacznie przesądza, że możliwość prowadzenia działalności gospodarczej przez Ośrodek Studiów Wschodnich dotyczy tylko tej działalności, która mieści się w zakresie zadań ośrodka. Senat przesądził też, że prezes Rady Ministrów powołuje, a nie wybiera członków Rady Ośrodka Studiów Wschodnich. Jedna zmiana miała charakter legislacyjny.

Teraz ustawa wraz z poprawkami ponownie zostanie skierowana do Sejmu.

Ustawa o zawodach pielęgniarki i położnej - przyjęta z poprawkami

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 95. posiedzeniu, 1 lipca 2011 r., z przedłożenia rządu ma zastąpić wielokrotnie nowelizowaną ustawę z 1996 r. W przepisach ogólnych określa zasady wykonywania tych zawodów, uzyskiwania prawa ich wykonywania, kształcenia zawodowego i podyplomowego. Zgodnie z nowymi przepisami, zawody pielęgniarki i położnej są samodzielnymi zawodami medycznymi. To istotne z punktu widzenia doprecyzowania w strukturze świadczeń medycznych ról pielęgniarki i położnej. W rozdziale 2 omówiono zasady wykonywania zawodów, udzielania świadczeń zdrowotnych. Uwzględniono tu także takie rodzaje wykonywania tych zawodów, jak: nauczanie, prowadzenie prac naukowych, zatrudnienie na stanowiskach administracyjnych w strukturach Narodowego Funduszu Zdrowia, w nadzorze nad publicznymi zakładami opieki zdrowotnej, w Inspektoracie Wojskowej Służby Zdrowia, w więziennictwie. Bardzo ważne jest uznanie domów pomocy społecznej za miejsce wykonywanie zawodu. W ustawie uregulowano także zasady odmowy wykonania polecenia lekarskiego, ale nie dotyczy to stanów zagrożenia życia. W stanach zagrożenia życia pielęgniarka i położna muszą wykonywać polecenia lekarza, ale odnotowują swój sprzeciw na piśmie bez zbędnej zwłoki.

Ustawa reguluje ponadto zasady używania tytułów pielęgniarki i położnej, precyzuje też zasady zatrudnienia, wśród jego form utrzymano możliwość zawierania umowy cywilnoprawnej. Wprowadzono także zapisy osłonowe, antydyskryminacyjne. Pielęgniarka, która nie chce pracować na podstawie umowy cywilnoprawnej, nie może być poddawana naciskom i dyskryminacji w pracy z tego powodu.

Ustawa wprowadza także pojęcie czasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej na terenie Polski, co ułatwia legalne ściąganie do nas pielęgniarek na konferencje czy szkolenia, legalizuje także czasowe wykonywanie zawodu na terenie Polski. Doprecyzowano również zasady możliwości odzyskania prawa do wykonywania zawodu, czyli 6-miesięczne szkolenie o 5-letniej przerwie.

Przewidziano, że Centralny Rejestr Pielęgniarek i Położnych ma być prowadzony w formie elektronicznej. Uściślono także, jakie informacje mają być do niego wpisywane. Nowe przepisy obligują też pielęgniarkę, która zmienia miejsce zatrudnienia, do poinformowania o tym okręgowej izby lekarskiej, gdyż ten rejestr powinien być aktualizowany.

Uregulowano również przepisy dotyczące szkół pielęgniarskich i szkół położnych, opisano zasady kształcenia podyplomowego. Z jednej strony, nałożono na pielęgniarki i położne obowiązek ciągłego doskonalenia swojej wiedzy, z drugiej zaś doprecyzowano, w jaki sposób jest ono wspierane. Zdefiniowano rodzaje kształcenia podyplomowego. Może to być kurs klasyfikacyjny, kurs specjalistyczny, kurs dokształcający i szkolenie specjalizacyjne kończące się egzaminem przed centralną komisję egzaminacyjną. Określono, na jakich zasadach minister zdrowia uznaje specjalizację uzyskaną w państwach Unii Europejskiej. Specjalizacja ma być finansowana z budżetu państwa, a minister zdrowia będzie określał limity. Minister zdrowia w porozumieniu z Naczelną Radą Pielęgniarek i Położnych określi miejsca, w których będą prowadzone specjalizacje.

Ustawa zawiera również przepisy karne dotyczące wykonywania zawodu bez prawa do jego wykonywania.

Komisja Zdrowia zaproponowała przyjęcie ustawy bez poprawek. Wniosek ten odrzucono w wyniku głosowania (2 głosy za, 87 - przeciw, 2 wstrzymujące się). Senator Władysław Sidorowicz zaś złożył wniosek o wprowadzenie do niej 9 poprawek. Senat zaakceptował je w wyniku głosowań. Wprowadzono 1 zmianę o charakterze redakcyjnym, 2 poprawki zmierzające do zachowania spójności w systemie prawa w zakresie obowiązku wskazywania numeru identyfikacji podatkowej. Kolejne zmiany dostosowały ustawę do prawa o szkolnictwie wyższym, w tym w zakresie standardów kształcenia na kierunku pielęgniarstwo i położnictwo. Pozostałe poprawki miały na celu zapewnienie spójności terminologicznej ustawy z kodeksem pracy.

Senackie zmiany zostaną teraz rozpatrzone przez Sejm.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o samorządzie pielęgniarek i położnych

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 95. posiedzeniu, 1 lipca 2011 r., z przedłożenia rządu, zmienia ustawę o samorządzie pielęgniarek i położnych z 1991 r., jest też komplementarna z ustawą o zawodach pielęgniarki i położnej. Senat jednomyślnie, głosami 91 senatorów, poparł wniosek Komisji Zdrowia o jej przyjęcie bez poprawek. W nowej ustawie przejęto wiele zapisów z poprzedniej, w tym dotyczących konstrukcji, zadań i organów izb, nazwania poszczególnych struktur (okręgowa izba lekarska i organy izby, Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych i organy tej izby). Określenia zostały powtórzone, przejęte z poprzedniej ustawy. Ustawa zawiera też rejestr dokumentów, które upoważniają do wydawania prawa do wykonywania zawodu.

Nowość stanowi dołączenie do zadań samorządu edukacji i promocji zdrowia. Duże zmiany zaszły w dziedzinie odpowiedzialności zawodowej, jeśli chodzi o katalog kar, zwiększyła się ich liczba. Oprócz kar związanych z ograniczeniem prawa do wykonywania zawodu czy pozbawieniem tego prawa, nagany lub upomnienia wprowadzono także kary pieniężne.

W nowych przepisach opisano również staranniej tryb odwoławczy i wskazano sytuacje, kiedy można wznowić postępowanie. Określono również, jaki jest tryb przedawnienia. Wskazano też, że minister zdrowia i prezes mają, po zapadnięciu ostatecznego rozstrzygnięcia przed sądami korporacyjnymi, możliwość odwołania się, czyli wniesienia kasacji od prawomocnego orzeczenia, co niejako wprowadza pewien nadzór nad orzecznictwem korporacyjnym przez sądy powszechne. W ramach możliwości zaskarżenia prawomocnego orzeczenia sądu lekarskiego obwiniony może odwoływać się do sądu powszechnego nie w trybie kasacji. Kasacja bowiem ogranicza zakres rozpatrywanej sprawy do odniesienia się do kwestii przestrzegania procedur. Odwołanie się do sądu powszechnego w sprawie daje znacznie szerszą możliwość rozpatrzenia wniosków dowodowych. Ponieważ Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że ustawa zasadnicza daje obywatelowi prawo do sądu zwłaszcza wtedy, kiedy jest on karany, w związku z tym ustawa o samorządach nie może pozbawiać obywateli prawa do sądu powszechnego.

Senat zajął ponadto stanowisko w sprawie ustaw:

 

• o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w odniesieniu do przedsiębiorstw eksploatujących statki morskie lub statki powietrzne w transporcie międzynarodowym, podpisanej w Londynie dnia 7 marca 2011 r. - przyjęta bez poprawek, czeka na podpis prezydenta;
• o ratyfikacji Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanych w Rijadzie dnia 22 lutego 2011 r. - przyjęta bez poprawek, czeka na podpis prezydenta.

Senat podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego

W imieniu Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji projekt, wniesiony przez grupę senatorów, przedstawił senator Piotr Zientarski. Przypomniał, że ustawa z 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego w dotychczasowym kształcie nie zna instytucji zabezpieczenia roszczenia odszkodowawczego dla ofiar katastrof i wypadków w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym w postaci świadczenia nowacyjnego, wypłacanego na poczet niezbędnych kosztów leczenia i rehabilitacji. W obecnym kształcie prawnym uzyskanie takiego świadczenia przez poszkodowanego możliwe jest wyłącznie na drodze cywilnej, wymaga od pokrzywdzonego: świadomości prawnej, wiedzy o takiej możliwości; podjęcia inicjatywy procesowej w postaci wytoczenia powództwa oraz posiadania środków pieniężnych na uiszczenie opłaty sądowej od powództwa, w ogóle na przygotowanie się do procesu. Spełnienie tych wszystkich przesłanek nie gwarantuje pokrzywdzonemu szybkiego zaspokojenia roszczenia nawet w minimalnej części na drodze procesu cywilnego, gdyż z praktyki wynika, że sądy cywilne i zakłady ubezpieczeniowe uzależniają rozstrzygnięcie w tym zakresie od prawomocnego zakończenia postępowania karnego.

Wprowadzenie tej instytucji do ustroju prawa karnego pozwoli pokrzywdzonemu na otrzymanie świadczenia nowacyjnego bez ograniczeń wynikających z istoty procesu cywilnego. Projekt ustawy przewiduje wprowadzenie nowego rozdziału kodeksu karnego: "Zabezpieczenie roszczeń z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych". Ma to na celu wprowadzenie nowej instytucji zabezpieczenia z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, która ta tworzy mechanizm prowadzący do poprawy sytuacji osoby pokrzywdzonej w wyniku przestępstwa wypadku komunikacyjnego, która doznała tak zwanej szkody na osobie.

Wyrażając poparcie dla projektu, wiceminister sprawiedliwości Zbigniew Wrona, stwierdził, że "w ocenie ministra sprawiedliwości, proponowane przepisy przewidują możliwość elastycznej reakcji prokuratora lub sądu. W zależności od okoliczności przyznaje się jednorazowe świadczenie pieniężne lub świadczenia pieniężne okresowe, a celem rozstrzygnięcia jest po prostu udzielenie pokrzywdzonemu niezbędnej pomocy, w szczególności związanej z pokryciem kosztów leczenia, rehabilitacji lub niezbędnego utrzymania pokrzywdzonego i jego najbliższych. Co ważne, ta wyjątkowa instytucja jest zawężona jedynie do najpowszechniejszych sytuacji, jakimi są wypadki i katastrofy komunikacyjne, nadto dotyczy wyłącznie wypadków szkody na osobie, a zatem takich, w których niezwłoczne uzyskanie zabezpieczenia roszczenia odszkodowawczego jest szczególnie istotne".

Senator P. Zientarski zaproponował poprawki do projektu, przyjęte w wyniku głosowań. Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego 91 głosami, przy 1 wstrzymującym się, i podjął uchwałę w sprawie wniesienia go do Sejmu. Izba upoważniła senatora P. Zientarskiego do reprezentowania jej w dalszych pracach nad projektem tej ustawy.

Uchwała Senatu w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju powszechnych oraz ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych

Projekt ustawy został wniesiony przez Komisję Ustawodawczą. Stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Zaproponowano w nim ograniczenie zakresu wstępnego badania wniosku o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej (uchylenie immunitetu) wyłącznie do kwestii braków formalnych standardowych. Ewentualna bezzasadność takiego wniosku ma być badana przez sąd dyscyplinarny. Chodzi o to, żeby nie było możliwości odrzucania wniosku tylko ze względu na oczywistą bezzasadność bez badania przez sąd wniosku o uchylenie immunitetu sędziemu.

Wiceminister sprawiedliwości Grzegorz Wałejko stwierdził, że z uwagi na wątpliwości, iż "projekt idzie dalej niż to wynika z potrzeby określonej przez Trybunał Konstytucyjny, w wersji przedstawionej przez projektodawców nie może zyskać akceptacji ministra sprawiedliwości".

Senator Piotr Zientarski zgłosił 2 poprawki do projektu ustawy, poparte przez Komisję Ustawodawczą oraz Komisję Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, a następnie zaakceptowane przez Senat. Zgodnie z wnioskami senatora P. Zientarskiego, Izba uznała, że tą inicjatywą ustawodawczą należy objąć nie tylko orzeczenie TK, ale również niezbędne konsekwencje wynikające z niego, a zatem odnieść się także do ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych.

W wyniku głosowania Senat jednomyślnie, 91 głosami, przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i podjął uchwałę w sprawie wniesienia go do Sejmu. Izba upoważniła senatora P. Zientarskiego do reprezentowania jej w dalszych pracach nad tym projektem.

Uchwała Senatu w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego

Projekt ustawy został wniesiony przez grupę senatorów, którzy proponowali, aby pisma procesowe były dostarczane stronom procesowym bezpośrednio, a nie drogą pocztową. Sprawozdawca Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji senator Piotr Zientarski stwierdził, że uznały one, iż projekt nie zasługuje na poparcie, a obowiązujące rozwiązanie w kodeksie postępowania cywilnego jest prawidłowe. W imieniu komisji senator wniósł o odrzucenie tego projektu ustawy. Takie samo stanowisko resortu sprawiedliwości przedstawił wiceminister Grzegorz Wałejko.

W wyniku głosowania Izba odrzuciła wniosek o odrzucenie projektu ustawy(43 głosy za, 46 - przeciw, 2 wstrzymujące się). W trakcie dyskusji senator Piotr Ł.J. Andrzejewski zgłosił propozycje 2 poprawek, poparła go mniejszość połączonych komisji, a następnie Izba w wyniku głosowania. Senat 48 głosami za, przy 41 przeciw i 2 wstrzymujących się, przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego i podjął uchwałę w sprawie wniesienia go do Sejmu. Senatora Zbigniewa Cichonia upoważniono do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Drugie i trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo zamówień publicznych

Projekt ustawy, wniesiony przez grupę senatorów, ma na celu zwiększenie zatrudnienia osób skazanych przez wprowadzenie regulacji umożliwiających udzielanie zamówień publicznych nowo powstałym instytucjom gospodarki budżetowej, zatrudniającym skazanych - byłym przywięziennym zakładom pracy, funkcjonującym wcześniej jako gospodarstwa pomocnicze.

Sprawozdawca połączonych komisji: Ustawodawczej, Gospodarki Narodowej oraz Praw Człowieka, Praworządności i Petycji senator Piotr Zientarski w ich imieniu wyraził poparcie dla projektu ustawy.

Izba, głosami 49 senatorów, przy 34 - przeciwnych i 2 wstrzymujących się, przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo zamówień publicznych i podjęła uchwałę w sprawie wniesienia go do Sejmu. Upoważniono senatora P. Zientarskiego do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Senat podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach

Projekt, wniesiony przez Komisję Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, to propozycja przywrócenia odznaczeń i orderów nadawanych do 8 maja 1999 r. Stanowi odpowiedź na postulaty środowisk kombatanckich. Projekt nowelizacji ma na celu wznowienie nadawania jako nagrody za zasługi w służbie w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej odznaczeń wojskowych w postaci Wojskowego Krzyża Zasługi, Morskiego Krzyża Zasługi oraz Lotniczego Krzyża Zasługi. Zdefiniowano w nim warunki przyznawania tych odznaczeń. W projekcie zaproponowano też przywrócenie Krzyża Armii Krajowej, który jest kontynuacją Krzyża Armii Krajowej wprowadzonego przez dowódcę AK gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego dla upamiętnienia wysiłku żołnierza Polski Podziemnej w latach 1939-1945. To oznaczenie wojenne nadawane żołnierzom Armii Krajowej oraz żołnierzom organizacji ją poprzedzających. Wnioskodawcy postulowali również przywrócenie Krzyża Batalionów Chłopskich będącego kontynuacją Krzyża Batalionów Chłopskich wprowadzonego przez komendanta głównego Batalionów Chłopskich gen. Franciszka Kamińskiego dla upamiętnienia wysiłku zbrojnego żołnierzy Batalionów Chłopskich w latach 1940-1945. To odznaczenie wojenne nadawane żołnierzom Batalionów Chłopskich oraz żołnierzom organizacji je poprzedzających. Projektowana nowelizacja przywracałaby także Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego, będący kontynuacją Krzyża Narodowego Czynu Zbrojnego, wprowadzonego zarządzeniem Rady Politycznej Narodowych Sił Zbrojnych. To odznaczenie wojenne nadawane żołnierzom Narodowych Sił Zbrojnych.

Projektodawcy zaproponowali również, aby te nowe rodzaje krzyży i odznaczeń można było nadawać bez ograniczeń czasowych.

Senat jednomyślnie, 86 głosami, przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach i podjął uchwałę w sprawie wniesienia go do Sejmu. Senatora Stanisława Piotrowicza upoważniono do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Informacja o działalności Rzecznika Praw Dziecka za rok 2010 wraz z uwagami o stanie przestrzegania praw dziecka

Informację przedstawił senatorom rzecznik praw dziecka Marek Michalak. W 2010 r. podjął on ponad 19,6 tys. interwencji. Najwięcej spraw, które wpłynęły do jego biura, dotyczyło prawa dziecka do wychowywania w rodzinie (ponad 7,3 tys.). Rzecznik przeprowadził 110 kontroli w szkołach, przedszkolach, klubach dziecięcych i placówkach opiekuńczo-wychowawczych, przystąpił do 148 spraw sądowych, z czego 103 to nowe sprawy, pozostałe toczą się od 2009 r.

Mówiąc o sytuacji materialnej polskich rodzin z dziećmi, rzecznik podkreślił, że co ósma z nich znajduje się w sferze ubóstwa ustawowego; w odniesieniu do rodzin wielodzietnych (czworo i więcej dzieci na utrzymaniu) to blisko 2/3 z nich. Rzecznik zwrócił też uwagę, że kryterium dochodowe, od którego uzależnione jest przyznanie świadczeń, m.in. zasiłku rodzinnego i dodatków do zasiłku, pozostaje niezmienne od 8 lat i utrzymuje się na poziomie 504 zł na osobę w rodzinie.

Rzecznik praw dziecka poinformował również, że w roku szkolnym 2010/2011 wskaźnik upowszechniania edukacji przedszkolnej wzrósł w porównaniu z poprzednim z 60 do 65%, nadal jednak wiele dzieci nie może korzystać z tej edukacji. Dotyczy to zwłaszcza dzieci wiejskich, zaledwie co czwarte z nich w wieku do 3 lat jest przedszkolakiem.

Ze sprawozdania rzecznika praw dziecka wynika ponadto, że TVP sukcesywnie eliminuje programy dla dzieci i osób z niepełnosprawnością. M. Michalak zaznaczył jednak, że rozmawiał na ten temat z prezesem TVP, który zapewnił go, że od września wróci pasmo programów dla dzieci, a dobranocka będzie trwać 25 minut.

Rzecznik podkreślał też, że wciąż niewystarczający jest dostęp dzieci do lekarzy specjalistów, w tym pediatrów. W dalszym ciągu nie zrealizowano jego postulatów w zakresie konieczności przeprowadzania w szkołach corocznego badania przez pediatrę dzieci zdrowych. M. Michalak zaznaczył, że to konieczne w związku z zauważalnym wzrostem problemów i chorób cywilizacyjnych u dzieci. Według przedstawionych przez niego danych, np. ponad 90% gimnazjalistów ma próchnicę, a ponad 60% - wady postawy.

Rzecznik mówił tez o znikomym udziale dzieci z niepełnosprawnością w różnych formach wypoczynku. W okresie letnim w wypoczynku zorganizowanym w miejscach zamieszkania zaledwie 2,4% wszystkich uczestników stanowiły dzieci z niepełnosprawnością, a poza miejscem zamieszkania tylko - 0,5%. Poinformował również o otrzymaniu wielu sygnałów o złej sytuacji dzieci przebywających w różnego rodzaju placówkach, w tym w domach dziecka, na oddziałach psychiatrycznych i w domach pomocy społecznej. "Ze smutkiem muszę przyznać, że przeprowadzone kontrole w większości przypadków potwierdziły składane do mnie doniesienia. Naruszane były podstawowe prawa tych dzieci i nie szanowano ich osobowej godności" - podkreślił rzecznik.

Rzecznik przypomniał również, że Polska nadal nie wycofała swoich zastrzeżeń do Konwencji o prawach dziecka, choć w 7 lipca 2011 r. przypada 20. rocznica jej ratyfikowania przez nasz kraj. Pomimo że w 1978 r. Polska była inicjatorem uchwalenia konwencji i autorem jej pierwotnego projektu, ratyfikowała ją z dwoma zastrzeżeniami. Dotyczą one możliwości zachowania w tajemnicy pochodzenia dziecka adoptowanego - zgodnie z konwencją osoba adoptowana ma prawo do poznania danych swych rodziców naturalnych - oraz rozstrzygania przez prawo polskie granicy wieku, od której dopuszczalne jest powołanie do służby wojskowej i uczestnictwo w działaniach wojennych. W tym wypadku Polska chroni dzieci w większym stopniu niż przewiduje konwencja. Rzecznik ocenił, że zastrzeżenia nie znajdują uzasadnienia zarówno na gruncie nauki, jak i praktyki społecznej, powinny być czym prędzej wycofane.

Oświadczenia

Po wyczerpaniu porządku 80. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Mieczysław Augustyn, Józef Bergier, Stanisław Bisztyga, Lucjan Cichosz, Grzegorz Czelej, Jan Dobrzyński, Ryszard Górecki, Maciej Grubski, Tadeusz Gruszka, Andrzej Grzyb, Witold Idczak, Piotr Kaleta, Stanisław Karczewski, Maciej Klima, Marek Konopka, Ryszard Knosala, Kazimierz Kleina, Waldemar Kraska, Sławomir Kowalski, Krzysztof Kwiatkowski, Andrzej Misiołek, Ireneusz Niewiarowski, Władysław Ortyl, Janusz Rachoń, Czesław Ryszka, Sławomir Sadowski, Tadeusz Skorupa, Wojciech Skurkiewicz, Eryk Smulewicz, Henryk Stokłosa, Grażyna Sztark, Edmund Wittbrodt, Grzegorz Wojciechowski, Alicja Zając.