Narzędzia:
Bogdan Borusewicz

Bogdan Borusewicz

  • Okręg wyborczy nr 65
  • Komitet Wyborczy Platforma Obywatelska RP
  • Kadencje: XI, X, IX, VIII, VII, VI
  • E-mail:
  • WWW: http://www.b-borusewicz.pl

Wicemarszałek Senatu IX kadencji

Marszałek Senatu VI ,VII i VIII kadencji

Poseł I, II i III kadencji

Urodził się 11 stycznia 1949 r. w Lidzbarku Warmińskim.

W 1975 r. ukończył historię na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Był działaczem opozycji demokratycznej. W maju 1968 r. został aresztowany, a następnie skazany na 3 lata więzieniaza druk i kolportaż ulotek popierających protesty studentów. W latach siedemdziesiątych XX w. współorganizował opozycję demokratyczną w Lublinie i na Wybrzeżu. W 1976 r. uczestniczył w akcji pomocy robotnikom Radomia, został członkiem Komitetu Obrony Robotników. W latach 197778 współtworzył Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża. Był także redaktorem pism „Robotnik” i „Robotnik Wybrzeża”.

W 1980 r. przygotował strajk sierpniowy w Stoczni Gdańskiej, współtworzył postulaty strajkowe. Po wprowadzeniu stanu wojennego kierował drugim strajkiem w Stoczni Gdańskiej w grudniu 1981 r. Ponad 4 lata ukrywał się i kierował strukturami podziemnymi. W latach 1984–86 był członkiem Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej, następnie Tymczasowej Rady NSZZ „Solidarność”. Był aresztowany i więziony. Brał udział w strajkach w maju i sierpniu 1988 r. w Stoczni Gdańskiej. Od 1989 r. był członkiem prezydium, a w latach 199091 wiceprzewodniczącym Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.

W latach 19972000 sprawował urząd wiceministra spraw wewnętrznych, m.in. nadzorował policję.

Od 2001 do 2005 r. był wicemarszałkiem i członkiem Zarządu Województwa Pomorskiego.

W Sejmie I kadencji przewodniczył Komisji Nadzwyczajnej do zbadania skutków stanu wojennego oraz Klubowi Parlamentarnemu NSZZ „Solidarność”. W Sejmie II kadencji był zastępcą przewodniczącego, a następnie przewodniczącym Komisji ds. Służb Specjalnych oraz zastępcą przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej do zbadania zgodności z prawem działań organów państwowych dotyczących wniosku o wszczęcie postępowania przygotowawczego w sprawie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu państwa, skierowanego w dniu 19 grudnia 1995 roku przez ministra spraw wewnętrznych do Naczelnej Prokuratury Wojskowej oraz realizacji tego wniosku. W ciągu 3 kadencji Sejmu był członkiem: Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych, Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego, Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw konstytucyjnych Karta Praw i Wolności oraz Przepisy wprowadzające ustawę konstytucyjną Karta Praw i Wolności, Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych, Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej, Komisji Nadzwyczajnej ds. kodeksu pracy. W Senacie VI, VII i VIII kadencji przewodniczył Delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego Sejmu i Senatu RP, Sejmu Republiki Litewskiej i Rady Najwyższej Ukrainy oraz Parlamentarnemu Zespołowi ds. Współpracy z Organizacjami Pozarządowymi.

Należy do Platformy Obywatelskiej RP.

Żona Alina Pieńkowska (1952–2002) była działaczką opozycji i „Solidarności” oraz senatorem II kadencji.