Narzędzia:

15–16 marca 2017 r.

16.03.2017

Na 37. posiedzeniu Senat rozpatrzył 11 ustaw, do 5 wprowadził poprawki. Zdecydował też o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.

 

Ustawa o zmianie ustawy o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych – przyjęta bez poprawek

Izba jednomyślnie, 81 głosami, przyjęła nowelę w brzmieniu uchwalonym przez Sejm na 36. posiedzeniu, 24 lutego 2017 r., na podstawie projektu poselskiego, co wnosiła Komisja Gospodarki Narodowej i Innowacyjności. Teraz zostanie ona skierowana do podpisu prezydenta.

Nowela rozszerza wykaz strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych, zamieszczony w załączniku do ustawy, o 5 linii przesyłowych, m.in. o budowę magistrali pomiędzy aglomeracją warszawską a Siedlcami oraz przebudowę linii Kozienice – Miłosna, która mogłaby być alternatywą dla budzącej kontrowersje magistrali Kozienice – Ołtarzew. Ustawa ma wejść w życie 14 dni od jej ogłoszenia.

 

Poprawki Senatu do ustawy o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami

Senat przyjął ustawę, uchwaloną na podstawie przedłożenia rządowego podczas 36. posiedzenia Sejmu, 24 lutego 2017 r., z 3 poprawkami Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, mającymi na celu wydłużenie terminu na rozpatrzenie przez Komisję Nadzoru Finansowego wniosków o wydanie zezwolenia i rejestrację pośredników kredytu hipotecznego oraz rejestrację pośredników kredytowych i instytucji pożyczkowych złożonych w ciągu 6 miesięcy od wejścia w życie ustawy. Stanowisko takie poparło 82 senatorów, 1 wstrzymał się od głosu.

Ustawa m.in. wdraża postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/17/UE w sprawie konsumenckich umów o kredyt związanych z nieruchomościami mieszkalnymi. Określa zasady i tryb zawierania umów o kredyt hipoteczny; prawa i obowiązki kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta w zakresie informacji udzielanych przed zawarciem umowy o kredyt hipoteczny oraz prawa i obowiązki konsumenta, kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta w związku z zawartą umową o kredyt hipoteczny; zasady i tryb sprawowania nadzoru nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami.

Ustawa przewiduje, że kredytów hipotecznych będą mogły udzielać tylko instytucje kontrolowane przez KNF (banki i SKOK) w walucie, w której klienci uzyskują większość dochodów lub posiadają większość aktywów. Zakazuje ponadto uzależniania udzielenia kredytu od zakupu innego produktu finansowego (tzw. sprzedaż wiązana). Umowa o kredyt hipoteczny będzie mogła być zawarta tylko w przypadku, gdy wynik oceny zdolności kredytowej konsumenta wskaże, że konsument będzie zdolny do spłaty zaciągniętego kredytu wraz z odsetkami w terminach określonych w umowie. Konsument będzie mógł w każdym czasie spłacić całość lub część kredytu. Za wcześniejszą spłatę kredytu w ciągu 3 lat opłata nie może przekroczyć 3% wartości kredytu, a po upływie tego okresu banki nie będą mogły pobierać dodatkowych opłat. W wypadku trudności ze spłatą kredytu bank będzie miał obowiązek przygotowania planu restrukturyzacji zadłużenia. Jeśli okaże się on nieskuteczny, to kredytobiorca będzie miał 6 miesięcy na sprzedaż mieszkania i przeznaczenie środków ze sprzedaży na spłatę kredytu. Dopiero po upływie tego okresu bank będzie mógł podjąć działania windykacyjne. Ustawa określa ponadto obowiązki kredytodawców i pośredników kredytowych w zakresie reklamowania kredytu hipotecznego w celu zabezpieczenia klientów przed nierzetelnymi reklamami.

Zgodnie z ustawą usługi doradcze dotyczące kredytów hipotecznych mogą być świadczone wyłącznie przez kredytodawców, pośredników kredytu hipotecznego lub agentów. Pośrednik kredytowy będzie mógł wykonywać działalność po uzyskaniu wpisu do rejestru pośredników kredytowych, prowadzony przez Komisję Nadzoru Finansowego. Komisja będzie też sprawować nadzór nad pośrednikami kredytowymi.

Ponadto nowe przepisy uniezależniają wynagrodzenie personelu dokonującego oceny zdolności kredytowej od liczby zaakceptowanych wniosków. Ma to zapobiec sytuacji, gdy pracownik banku lub SKOK podwyższa zdolność kredytową klienta, aby zwiększyć swoje wynagrodzenie.

Ustawa ma wejść w życie po 3 miesiącach od jej ogłoszenia z wyjątkiem przepisów dotyczących reklamy kredytów konsumenckich (6 miesięcy od ogłoszenia) i wskaźnika referencyjnego (1 lipca 2018 r.).

 

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz ustawy – Kodeks postępowania karnego

W wyniku głosowania Izba przyjęła nowelę z 2 poprawkami redakcyjnymi, jak proponowała Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Ustawodawcza (82 głosy za, 1 wstrzymujący się). Teraz do tych zmian ustosunkują się posłowie.

Ustawa, uchwalona na podstawie projektu prezydenckiego, na 36. posiedzeniu Sejmu, 24 lutego 2017 r., ma na celu zwiększenie ochrony małoletnich, szczególnie poniżej 15. roku życia, a także osób nieporadnych ze względu na swój stan psychiczny lub fizyczny. Nowelizacja zaostrza kary za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, rodzinie i opiece. Uzupełnia katalog okoliczności uwzględnianych przez sąd przy wymierzaniu kary. Zwiększa m.in. odpowiedzialność za spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu ‒ przewiduje za to karę od 3 do 15 lat więzienia (obecnie od 1 roku do 10 lat). Za spowodowanie śmierci człowieka ma to być kara więzienia od 5 do 15 lat, 25 lat lub dożywocie. Za pozbawienie wolności osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia będzie grozić od 2 do 12 lat więzienia, a w wypadku szczególnego udręczenia – od 3 do 15 lat. Za znęcanie się fizyczne lub psychiczne nad osobą nieporadną ze względu na wiek, stan psychiczny lub stan fizyczny może zostać nałożona kara od 6 miesięcy do 8 lat więzienia. Znowelizowane przepisy podnoszą też karę minimalną za handel osobą w wieku poniżej 15. roku życia z 3 do 5 lat pozbawienia wolności.

Zgodnie z ustawą obowiązkiem będzie zgłaszanie przestępstw przeciwko życiu, zdrowiu, wolności i wolności seksualnej, obyczajności wymierzonych w dobro dziecka.

Ustawa przewiduje 3-miesięczne vacatio legis.

 

Ustawa o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw – przyjęta z poprawkami

Ustawa, przyjęta przez Sejm na 36. posiedzeniu, 24 lutego 2017 r., na podstawie projektu rządowego, ma na celu wprowadzenie do polskiego prawa karnego materialnego, procesowego i wykonawczego zmian zwiększających efektywność mechanizmów pozbawiania sprawców przestępstw korzyści osiągniętych w wyniku ich popełnienia. Chodzi o przerzucenie ciężaru dowodu legalnego pochodzenia mienia zagrożonego przepadkiem na oskarżonego lub inną osobę, dysponującą tym mieniem. Efektem domniemania może być stwierdzenie przestępczego pochodzenia całego lub części mienia znajdującego się w posiadaniu sprawcy i w konsekwencji orzeczenie przepadku mienia także w stosunku do osób trzecich, którym sprawca je przekazał. Chodzi o tzw. konfiskatę rozszerzoną (rozszerzony przepadek mienia). W wypadku szczególnie poważnych przestępstw, zwłaszcza gospodarczych, z których osiągnięto korzyść majątkową znacznej wartości, będzie można orzec przepadek przedsiębiorstwa nienależącego do sprawcy, które stanowiło narzędzie popełnienia tego przestępstwa.

Ustawa rozszerza ponadto katalog przestępstw, w stosunku do których przepadek rozszerzony może zostać orzeczony, oraz wydłuża do 5 lat okres stosowania odwróconego ciężaru dowodu w odniesieniu do mienia nabytego przez sprawcę.

Nowelizacja zawiera też zmiany dotyczące procedur europejskiego nakazu aresztowania i ekstradycji, przekazywania i przejmowania wykonania orzeczeń o skazaniu na karę pozbawienia wolności oraz zwalczania finansowania terroryzmu, a także zmiany porządkujące w przepisach odnoszących się do tzw. przestępstw komputerowych.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Ustawodawcza zaproponowały wprowadzenie do ustawy 12 poprawek, a ich mniejszość – 3. Za przyjęciem ustawy z 12 poprawkami komisji głosowało 58 senatorów, 24 było przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. Część zmian ma charakter doprecyzowujący, ujednolicający terminologię ustawy i redakcyjny. Jedna z poprawek wprowadza nowy typ przestępstwa, polegającego na dostarczaniu środków na utrzymanie osób, grup lub związków, które finansują przestępstwa terrorystyczne.

Teraz do tych zmian ustosunkują się posłowie.

 

Poprawka Senatu do ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych

Uchwalona przez Sejm ustawa podczas 36. posiedzenia, 24 lutego 2017 r., na podstawie projektu rządowego, zmienia m.in. zasady powoływania i odwoływania dyrektorów sądów oraz ich zastępców, a także podległości służbowej dyrektorów sądów. Nowela przewiduje zlikwidowanie konkursowego trybu wyłaniania kandydatów na stanowiska dyrektorów sądów apelacyjnych, okręgowych i rejonowych. Dyrektorzy tych sądów będą podlegać ministrowi sprawiedliwości. Analogiczne rozwiązania znajdą zastosowanie w przypadku zastępców dyrektorów sądów, którzy mogą być powoływani, jeżeli przemawia za tym wielkość poszczególnych sądów i zakres ich zadań. Dyrektorzy nadal będą organami poszczególnych sądów. Utrzymana została również zasada, że nie w każdym sądzie rejonowym musi być utworzone stanowisko dyrektora. O zasadności powołania dyrektora sądu rejonowego nie będzie przesądzała sztywno określona liczba stanowisk sędziowskich i asesorskich w danym sądzie, ale wielkość sądu mierzona zarówno liczbą stanowisk sędziowskich oraz asesorskich, jak i liczbą stanowisk referendarskich i innych pracowników zatrudnionych w sądzie rejonowym bądź też odległość tego sądu od sądu okręgowego.

Izba w wyniku głosowań odrzuciła wniosek Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji o przyjęcie ustawy bez zmian (80 głosów za, 1 – przeciw, 2 wstrzymujące się) i poparła ją z poprawką senatora Marka Martynowskiego, która doprecyzowuje, że decyzje podejmowane przez prezesa sądu w kwestiach kosztów sądowych są w pełni autonomiczne (58 głosów za, 24 – przeciw, 1 wstrzymujący się). Aprobaty Izby nie znalazła propozycja senatora Bogdana Borusewicza utrzymania konkursowego trybu wyłaniania kandydatów na stanowiska dyrektorów sądów i zastępców dyrektorów sądów oraz zapewnienia prezesom sądów współudziału w obsadzaniu tych stanowisk.

Do senackiej zmiany ustosunkują się teraz posłowie.

 

Ustawa o zmianie ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego – przyjęta bez poprawek

Senat 58 głosami, przy 24 przeciwnych i 1 wstrzymującym się, poparł wniosek komisji: Gospodarki Narodowej i Innowacyjności oraz Rolnictwa i Rozwoju Wsi o przyjęcie ustawy w brzemieniu uchwalonym przez Sejm na 37. posiedzeniu, 9 marca 2017 r., na podstawie projektu poselskiego. Teraz zostanie ona skierowana do podpisu prezydenta.

Nowela umożliwia zbywanie nieruchomości rolnych przez przedsiębiorstwa górnicze z wyłączeniem stosowania ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Przewiduje ponadto przyznanie prawa do 4-letniego urlopu górniczego pracownikom, którym ze względu na wiek i staż pracy w okresie pełnienia funkcji związkowych brakuje nie więcej niż 4 lata do nabycia prawa do emerytury.

 

Ustawa o związku metropolitalnym w województwie śląskim – przyjęta bez poprawek

Ustawa, uchwalona z inicjatywy rządu na 37. posiedzeniu Sejmu, 9 marca 2017 r., to szczególna ustawa samorządowa, bo dotyczy tylko 1 podmiotu, jakim jest związek metropolitalny w województwie śląskim. Określa zasady i tryb tworzenia oraz funkcjonowania związku metropolitalnego w województwie śląskim. Zostanie on utworzony przez Radę Ministrów na mocy rozporządzenia, które ustali nazwę, wskaże siedzibę władz oraz ustali obszar i granice przez wskazanie gmin wchodzących w skład tego związku. Związek metropolitalny ma być zrzeszeniem gmin woj. śląskiego, charakteryzujących się silnymi powiązaniami funkcjonalnymi oraz zaawansowaniem procesów urbanizacyjnych, położonych na obszarze spójnym pod względem przestrzennym, który zamieszkują co najmniej 2 mln mieszkańców. Rada Ministrów podejmie decyzję na podstawie wniosku, zgłoszonego przez ministra właściwego ds. administracji publicznej, a przygotowanego przez radę i prezydenta miasta Katowic. Ustawa określa, co powinien zawierać wniosek, by mógł być pozytywnie zaopiniowany przez wojewodę śląskiego. Wojewoda śląski w terminie do 30 dni od dnia otrzymania wniosku o utworzenie związku metropolitalnego ma przekazać go wraz ze swoją opinią ministrowi właściwemu ds. administracji publicznej. Rada Ministrów wyda rozporządzenie do 30 czerwca 2016 r. Związek zostanie utworzony 1 lipca 2017 r., a realizacja jego zadań rozpocznie się 1 stycznia 2018 r. Od 1 lipca 2017 r. będą 2 miesiące na zwołanie pierwszego zgromadzenia, powoływanego przez zarząd związku. Do czasu pierwszej sesji zgromadzenia, a w wypadku zarządu ‒ do dnia jego wyboru rolę pełnomocnika ds. utworzenia związku pełni prezydent miasta Katowice.

Model związku metropolitalnego pod względem kompetencji odpowiada modelowi jednostek samorządu terytorialnego. Nadzór nad działalnością związku będzie sprawował prezes Rady Ministrów, a bezpośrednio – wojewoda śląski. Nadzór nad związkiem w sprawach finansowych został powierzony regionalnej izbie obrachunkowej.

Do podstawowych zadań związku metropolitalnego należeć będą kształtowanie ładu przestrzennego, rozwoju społecznego i gospodarczego obszaru obejmującego związek; prowadzenie w całym zakresie zadań obejmujących transport publiczny, w tym drogowy, kolejowy oraz innego rodzaju szynowy, a także zrównoważoną mobilność miejską, metropolitalne przewozy pasażerskie, a także współdziałanie w ustalaniu przebiegu szlaków komunikacyjnych na obszarze związku. Ostatnie zadanie związku metropolitalnego to promocja i związku, i obszaru, który obejmuje. Ponadto związek będzie mógł przejmować zadania należące do samorządu lub administracji rządowej na zasadzie porozumienia.

Ustawa uchyla ustawę z 9 października 2015 r. o związkach metropolitalnych, będącą podstawą do tworzenia związków metropolitalnych na innych obszarach kraju. Dawała ona możliwość tworzenia związków metropolitalnych w innych, mniejszych jednostkach. W tym wypadku to ustawa wyłącznie dla tego jednego związku.

W wyniku głosowania Senat poparł ustawę bez poprawek, co postulowała Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. W trakcie dyskusji senator Piotr Zientarski zaproponował 10 poprawek.

Ustawa trafi teraz do podpisu prezydenta.

 

Ustawa o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawy o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów – przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, którą Sejm uchwalił na 36. posiedzeniu, 24 lutego 2017 r., z inicjatywy rządu, ma na celu przeniesienie przepisów dotyczących stwierdzenia trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu i zgonu wskutek nieodwracalnego zatrzymania krążenia z ustawy o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów do ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

Zgodnie z nowelizacją śmierć mózgu będzie stwierdzało 2 lekarzy, 1 powinien być specjalistą w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii lub neonatologii, a drugi ‒ neurologii, neurologii dziecięcej lub neurochirurgii. Dotychczas o śmierci mózgu orzekała komisja złożona z 3 lekarzy o określonych specjalnościach. W uzasadnieniu projektu wyjaśniono, że powoływanie komisji przez kierownika podmiotu leczniczego „jest reliktem poprzedniego okresu. Trzeci lekarz w polskiej komisji był pozostałością po medyku sądowym z pierwszych kryteriów określonych w 1984 r. Wtedy uważano, że śmierć mózgu jest najczęściej wynikiem czynu zabronionego i medyk sądowy w komisji będzie zabezpieczał postępowanie dowodowe. Wkrótce jednak okazało się, że śmierć mózgu jest wynikiem zdarzeń medycznych, niebędących przedmiotem postępowania sądowego, jednakże trzeci członek komisji pozostał”.

Nowelizacja zmienia także zasady stwierdzania nieodwracalnego zatrzymania krążenia, jeśli od zmarłego mają zostać pobrane narządy. Ponieważ pobranie narządów musi być wówczas wykonane w bardzo krótkim czasie, może to budzić ewentualne wątpliwości lub zarzuty, że lekarz niestarannie dokonał rozpoznania. Dlatego też jeśli od zmarłego mają zostać pobrane narządy, nieodwracalne zatrzymanie krążenia będzie stwierdzać 2 lekarzy, a nie ‒ jak dotychczas ‒ 1. Jeden z nich powinien być specjalistą w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii lub neonatologii, a drugi ‒ z zakresu medycyny ratunkowej, chorób wewnętrznych, kardiologii, kardiologii dziecięcej lub pediatrii. Procedura ta ma dotyczyć wypadków przed pobraniem narządów, w tym przede wszystkim serca, wątroby, nerek, płuc i trzustki. Pobranie komórek i tkanek, np. rogówki, będzie możliwe po stwierdzeniu zgonu przez 1 lekarza.

Nowelizacja przenosi przepisy dotyczące procedury stwierdzania zgonu przed pobraniem narządów do ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty z tzw. ustawy transplantacyjnej, co, zdaniem autorów projektu, stwarzało wrażenie, że lekarze orzekają o śmierci mózgu, by móc jak najszybciej pobrać narządy od zmarłego. Powodowało to opór w społeczeństwie i tworzyło barierę rozwoju transplantologii.

Wniosek Komisji Zdrowia o przyjęcie noweli bez poprawek poparło 76 senatorów, 4 było przeciw, a 3 wstrzymało się od głosu.

Ustawa zostanie też skierowana do podpisu prezydenta.

 

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz niektórych innych ustaw

Zwiększenie praw pacjenta w zakresie dostępu do dokumentacji medycznej, ochrona zawartych w niej danych osobowych i informacji o stanie zdrowia oraz doprecyzowanie przepisów dotyczących niektórych praw pacjenta, uprawnień rzecznika praw pacjenta i funkcjonowania wojewódzkich komisji ds. orzekania o zdarzeniach medycznych to główne cele nowelizacji, uchwalonej na 36. posiedzeniu Sejmu, 24 lutego 2017 r., z inicjatywy rządu.

W myśl dotychczasowych przepisów dostęp do świadczeń zdrowotnych zapewniających łagodzenie bólu i innych cierpień mieli prawo pacjenci będący w stanie terminalnym. Zgodnie z nowelą prawo takie będzie przysługiwało każdemu pacjentowi bez względu na jego wiek i miejsce pobytu oraz źródło bólu. Pacjent będzie mógł uzyskać informację o stanie zdrowia, proponowanych metodach diagnostycznych i leczniczych, wynikach leczenia oraz rokowaniach nie tylko od lekarza, ale także od innych pracowników medycznych, np. ratowników medycznych i pielęgniarek.

Nowela przewiduje ponadto, że po śmierci pacjenta dokumentacja medyczna będzie udostępniania osobie przez niego upoważnionej za życia lub tej, która w chwili zgonu pacjenta była jego przedstawicielem ustawowym. Stanowi to doprecyzowanie przepisów, na podstawie których obecnie zezwala się na wgląd do dokumentacji medycznej zmarłego, ale wydanie jej kopii budzi wątpliwości. Oryginał dokumentacji medycznej będzie wydawany tylko na żądanie organów władzy publicznej i sądów oraz w sytuacji, gdy sporządzenie kopii mogłoby spowodować opóźnienie w udzieleniu świadczenia zdrowotnego, co zagrażałoby życiu lub zdrowiu pacjenta. Wypożyczający oryginał będzie zobowiązany wystawić potwierdzenie odbioru, a także do zwrócić go niezwłocznie po wykorzystaniu. Zdjęcia RTG wykonane na kliszy również mają być udostępnianie za potwierdzeniem odbioru i zwracane po wykorzystaniu. Papierowa dokumentacja medyczna będzie udostępniana do wglądu w miejscu udzielania świadczeń zdrowotnych z możliwością sporządzania notatek lub zdjęć, a także poprzez sporządzanie kopii, odpisów, wyciągów albo wydruków. Dokumentacja medyczna prowadzona w postaci elektronicznej ma być udostępniana za pośrednictwem komunikacji elektronicznej lub na informatycznym nośniku danych.

Zgodnie z nowymi przepisami w razie śmierci osoby wykonującej praktykę medyczną samorząd zawodowy, czyli okręgowa izba lekarska lub okręgowa izba pielęgniarek i położnych, będzie zobowiązany do zabezpieczenia dokumentacji medycznej. Po zakończeniu działalności leczniczej przez placówkę, np. z powodu jej likwidacji, dokumentację medyczną przejmie podmiot leczniczy przejmujący jej zadania. Nowelizacja przewiduje kary finansowe dla placówek, które nie zabezpieczą dokumentacji medycznej po zakończeniu działalności.

Regulacja doprecyzowuje także uprawnienia rzecznika praw pacjenta. Wprowadza przepis, który umożliwi pacjentowi złożenie skargi do sądu administracyjnego na rozstrzygnięcia rzecznika w sprawach indywidualnych. Nowe przepisy mają też usprawnić i ujednolicić postępowanie przed wojewódzkimi komisjami ds. orzekania o zdarzeniach medycznych. Raz na kwartał wojewodowie będą musieli informować ministra zdrowia i rzecznika praw pacjenta o ich pracach.

W wyniku głosowań Izba poparła nowelizację z 2 poprawkami, zaproponowanymi przez Komisję Zdrowia, mającymi charakter porządkujący i redakcyjny. Ustawę w tym kształcie jednomyślnie poparło 83 senatorów.

Do zmian uchwalonych przez Senat ustosunkują się teraz posłowie.

 

Ustawa o zmianie ustawy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki oraz niektórych innych ustaw – przyjęta bez poprawek

Jednomyślnie, 82 głosami, Izba poparła bez poprawek nowelizację, uchwaloną na 36. posiedzeniu Sejmu, 24 lutego 2017 r., z inicjatywy rządu. Taki wniosek przedstawiły komisje: Infrastruktury oraz Środowiska.

Prezydent może teraz podpisać ustawę, która m.in. wdraża do polskiego prawa dyrektywę Rady nr 1999/32/WE, ustanawiającą zasady dotyczące pobierania próbek do badania zawartości siarki w paliwach żeglugowych, a także dyrektywę Rady nr 2014/89/UE, ustanawiającą ramy planowania przestrzennego obszarów morskich oraz międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu (konwencja SOLAS). Nowelizacja ma umożliwić właściwe egzekwowanie przepisów unijnych dotyczących m.in. recyklingu statków, w tym obowiązku uzyskania zezwolenia od marszałka województwa w trybie decyzji administracyjnej; monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji dwutlenku węgla z transportu morskiego. Doprecyzowuje również zasady pobierania próbek do badania zawartości siarki w paliwach żeglugowych, a także ustala sankcje za naruszenia dyrektywy siarkowej. Istotną zmianą jest wprowadzenie nowych przepisów dotyczących konieczności weryfikowania masy brutto kontenerów ładowanych na statki. Ma to zlikwidować proceder zaniżania wagi kontenerów w dokumentach przewozowych, co było przyczyną groźnych katastrof morskich.

 

Ustawa o inwestycjach w zakresie budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską – przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm z przedłożenia rządu na 36. posiedzeniu, 24 lutego 2017 r., ma na celu usprawnienie przygotowania i realizacji inwestycji ze środków budżetu państwa na podstawie uchwały Rady Ministrów w sprawie programu wieloletniego „Budowa drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską na lata 2016–2022”. Określa zasady przygotowywania, realizacji i finansowania budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską, wymaganych ze względu na istotny interes bezpieczeństwa państwa. Ustala również organy właściwe w tych sprawach.

Głównym celem budowy kanału żeglugowego jest zapewnienie bezpieczeństwa publicznego w regionie. Nowa droga wodna umożliwi też swobodną i całoroczną żeglugę statków morskich wszystkich bander do portu w Elblągu i pozostałych portów Zalewu Wiślanego, dzięki czemu będzie można utworzyć 5. duży polski port na Bałtyku. Według zaproponowanych rozwiązań kanał żeglugowy przez Mierzeję Wiślaną będzie miał 1,3 km długości i 5 m głębokości. Ma umożliwić wpływanie do portu w Elblągu jednostek o parametrach morskich, tj. zanurzeniu do 4 m, długości 100 m, szerokości 20 m. Koszt budowy kanału wyniesie ok. 880 mln zł.

Wniosek komisji: Infrastruktury oraz Środowiska o przyjęcie ustawy bez poprawek poparło 77 senatorów, 2 było przeciw, a 4 wstrzymało się od głosu.

Nowelizacja trafi teraz do podpisu prezydenta.

 

Projekt ustawy o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji

Senat 40 głosami, przy 36 – przeciw i 6 wstrzymujących się zdecydował o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy i upoważnił senator Lidię Staroń do prezentowania w dalszych pracach nad nim.

Projekt nowelizacji, wniesiony przez Komisję Ustawodawczą, stanowi wykonanie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 13 października 2015 r. (sygn. akt P 3/14). Trybunał orzekł, że przepis ustawy o komornikach sądowych i egzekucji w zakresie, w jakim nie przewiduje odrębnej stawki opłaty stałej za opróżnienie lokalu mieszkalnego z rzeczy i osób w sytuacji, gdy dłużnik po wezwaniu przez komornika dobrowolnie wykonał ten obowiązek w wyznaczonym terminie, jest niezgodny z konstytucją. W projekcie zaproponowano obniżenie wysokości opłaty stałej do 20% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, przy czym za opróżnienie lokalu z rzeczy lub osób odrębna opłata byłaby pobierana od każdej izby. Projekt przewiduje też ustanowienie zaliczki na poczet opłaty stałej, której uiszczenie przez wierzyciela umożliwi wszczęcie egzekucji, jej nieuiszczenie w terminie 7 dni od otrzymania przez wierzyciela wezwania do zapłaty będzie powodować zwrot wniosku lub odmowę dokonania czynności, wysokość zaliczki określono na poziomie 10% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. W projekcie zaproponowano także obniżenie wysokości opłaty za wprowadzenie wierzyciela w posiadanie, w wypadkach innych niż wymienione w kwestionowanym przepisie ustawy, do wysokości 15% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.

 

Zobacz inne aktualności Przejdż do wszystkich aktualności

8. posiedzenie Senatu

Izba zakończyła obrady.

Prace w komisjach senackich – 13 marca 2024 r.

Komisja Petycji rozpatrzyła 7 petycji.

7. posiedzenie Senatu

Zakończyło się 7. posiedzenie Senatu.