27 i 28 maja 2009 r. odbyło się 34. posiedzenie Senatu.

Senat podjął uchwałę w sprawie uczczenia pamięci Wojciecha Korfantego (1873-1939) - współtwórcy II Rzeczypospolitej

"Jesteśmy pełni uznania dla Wojciecha Korfantego, który przez swe umiłowanie Ojczyzny i ogromne poświęcenie zwrócił Polsce Górny Śląsk" - czytamy w uchwale podjętej przez Senat.

W tekście przypomniano m.in., że rok 2009 został ogłoszony na Śląsku rokiem Korfantego. Jak stwierdzono, z jego postacią wiążą się najpiękniejsze karty w dziejach tego regionu - powrót do macierzy. Komisarz plebiscytowy i przywódca zwycięskiego III powstania śląskiego dał się poznać jako rozważny polityk, człowiek o wielkiej odwadze osobistej i żarliwy patriota. W uchwale przypomniano jego drogę życiową, często trudną, wypełnioną działalnością na rzecz państwa polskiego. Jak stwierdzono, mając w pamięci jego zasługi, waleczność i odwagę, senatorowie oddają mu cześć i wyrażają najwyższy szacunek, pragnąc, by jego patriotyzm stanowił wzór dla współczesnej młodzieży.

Projekt uchwały wniosła grupa senatorów, reprezentujących zarówno Platformę Obywatelską, jak i Prawo i Sprawiedliwość.

Podjęciu uchwały towarzyszy w Senacie wystawa poświęcona temu wybitnemu politykowi, przygotowana przez Archiwum Państwowe w Katowicach, dokumentująca życie i działalność tego polityka.

Ustawa o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o cudzoziemcach - przyjęta bez poprawek

Senat poparł nowelizację ustawy o cudzoziemcach, w myśl której w paszportach uchodźców będą umieszczane odciski linii papilarnych, a dokument będzie musiał zostać przez nich odebrany osobiście. Za jej przyjęciem bez poprawek głosowało 85 senatorów, 1 był przeciw.

Uchwalone zmiany mają na celu dostosowanie polskiego prawa do regulacji unijnych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Europejskiej z 2004 r. w paszportach i dokumentach podróży mają być zamieszczane dane biometryczne, tzn. wizerunek twarzy i odciski palców. Dokument ten musi zostać odebrany osobiście po potwierdzeniu tego przez cudzoziemca własnoręcznym podpisem. W wypadku osoby małoletniej natomiast odbioru dokumentu może dokonać jeden z opiekunów lub rodziców. Małoletni lub osoba ubezwłasnowolniona, którzy ukończyli 13 lat, odbierają dokument podróży w obecności co najmniej jednego z rodziców lub opiekunów.

Nowela wprowadza także przepisy ograniczające czas przechowywania danych biometrycznych do dnia odebrania przez cudzoziemca dokumentu. Dane biometryczne są przechowywane w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazie w sprawach cudzoziemców "System pobyt".

Nowelizacja, która trafi teraz do podpisu prezydenta, ma wejść w życie 29 czerwca 2009 r.

Senat poprawił ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o cenach

Senat przyjął 21 poprawek, głównie o charakterze doprecyzowującym i porządkującym, do nowelizacji ustawy określającej zasady tworzenia koszyka świadczeń medycznych.

W czasie prac nad projektem Komisja Zdrowia przyjęła poprawki i odrzuciła wniosek mniejszości o odrzucenie ustawy w całości. Podczas obrad plenarnych senatorowie także nie poparli tego wniosku. Przeciwko niemu głosowały 53 osoby, a 34 były za.

Nowelizacja ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych jest projektem rządowym. Przewiduje, że minister zdrowia będzie określał w rozporządzeniu wykaz świadczeń gwarantowanych, czyli świadczeń opieki zdrowotnej częściowo lub całkowicie finansowanych ze środków publicznych. Nowela określa kryteria, które będą uwzględniane przy kwalifikowaniu świadczeń jako gwarantowanych.

Wykaz świadczeń gwarantowanych ma być dla pacjentów źródłem informacji o tym, jakie świadczenia będą finansowane w ramach obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego, a za które będą musieli częściowo zapłacić. Minister zdrowia będzie określał w rozporządzeniu, jaka część świadczenia zostanie sfinansowana ze środków publicznych, a jaka przez pacjenta.

Postępowaniem w sprawach kwalifikowania świadczeń zdrowotnych gwarantowanych zajmie się Agencja Oceny Technologii Medycznych (AOTM). Podejmowane przez nią decyzje będą poprzedzane opiniami konsultantów krajowych z danej dziedziny medycyny, prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia i Rady Konsultacyjnej. Dopiero po uzyskaniu tych wszystkich rekomendacji minister zdrowia zdecyduje, które świadczenia, w jakim stopniu i na jakich warunkach będą gwarantowane. Jego decyzja będzie niezależna od rekomendacji AOTM. Agencji, działającej dotychczas na podstawie zarządzenia ministra, nadano status państwowej jednostki organizacyjnej mającej osobowość prawną.

W wypadku kwalifikowania leku lub wyrobu medycznego jako świadczenia gwarantowanego wymagana jest, przygotowana przez Agencję Oceny Technologii Medycznych, ocena raportu w sprawie oceny leku lub wyrobu medycznego, dołączonego przez wnioskodawcę. Rada Konsultacyjna zajmuje stanowisko wobec oceny raportu.

Dwie z poprawek wprowadzonych przez Senat służą jednoznacznemu wskazaniu, które wysokospecjalistyczne świadczenia gwarantowane są finansowane przez Ministerstwo Zdrowia, a także określeniu zakresu rozporządzenia dotyczącego wykazu świadczeń gwarantowanych. Poza tym uzupełniono katalog świadczeń o programy zdrowotne.

Część uchwalonych zmian doprecyzowało brzmienie delegacji dla ministra właściwego do spraw zdrowia do określenia, w poszczególnych zakresach, wykazów świadczeń gwarantowanych wraz z konsekwencjami w innych przepisach ustawy.

Kolejna z przyjętych poprawek rozszerza skład Rady Konsultacyjnej Agencji Ochrony Technologii Medycznych o przedstawiciela Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, uściśla też uregulowania w zakresie wskazywanych przedstawicieli przez uprawnione podmioty (rektorów uczelni medycznych) oraz czasu trwania pierwszej kadencji rady części jej członków.

Największa grupa zmian służyła wyeliminowaniu błędów i odpowiedniemu zastosowaniu zasad techniki prawodawczej, a także uściśleniu przepisów i ujednoliceniu terminologii.

Poprawki Senatu rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu oraz o zmianie niektórych innych ustaw - przyjęta z poprawkami

Cel ustawy, uchwalonej przez Sejm 7 maja 2009 r., to wprowadzenie do ustawy przepisów, których istotą jest wzmocnienie systemu walki z "praniem" pieniędzy i finansowaniem terroryzmu, między innymi poprzez jej dostosowanie do dyrektyw unijnych z 2005 r. Ustawa zawiera również przepisy, które są pochodną wejścia w życie dwóch rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty oraz w sprawie informacji o zleceniodawcach, które towarzyszą przekazom pieniężnym.

Nowelizacja rozszerza katalog instytucji obowiązanych i obejmuje przepisami ustawy wszystkie instytucje finansowe i kredytowe, w tym prowadzące działalność w zakresie przekazów pieniężnych, i podmioty uprawnione do usługowego prowadzenia ksiąg. W związku z wprowadzeniem jako instytucji obowiązanej instytucji finansowej zgodnie z definicją zawartą w ustawie - Prawo bankowe zrezygnowano z wyliczenia każdego rodzaju działalności mieszczącej się w definicji instytucji finansowej. Ustawa będzie stosowana do stowarzyszeń, a także fundacji prowadzących działalność gospodarczą, których głównym celem jest realizacja celów statutowych, ale istnieje ryzyko popełnienia przestępstwa z udziałem takich instytucji.

W nowelizacji wprowadza się obowiązek stosowania przepisów ustawy do przedsiębiorców przyjmujących płatności w gotówce o równowartości co najmniej 15 tysięcy euro.

Znalazły się w niej też nowe definicje niezbędne do prawidłowego rozumienia przepisów ustawy: pojęcia rzeczywistego beneficjenta, podmiotu świadczącego usługi finansowe, banku fikcyjnego, stosunków gospodarczych, przeprowadzania transakcji, osób zajmujących eksponowane stanowiska polityczne, transakcji, rachunku, zamrożenia.

Ustawa rozszerza zadania generalnego inspektora informacji finansowej o przyznanie mu uprawnienia do nakładania kar pieniężnych w razie stwierdzenia naruszenia przepisów ustawy, rozstrzygania w kwestii zwolnienia zamrożenia wartości majątkowych. Ponieważ państwa członkowskie zostały zobowiązane do wskazania organu właściwego w zakresie stosowania sankcji za naruszenie przepisów rozporządzenia, kompetencje organu w zakresie nakładania sankcji zostały przyznane generalnemu inspektorowi.

Wobec podmiotów obowiązanych ustawa wprowadza obowiązek stosowania wobec klientów środków bezpieczeństwa finansowego, polegających na identyfikacji i weryfikacji danych klienta oraz podmiotu odnoszącego rzeczywiste korzyści, uzyskiwania informacji na temat celu i zamierzonego charakteru prowadzonej przez klienta działalności gospodarczej oraz prowadzenia bieżącego monitoringu jego działalności.

Na mocy nowych regulacji instytucje obowiązane muszą dokonywać analizy ryzyka i na podstawie jej wyników określać środki bezpieczeństwa dla poszczególnych kategorii klientów.

Wprowadzono przepisy umożliwiające stosowanie w określonych sytuacjach uproszczonych środków bezpieczeństwa finansowego. Regulacja ta jest związana z mniejszym ryzykiem wystąpienia przestępstwa "prania" pieniędzy lub finansowania terroryzmu w wypadkach wskazanych w przepisach.

Przewidziane zostało także uprawnienie dla ministra finansów do określenia w drodze rozporządzenia innych zwolnień.

Nowelizacja nakłada także obowiązek stosowania wzmożonych środków bezpieczeństwa finansowego w sytuacjach, z którymi wiąże się wyższe ryzyko "prania" pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

Ministrowi finansów w porozumieniu z ministrem do spraw zagranicznych przyznano uprawnienia do publikacji krajowej listy osób, podmiotów i organizacji terrorystycznych w rozporządzeniu. Ma to służyć monitorowaniu między innymi rachunków instytucji obowiązanych i przeciwdziałać wykorzystywaniu ich do finansowania terroryzmu. Określono zasady unieważniania takich list. To uprawnienie warunkowe, z którego ministrowie mogą korzystać, ale takich list nie muszą tworzyć.

Proponuje się także utworzenie Międzyresortowego Komitetu Bezpieczeństwa Finansowego, działającego przy generalnym inspektorze informacji finansowej, składającego się z przedstawicieli różnych resortów i służb. Zadaniem komitetu będzie przedstawianie propozycji zamieszczenia podmiotów lub osób na liście oraz propozycji usunięcia z listy, a także wyrażanie opinii w zakresie całkowitego lub częściowego uwolnienia zamrożonych środków.

Ustawa określa sposób postępowania w wypadkach zamrażania wartości majątkowych, przewiduje też częściowe lub całkowite zwolnienie zamrożonych środków w drodze decyzji administracyjnej, wydanej przez generalnego inspektora informacji finansowej.

Dyrektywa nakłada również na państwa członkowskie obowiązek wprowadzenia skutecznych proporcjonalnych kar, w tym pieniężnych, za braki proceduralno-organizacyjne, nakładane przez generalnego inspektora informacji finansowej w drodze postępowania administracyjnego. Ustawa zawiera również system kar stosowanych jako konsekwencja naruszeń przepisów poszczególnych rozporządzeń.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zaproponowały Izbie wprowadzenie poprawek do nowelizacji. Swoje wnioski zgłosił też senator Kazimierz Kleina.

Akceptację senatorów uzyskało 10 zmian. Senat uznał, że wyrażenie: "dla organizacji o celu niezarobkowym" może być interpretowane jako odnoszące się wyłącznie do stowarzyszeń. Izba ustaliła, że intencją ustawodawcy nie było wyłączenie innych organizacji niedziałających w celu osiągnięcia zysku, a niebędących organizacjami "o celach niezarobkowych".

Kolejna poprawka Senatu służy wyraźnemu wskazaniu, jakie obowiązki nakładane ustawą na podmioty obowiązane nie muszą być wykonywane przez adwokatów, radców prawnych i prawników zagranicznych.

Dwie następne zmiany dotyczyły art. 8 ustawy o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej oraz niektórych innych ustaw, który w zamierzeniu ustawodawcy miał być uchylony w ciągu vacatio legis ustawy, czyli przed dniem jej wejścia w życie. Ponieważ art. 8 zdąży jednak wejść w życie 18 czerwca 2009 r., wprowadzane nim zmiany należy dostosować do aktualnie dokonywanej nowelizacji ustawy.

Pozostałe poprawki służą uporządkowaniu przepisów ustawy¸ ich doprecyzowaniu i dostosowaniu do dynamicznie zmieniającego się prawa.

Senackimi poprawkami zajmie się teraz Sejm.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o zmianie ustawy o transporcie kolejowym

Senatorowie zdecydowali o wprowadzeniu poprawek do nowelizacji ustawy o transporcie kolejowym, uchwalonej przez Sejm na 41. posiedzeniu, 7 maja 2009 r. Ma ona dostosować polskie prawo do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady Europy, dotyczącego praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym, dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady, zmieniającej poprzednią dyrektywę Rady w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych oraz dyrektywę w sprawie alokacji i zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej, oraz do kolejnej dyrektywy w sprawie przyznania uprawnień maszynistom prowadzącym lokomotywy i pociągi w obrębie systemu kolejowego Wspólnoty.

Na podstawie nowelizacji prezes Urzędu Transportu Kolejowego, jako organ nadzorujący przestrzeganie przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady, będzie rozpatrywał skargi pasażerów dotyczące naruszenia ich praw przez przewoźnika kolejowego, zarządcę infrastruktury kolejowej, właściciela dworca bądź zarządzającego dworcem. Gdy skarga okaże się uzasadniona, prezes UTK wyda decyzję administracyjną, w której określi zakres nieprawidłowości i termin ich usunięcia.

Kolejna dyrektywa otwiera rynek przewozów kolejowych. W ustawie zaproponowano otwarcie tych rynków kolejowych wraz z prawem do zapewnienia podróżnym możliwości wsiadania na każdej stacji znajdującej się na trasie międzynarodowej i wysiadania na innej takiej stacji, w tym na stacjach znajdujących się w tym samym państwie członkowskim, wraz z możliwością wprowadzenia ograniczeń takich przewozów, gdyby zagrożona była równowaga ekonomiczna krajowych usług publicznych. Przewoźnikowi kolejowemu, mającemu siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu, uprawnionemu do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu kolejowego na podstawie przepisów obowiązujących w państwie, w którym znajduje się jego siedziba, od 1 stycznia 2010 r. przysługiwać będzie prawo dostępu do infrastruktury kolejowej w celu wykonywania międzynarodowych przewozów kolejowych. Prezes Urzędu Transportu Kolejowego zostanie uprawniony do wydania decyzji w sprawie ograniczenia dostępu do tej infrastruktury, jeżeli większość przewozów planowanych przez przewoźnika będzie wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jeżeli planowane połączenia międzynarodowe naruszą równowagę ekonomiczną usług wykonywanych na podstawie umów o świadczeniu usług publicznych.

Kolejny element związany z projektem ustawy stanowią uprawnienia maszynistów, sposób ich szkolenia i egzaminowania. W ustawie zaproponowano stworzenie systemu uznawania kwalifikacji zawodowych maszynistów, określono zasady ich szkolenia, egzaminowania oraz wydawania licencji i świadectw maszynisty. Licencję maszynisty będzie mogła uzyskać osoba, która ukończyła 20 lat, nie była karana, ma co najmniej wykształcenie zasadnicze, spełnia wymogi zdrowotne, fizyczne, odbyła szkolenie i zdała egzamin maszynisty. To właśnie prezes Urzędu Transportu Kolejowego będzie organem właściwym do wydawania, przedłużania ważności, zawieszania i cofania licencji maszynisty oraz aktualizacji danych zawartych w licencji i do wydawania wtórników. Szacuje się, że przeszkolenie jednego maszynisty, aż do wydania certyfikatu włącznie, kosztuje około 20 tysięcy zł.

Pracująca nad nowelizacją Komisja Gospodarki Narodowej zaproponowała do niej 11 poprawek. Wnioski legislacyjne złożyli także senatorowie Grzegorz Banaś i Jan Wyrowiński.

Ostatecznie Izba poparła 12 zmian. Przyjmując trzy z nich, Senat zapewnił zgodność noweli z zasadami techniki prawodawczej, na podstawie której przepisy o charakterze merytorycznym powinny być zamieszczane w ustawie nowelizowanej.

Kolejne dwie poprawki precyzyjnie określają zakres uprawnień kontrolnych prezesa Urzędu Transportu Kolejowego w stosunku do sprzedawców biletów i operatorów turystycznych.

Ponadto Senat wskazał, że kary pieniężne nakładane na przewoźnika kolejowego lub zarządcę infrastruktury kolejowej na podstawie art. 22e ust. 5 podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym i stanowią dochód budżetu państwa.

Pozostałe senackie poprawki stanowią konsekwencję zmian wprowadzonych do ustawy nowelizowanej przez Sejm i zmierzają do zapewnienia ustawie poprawności terminologicznej.

Teraz ustawa o zmianie ustawy o transporcie kolejowym wróci do Sejmu.

Ustawa o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw - przyjęta z poprawkami

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 41. posiedzeniu, 7 maja 2009 r., ma na celu zapewnienie samorządom województw dodatkowego, oprócz dochodów własnych, źródła finansowania pojazdów kolejowych (zakupy, modernizacja, naprawy), wykorzystywanych do wykonywania regionalnych przewozów pasażerskich w latach 2009-2015.

Środki na te cele zostaną uzyskane poprzez zmianę zasad podziału kwoty osiąganej z opłaty paliwowej. Obecnie 20% tych środków wpływa na Fundusz Kolejowy, 80% natomiast na Krajowy Fundusz Drogowy. W 2009 r. środki Krajowego Funduszu Drogowego zostaną pomniejszone o 200 mln zł na rzecz Krajowego Funduszu Kolejowego (zasilenie działalności operacyjnej przejmowanej spółki), a w latach 2010-2015 - o 100 mln zł rocznie (współfinansowanie inwestycji).

W ustawie przewiduje się również kontrolę wydatkowanych przez województwa środków Funduszu Kolejowego. Proponuje się, aby województwa składały do ministra właściwego do spraw transportu projekty planów rzeczowo-finansowych oraz do ministra właściwego do spraw transportu i ministra właściwego do spraw finansów publicznych - sprawozdanie z realizacji przyjętych planów.

Rozwiązaniu przyjęte w nowelizacji pozwolą na uelastycznienie zarządzania środkami Funduszu Kolejowego poprzez stworzenie ministrowi właściwemu do spraw transportu możliwości dokonywania przesunięć środków pomiędzy zadaniami inwestycyjnymi, ujętymi w programie rzeczowo-finansowym, zatwierdzanym uchwałą Rady Ministrów.

W ustawie proponuje się również wypełnienie przez Radę Ministrów zobowiązania do podwyższenia od 2010 r. udziału województw w podatku dochodowym od osób prawnych, czyli tak zwanym CIT, z 14 do 14,75%. Ma to zapewnić województwom sfinansowanie straty operacyjnej.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zaproponowała 3 poprawki do nowelizacji, Komisja Gospodarki Narodowej zaś - 8 zmian.

W wyniku głosowań Izba opowiedziała się za wprowadzeniem 6 poprawek do nowelizacji. W pierwszej z nich Senat uznał za konieczne doprecyzowanie przepisów i ujednolicenie brzmienia art. 3 ust. 5 i 6 ustawy o Funduszu Kolejowym.

Dostrzegając sprzeczność pomiędzy art. 37i ust. 2 i 3 ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym a art. 5 ust. 2 i 3 ustawy o Funduszu Kolejowym, Izba wprowadziła następną zmianę, jednoznacznie przesądzającą, że wpłaty na Fundusz Kolejowy dokonywane z bieżących wpływów dotyczą jedynie roku 2009.

Zgodnie z art. 9 ust. 5 i 6 ustawy o Funduszu Kolejowym przesunięcie środków pomiędzy zadaniami, o których mowa w art. 9 ust. 2 pkt 2, nie może przekraczać 20% wartości kosztorysowej. W opinii Senatu, ustawowe wprowadzenie pojęcia: "wartość kosztorysowa" wymaga ujęcia tej wartości w programie rzeczowo-finansowym wykorzystania środków funduszu. Dlatego Izba uchwaliła kolejną poprawkę. Jednocześnie ujednolica ona przepisy ustawy.

Trzy ostatnie zmiany służą poprawieniu czytelności przepisów i doprecyzowaniu odesłania.

Ustawa o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw wraz z poprawkami Senatu wróci teraz do Sejmu.

Ustawa o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji - przyjęta z poprawkami

Senat wprowadził 4 doprecyzowujące poprawki do nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji, zmieniającej zasady przyznawania koncesji radiowo-telewizyjnych. Nowelizację poparło 89 senatorów, nikt nie był przeciw, a 1 osoba wstrzymała się od głosu.

Zmiany mają pozwolić na udzielanie koncesji nie tylko, jak obecnie, osobom fizycznym i prawnym, ale też spółkom osobowym (spółki jawne, partnerskie i komandytowe).

Z inicjatywą nowelizacji ustawy wyszła komisja nadzwyczajna "Przyjazne Państwo", która zwróciła uwagę, że obecnie zachodzi nierówność podmiotów, ponieważ ustawa nie pozwala jedynie przyznawać koncesji spółkom osobowym z siedzibą na terytorium Polski. Koncesję można natomiast przyznać zagranicznym spółkom osobowym.

Nowelizacja ma też chronić interesy przedsiębiorstw medialnych i ich pracowników na wypadek śmierci osoby, która uzyskała koncesję. Zakłada bowiem, że wspólnicy spółek osobowych za zgodą Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji będą mogli przenosić prawa do posiadanej koncesji na te spółki.

Według komisji, zmiany wyeliminują sytuacje, gdy wskutek śmierci właściciela stacji, mającego uprawnienia koncesyjne, pracę może stracić cała załoga. W obecnym stanie prawnym nie ma możliwości zbycia lub przepisania koncesji.

W pierwszej z czterech poprawek wprowadzonych przez Senat uznano, iż nie wszystkie spółki osobowe mogą otrzymywać koncesje. Dlatego doprecyzowano, iż uprawnione będą jedynie spółki osobowe utworzone na podstawie kodeksu spółek handlowych.

Przyjęcie drugiej zmiany wynikało z przeświadczenia, iż dodanie do katalogu uprawnionych do otrzymania koncesji bez określenia warunków ich funkcjonowania może spowodować obejście ograniczeń, dotyczących udziału w spółkach osób zagranicznych z państw spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG). Jedynie niektóre ograniczenia dotyczące spółek będą miały zastosowanie do spółek osobowych (kapitał zakładowy, rada nadzorcza, walne zgromadzenie - występuje wyłącznie w spółce komandytowo-akcyjnej, a zarząd - w spółce partnerskiej). Uzupełniono więc wykaz warunków, jakie musi spełnić spółka z udziałem osób zagranicznych, o pojęcia dotyczące pozostałych spółek (udział kapitałowy, głosowanie w spółce, uprawnienie do reprezentowania i prowadzenia spraw spółki).

Senat uznał także, iż koncesję można przenieść wyłącznie na spółkę, do której będą miały zastosowanie ograniczenia dotyczące siedziby w Polsce lub na obszarze EOG oraz udziału osób zagranicznych. Ponadto Senat uznał za konieczne ograniczenie swobody uznaniowej Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji przy wydawaniu uchwały odmawiającej wyrażenia zgody na przeniesienie koncesji. Krajowa Rada będzie mogła odmówić wyrażenia zgody na przekazanie koncesji z tych samych przyczyn, z których odmawia wydania koncesji.

Ponadto Senat postanowił, że organem wykonawczym Krajowej Rady jest jej przewodniczący. Wskazano, iż to on wydaje decyzje na podstawie uchwały Krajowej Rady w sprawie wyrażenia zgody bądź odmowy na przeniesienie uprawnień wynikających z koncesji na spółkę.

Ustawę o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji wraz z poprawkami Senatu ponownie rozpatrzą posłowie.

Senat poprawił ustawę o zmianie ustawy - Kodeks pracy

Nowelizacja kodeksu pracy, uchwalona przez Sejm na 41. posiedzeniu, 7 maja 2009 r., eliminuje - uznane przez pracodawców za absurdalne - rozwiązania dotyczące ochrony przeciwpożarowej. Chodzi o przepisy uchwalone w listopadzie 2008 r., które nałożyły na pracodawców dodatkowe obowiązki w postaci wyznaczenia pracowników do udzielania pierwszej pomocy, ochrony przeciwpożarowej oraz ewakuacji pracowników.

Zgodnie z przepisami z listopada 2008 r. musiałby to robić również przedsiębiorca zatrudniający jedną osobę, co generowałoby koszty i w praktyce w wielu małych firmach byłoby niewykonalne. Według wyliczeń organizacji pracodawców, koszt szkolenia przeciwpożarowego jednego pracownika to około 1250 zł.

Senat generalnie uznał nowelizację, która eliminuje te przepisy, za celową. Wprowadził jednak jeden wyjątek - pracodawców, którzy zatrudniają wyłącznie młodocianych lub niepełnosprawnych. Tacy przedsiębiorcy będą musieli wyznaczyć osobę odpowiedzialną za takie sprawy jak ochrona przeciwpożarowa, ewakuacja pracowników i udzielanie pierwszej pomocy.

Poprawkę Senatu, przyjętą 88 głosami, przy 1 wstrzymującym się, oceni teraz Sejm.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o podatku akcyzowym

Senatorowie jednomyślnie, 90 głosami, opowiedzieli się za przyjęciem bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym.

Projekt nowelizacji Sejm uchwalił na 42. posiedzeniu, 22 maja 2009 r. Zmienia on przepisy odnoszące się do zasad stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy oraz wprowadza szereg ułatwień w handlu produktami tytoniowymi ze starymi znakami akcyzy.

Pierwsza zmiana pozwala importerom gazu płynnego na przemieszczanie go w procedurze zawieszania poboru akcyzy do składu podatkowego. Nie musi być spełniony warunek, że właścicielem składu podatkowego jest importer gazu płynnego, może to być jakikolwiek skład podatkowy.

Druga grupa zmian dotyczy rozszerzenia zabezpieczenia ryczałtowego: będzie ono stosowane nie tylko w odniesieniu do podmiotu prowadzącego skład podatkowy, ale również do zarejestrowanego handlowca czy podmiotu pośredniczącego. Zabezpieczenie to wynosi 30% zabezpieczenia generalnego. Rozwiązanie to może zdecydowanie pomóc podmiotom gospodarczym, jest znacznie prostsze w obsłudze. Zabezpieczenie ryczałtowe to bowiem mniejsze nakłady finansowe, brak saldowania. Może to ułatwić obrót towarami i surowcami objętymi podatkiem akcyzowym, zwiększyć konkurencyjność polskich firm.

Trzeci obszar to systemowe zmiany, jeżeli chodzi o ograniczenie tworzenia przez firmy tytoniowe nadmiernych zapasów papierosów lub tytoniu do palenia, wprowadzanych na rynek krajowy przed terminem wprowadzania podwyżek stawek podatku akcyzowego na te wyroby. W okresie poprzedzającym przewidywane podwyżki podatku akcyzowego producenci papierosów i tytoniu do palenia znacznie zwiększają produkcję, aby zgromadzić zapasy wyrobów tytoniowych o niższej stawce akcyzy. Następnie sprzedają te wyroby z niższą akcyzą przez wiele miesięcy po podwyżce podatku akcyzowego. Budżet państwa ma w tym czasie zdecydowanie mniejsze wpływy. Zaproponowane rozwiązanie wprowadza zasadę, że w danym roku kalendarzowym wyroby tytoniowe będą oznaczone wyłącznie znakami akcyzy, których rok wytworzenia, nadrukowany na znaku, odpowiada bieżącemu rokowi.

Wyjątek mają stanowić sytuacje, w których będzie można odebrać znaki akcyzy na kolejny rok kalendarzowy pod koniec roku poprzedniego, aby zapewnić ciągłość procesu oznaczania wyrobów tytoniowych na przełomie roku. Znaki akcyzy naniesione w danym roku będą zachowywały ważność do ostatniego dnia lutego kolejnego roku kalendarzowego. Z kolei znaki akcyzy niewykorzystane w danym roku będą podlegały zwrotowi do 31 stycznia kolejnego roku. Wprowadzenie tego rozwiązania ograniczy gromadzenie zapasów do dwóch miesięcy.

W czwartej grupie znalazły się zmiany dotyczące obniżenia podstawy opodatkowania ambulansów wyposażonych w specjalistyczną aparaturę medyczną. Wartość ambulansów w stosunku do sprzętu, który się w nim znajduje, to czasem jedna trzecia wartości samochodu.

Projekt ustawy uzyskał pozytywną opinię między innymi Business Centre Club, Konfederacji Pracodawców Polskich, Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych "Lewiatan", Krajowej Izby Gospodarczej, Narodowego Banku Polskiego czy Krajowej Izby Biegłych Rewidentów.

Teraz nowelizacja czeka na podpis prezydenta.

Senat nie wyraził zgody na pociągnięcie do cywilnej odpowiedzialności sądowej senatora Andrzeja Owczarka

Wicemarszałek Krystyna Bochenek przypomniała, że 4 lutego 2009 r. marszałek Senatu, na podstawie art. 7c ust. 1, w związku z ust. 7, ustawy z 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora oraz art. 26 ust. 1, w związku z art. 27 ust. 1, Regulaminu Senatu, skierował do Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich wniosek spółki "Melkator" spółka z o.o. z siedzibą w Katowicach, reprezentowanej przez adwokata Jarosława Smolarka, o wyrażenie przez Senat zgody na pociągnięcie do cywilnej odpowiedzialności sądowej senatora Andrzeja Owczarka. Komisja na posiedzeniu 6 maja 2009 r. rozpatrzyła wniosek.

Jej sprawozdawca senator Zbigniew Szaleniec przypomniał, że to sprawa z powództwa cywilnego. Przedstawiciel wspomnianej firmy wystąpił z wnioskiem o ukaranie senatora A. Owczarka z powodu naruszenia dóbr osobistych. Senator miał je naruszyć w trakcie wygłaszania swojego oświadczenia, skierowanego do ministra pracy, kiedy przekonywał, że pewne działania tej firmy, dotyczące wpłat na ZUS pracowników, powodują zaniżenie tych wpłat, a więc jakby zmniejszanie dochodów ZUS. Uznał to za pewną nieprawidłowość i prosił ministerstwo o podjęcie działań sprawdzających w tej kwestii. Firma "Melkator" uznała się za poszkodowaną i wystąpiła do marszałka, zgodnie z regulaminem i ustawą o pełnieniu mandatu posła i senatora, o uchylenie immunitetu senatorowi A. Owczarkowi.

Komisja zwróciła uwagę, że immunitet parlamentarny w zakresie dotyczącym odpowiedzialności cywilnej za naruszenie praw osób trzecich przez działalność senatora wchodzącą w zakres sprawowania mandatu istnieje po to, aby chronić senatora i umożliwić mu na przykład swobodną wypowiedź na sali senackiej, czyli najbardziej podstawową formę wykonywania mandatu. W opinii komisji, w przedmiotowej sprawie chodzi właśnie o ochronę swobody wyrażania swojego stanowiska w parlamencie.

Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich postanowiła wnieść o odrzucenie wniosku o uchylenie immunitetu senatorowi A. Owczarkowi.

W wyniku głosowania tajnego senatorowie jednomyślnie, 88 głosami, nie wyrazili zgody na pociągnięcie do cywilnej odpowiedzialności sądowej senatora A. Owczarka. Wymagana bezwzględna większość głosów ustawowej liczby senatorów wynosiła 51.

Drugie i trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw

Rozpatrywany projekt to inicjatywa grupy senatorów, przewidująca powołanie nowej instytucji w prawie cywilnym, w dziale zobowiązań, czyli darowiznę na wypadek śmierci. Instytucja ta nawiązuje do starorzymskiej donatio mortis causa, a więc nie zupełnie nowa, stanowi jednak nowość w naszym prawie cywilnym.

Wnioskodawcy podkreślali, że z upływem czasu instytucje należy zmienić bądź powołać nowe. Chodzi przede wszystkim o to, żeby zapewnić bezpośrednią możliwość zadysponowania konkretnego przedmiotu przez darczyńcę na rzecz obdarowanego po śmierci. Żadna inna instytucja nie zagwarantuje tego, żeby w wypadku śmierci darczyńcy konkretny przedmiot, a nie cały spadek dostał się w określone ręce.

Nadal będą obowiązywały również testament, zapis i zwykła darowizna. W projekcie w szczególności chodzi na przykład o udziały w akcjach, o firmy rodzinne, o to, aby bez przeprowadzania długoletniego procesu obdarowany mógł od razu rozpocząć czy kontynuować działalność, a często procesy doprowadzają do upadku firm właśnie wskutek dotychczasowych przepisów.

Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wprowadziły poprawki do projektu ustawy.

W wyniku głosowania (88 głosów za, 1 - przeciw, 1 wstrzymujący się) Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Izba upoważniła senatora Kazimierza Kleinę do reprezentowania w Sejmie.

Drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw

Projektowana ustawa stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 20 lutego 2006 r., stwierdzającego niezgodność z konstytucją art. 6 ust. 1 i art. 6a ust. 1 ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw z 16 lipca 1998 r.

Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej spowodowało konieczność przyznania osobom niemającym obywatelstwa polskiego, ale będącym obywatelami jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, czynnego i biernego prawa wyborczego do organów samorządu terytorialnego szczebla podstawowego, pochodzących z wyborów powszechnych.

Projekt ustawy dostosowującej w tym zakresie polskie prawo do prawa Unii Europejskiej został przedłożony przez Radę Ministrów w 2003 r. Nie przewidywał wprowadzenia jakichkolwiek ograniczeń w zakresie czynnego lub biernego prawa wyborczego w wyborach do organów samorządu terytorialnego szczebla podstawowego, pochodzących z wyborów powszechnych.

W toku prac nad projektem w Sejmie zostały wprowadzone poprawki przyznające prawo wyborcze wyłącznie osobom wpisanym do stałego rejestru wyborczego, prowadzonego w danej gminie, nie później niż na 12 miesięcy przed dniem wyborów. Zmiana ta oznaczała wprowadzenie w wyborach do organów gmin cenzusu domicylu. Ograniczenie to zostało nałożone zarówno na obywateli polskich, jak i na osoby niemające polskiego obywatelstwa, ale będące obywatelami jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej i z tego tytułu uprawnione do udziału w wyborach do rad gmin.

Komisje: Ustawodawcza oraz Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej na wspólnym posiedzeniu rozpatrzyły w pierwszym czytaniu przedstawiony przez wnioskodawców projekt ustawy i wniosły o przyjęcie go bez poprawek.

W trakcie dyskusji nad projektem wicemarszałek Zbigniew Romaszewski stwierdził, że stwarza on "niewiarygodne problemy w zakresie rzeczywistej wiarygodności (...) wyborów". "Doprowadzanie do sytuacji, w której podobnie jak w krajach ościennych, czyli na Ukrainie i Białorusi, wyborcy będą przyjeżdżali, żeby zagłosować, jest całkowicie niecelowe" - dodał.

Wicemarszałek wniósł o odrzucenie tej ustawy i skierował wniosek do rozpatrzenia przez Komisję Ustawodawczą oraz Komisję Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o referendum lokalnym

Projekt ustawy został wniesiony przez Komisję Ustawodawczą. Stanowi wykonanie obowiązku dostosowania prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 26 lutego 2003 r., który zajmował się oceną konstytucyjności treści art. 2 ust. 1 ustawy o referendum lokalnym. Ocenił i zinterpretował go jako zgodny z konstytucją, ale jeżeli będzie się go rozumieć w ten sposób, że nie wyłącza on prawa członków wspólnoty samorządowej do wyrażania w drodze referendum stanowiska w istotnych sprawach, dotyczących społecznych, gospodarczych lub kulturowych więzi łączących tę wspólnotę, a niezastrzeżonych do wyłącznej kompetencji organów innych władz publicznych.

Przywoływany art. 2 ust. 1 ustawy o referendum lokalnym stanowi: "W referendum lokalnym, zwanym dalej «referendum», mieszkańcy jednostki samorządu terytorialnego jako członkowie wspólnoty samorządowej wyrażają w drodze głosowania swoją wolę co do sposobu rozstrzygania sprawy dotyczącej tej wspólnoty, mieszczącej się w zakresie zadań i kompetencji organów danej jednostki lub w sprawie odwołania organu stanowiącego tej jednostki, a w wypadku gminy także wójta (burmistrza, prezydenta miasta)".

Zmiana zaproponowana przez komisje polegała na tym, aby członkowie wspólnoty samorządowej mogli zajmować stanowisko w referendum w istotnych sprawach dotyczących społecznych, gospodarczych lub kulturowych więzi łączących wspólnotę, a nie zastrzeżonych do wyłącznej kompetencji organów innych władz publicznych.

Podczas dyskusji senator Bohdan Paszkowski złożył wnioski o charakterze legislacyjnym, dlatego projekt skierowano do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Drugie czytanie projektu ustawy zmieniającej ustawę o samorządzie gminnym

Projekt ustawy został wniesiony przez grupę senatorów. Nowelizacja ma na celu powołanie w gminach rad seniorów. Zakres uprawnień i sposób funkcjonowania rad określałyby swobodnie rady gminy, biorąc pod uwagę głosy środowiska seniorskiego i dobro wspólnoty.

Projektem zajmowały się komisje: Ustawodawcza, Rodziny i Polityki Społecznej oraz Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które wniosły o jego przyjęcie bez poprawek.

Wniosek komisji poparło 67 senatorów, 11 było przeciw, a 12 wstrzymało się od głosu. Tym samym Senat przyjął projekt uchwały w sprawie ustawy zmieniającej ustawę o samorządzie gminnym i podjął uchwałę w sprawie wniesienia go do Sejmu. Izba upoważniła senatora Mieczysława Augustyna do reprezentowania w trakcie dalszych prac.

Informacja Rzecznika Praw Dziecka o działalności za rok 2008 wraz z uwagami o stanie przestrzegania praw dziecka

Senat wysłuchał informacji o działalności Rzecznika Praw Dziecka za ubiegły rok wraz z uwagami o stanie przestrzegania praw dzieci. Przedstawił ją Marek Michalak, który funkcję rzecznika praw dziecka objął w lipcu 2008 r.

Jak poinformował, w ubiegłym roku jego biuro podjęło 10 578 spraw (rok wcześniej - 7981). Najwięcej dotyczyło praw dzieci niepełnosprawnych (3,8 tys.), wychowania w rodzinie (2,8 tys.) i ochrony przed przemocą (1,6 tys.).

W 2008 r. znowelizowano ustawę o Rzeczniku Praw Dziecka, która wzmocniła jego kompetencje. Uzyskał m.in. uprawnienia do wszczęcia postępowania w sprawach cywilnych i administracyjnych oraz brania w nich udziału na prawach przysługujących prokuratorowi.

Według RPD dzieci w Polsce nadal nie są w wystarczającym stopniu otoczone opieką zdrowotną, czego główną przyczyną jest niedobór środków finansowych. M. Michalak zwrócił uwagę na niewystarczający dostęp do pediatrów. Według niego w celu poprawienia dostępu chorych dzieci do lekarzy specjalistów należy dokonać "stosownych" zmian legislacyjnych w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Rzecznik zwrócił także uwagę na niski standard opieki medycznej w szkołach. Jak poinformował, około 2/3 szkół podstawowych, 1/2 gimnazjów i 1/3 liceów, techników i szkół specjalnych jest pozbawiona gabinetów pomocy przedlekarskiej. "Rzeczywista liczba uczniów podlegających opiece pielęgniarki, szczególnie w szkołach specjalnych i na wsi, jest stanowczo zbyt wysoka" - stwierdził.

W ocenie rzecznika pobieranie opłat za pobyt opiekunów przy dziecku w trakcie jego hospitalizacji jest nieuzasadnione. "Opłaty te są często nieproporcjonalnie wysokie wobec zapewnianego standardu pobytu. Część rodziców z tego powodu rezygnuje ze stałej opieki nad dzieckiem, przebywającym w szpitalu" - wskazał.

M. Michalak zwrócił też uwagę na przestrzeganie praw dzieci w rodzinach zastępczych. Według GUS w 2007 r. w 37,3 tys. rodzin zastępczych przebywało ponad 52 tys. dzieci do lat 18 (odpowiednio w 2005 r. - 36,5 tys. i ponad 49 tys., a w 2006 r. - 36,9 tys. i ponad 51 tys.). Ponad 85% wszystkich rodzin zastępczych stanowią rodziny spokrewnione z dzieckiem. Według rzecznika, brakuje kandydatów na rodziców zastępczych. "Największą barierą dla rodzin, rozważających założenie rodziny zastępczej, są kwestie finansowe, potencjalne problemy wychowawcze oraz brak gwarancji pomocy i wsparcia ze strony instytucji państwowych" - zauważył rzecznik.

Jak przypomniał, zgodnie z danymi Biura Migracji przy Parlamencie Europejskim w Brukseli liczba spraw spornych o charakterze międzynarodowym z udziałem Polaków w ostatnim roku wzrosła mniej więcej o 50%.

Według RPD brakuje spójnego systemu przeciwdziałania przemocy, koordynacji i współpracy wszystkich instytucji i organizacji zajmujących się tym problemem. "Należy utworzyć zespoły interdyscyplinarne, złożone z przedstawicieli różnych służb, m.in. policji, prokuratury, pomocy społecznej, ochrony zdrowia, których zadaniem będzie prowadzenie skoordynowanych działań w środowisku zagrożonym przemocą, inicjowanie interwencji oraz monitorowanie sytuacji" - podkreślił M. Michalak. Jego zdaniem, brak także przepisów gwarantujących skuteczną ochronę dzieci przed wykorzystywaniem seksualnym z użyciem nowych technologii. Chodzi m.in. o tzw. grooming, czyli nagabywania nieletnich w celach seksualnych z wykorzystaniem Internetu czy telefonów komórkowych.

Rzecznik uważa, że w przepisach brakuje jednoznacznego zakazu stosowania kar cielesnych wobec dzieci. Jego zdaniem w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym należy precyzyjnie określić, że przemoc wobec dzieci jest zakazana, a władza rodzicielska nie może być wykonywana z naruszeniem godności dziecka.

W opinii rzecznika, w Polsce w dalszym ciągu jest zbyt mało adopcji dzieci niepełnosprawnych. Należy zatem wdrożyć programy zwiększające zainteresowanie dziećmi niepełnosprawnymi oczekującymi na adopcję i wprowadzające ułatwienia finansowe dla rodziców adoptujących.

Drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka oraz niektórych innych ustaw

Projekt ustawy został wniesiony przez grupę senatorów. Zakłada on, że rzecznik praw dziecka powinien mieć prawo występowania przed Trybunałem Konstytucyjnym i wnoszenia skarg kasacyjnych. Obecnie w sprawach związanych z prawami dzieci do Trybunału Konstytucyjnego zwraca się rzecznik praw obywatelskich.

Zgodnie z projektem rzecznik praw dziecka będzie mógł samodzielnie wnosić skargi konstytucyjne do TK, uczestniczyć w postępowaniu przed trybunałem wszczętym na wniosek rzecznika praw obywatelskich. Projekt przewiduje także możliwość wnoszenia przez rzecznika praw dziecka skargi kasacyjnej. Dotychczas taką możliwość mieli jedynie prokurator generalny i rzecznik praw obywatelskich.

W ocenie rzecznika praw dziecka Marka Michalaka zmiany te poszerzą kompetencje rzecznika i będzie mógł on bardziej kompleksowo zabiegać o prawa dzieci.

W październiku ubiegłego roku znowelizowano już ustawę o rzeczniku praw dziecka, m.in. wzmacniając jego uprawnienia. Wcześniej rzecznik dysponował niewielkimi kompetencjami, a społeczne oczekiwania wobec tego urzędu były duże. Znowelizowana wówczas ustawa daje rzecznikowi możliwość wnikliwego badania interesujących go spraw. Umożliwia mu dostęp do wszelkich dokumentów i daje prawo do badania, bez uprzedzenia, "każdej sprawy na miejscu". Rzecznik, w myśl nowelizacji, może inicjować postępowania w sprawach karnych, administracyjnych i cywilnych oraz uczestniczyć w nich na prawach oskarżyciela.

Zajmujące się projektem Komisja Ustawodawcza, Komisja Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wprowadziły do niego poprawki. Podczas debaty także został zgłoszony wniosek o charakterze legislacyjnym i Senat odesłał projekt do dalszych prac w komisjach.

Pozostałe prace Izby:

 

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dokumentach paszportowych - ustawa przyjęta bez poprawek, czeka na podpis prezydenta;
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej oraz ustawy o dozorze technicznym - ustawa przyjęta bez poprawek, czeka na podpis prezydenta;
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o uchyleniu lub zmianie niektórych upoważnień do wydawania aktów wykonawczych - ustawa przyjęta bez poprawek, czeka na podpis prezydenta;
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw - ustawa przyjęta bez poprawek, czeka na podpis prezydenta;
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji - ustawa przyjęta bez poprawek, czeka na podpis prezydenta;
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym - podczas debaty zgłoszono wnioski o charakterze legislacyjnym i Senat odesłał projekt do komisji.

Oświadczenia

Po wyczerpaniu porządku 34. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Kazimierz Jaworski, Jan Dobrzyński, Tadeusz Skorupa, Jan Rulewski, Zbigniew Cichoń, Norbert Krajczy, Ryszard Knosala, Kazimierz Kleina, Sławomir Kowalski, Marek Konopka, Janusz Rachoń, Stanisław Gogacz, Lucjan Cichosz, Czesław Ryszka, Maciej Klima, Stanisław Karczewski, Andrzej Person, Władysław Ortyl, Jan Wyrowiński, Piotr Gruszczyński, Eryk Smulewicz, Ryszard Górecki, Zbigniew Szaleniec, Grzegorz Wojciechowski, Andrzej Szewiński, Janina Felińska, Małgorzata Adamczak, Krzysztof Kwiatkowski, Waldemar Kraska.