Posiedzenia Senatu

Na 29. posiedzeniu Senat rozpatrzył 8 ustaw, do 4 wprowadził poprawki. Zdecydował też, że rok 2017 będzie rokiem: Władysława Biegańskiego, Tadeusza Kościuszki, gen. Józefa Hallera, Władysława Raczkiewicza, a także Koronacji Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej.

Izba przed rozpoczęciem obrad minutą ciszy uczciła pamięć senatora I kadencji Lecha Kozioła, zmarłego 2 listopada 2016 r.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw

Izba jednomyślnie, 84 głosami, przyjęła nowelę z 81 poprawkami, w większości legislacyjnymi, o co wnosiła Komisja Budżetu i Finansów Publicznych. Zmiany proponował także senator Kazimierz Kleina. Zostały jednak odrzucone.

Senat doprecyzował, że w wypadku podstawowego rachunku płatniczego opłaty za wykonanie krajowej transakcji płatniczych będą mogły być pobierane po wykonaniu 5 takich transakcji zleconych przez konsumenta. Postanowił, że dostawca w związku z prowadzonym rachunkiem podstawowym będzie mógł pobierać opłaty za transakcje transgraniczne. W razie wypowiedzenia umowy podstawowego rachunku płatniczego ze skutkiem natychmiastowym dostawca będzie miał obowiązek poinformować konsumenta o możliwości dochodzenia przez niego swoich praw w związku z rozwiązaniem umowy oraz o pozasądowych procedurach rozstrzygania sporów. Izba ujednoliciła też zasady przekazywania informacji i dokumentów NBP, przyjmując jako zasadę przekazywanie informacji i dokumentów w postaci elektronicznej. Rozszerzone zostały kompetencje prezesa NBP, tak aby mógł zażądać informacji dotyczących powiązań pomiędzy podmiotami, określających zasady realizacji między nimi zleceń rozrachunku istotnych ze względu na ryzyko systemowe. Postanowiono także, aby zmiana modelu obliczania kosztów nadzoru przez krajowe instytucje płatnicze weszła w życie 1 stycznia 2018 r., a nie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia ustawy.

Teraz do tych poprawek ustosunkują się posłowie.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 28. posiedzeniu, 21 października 2016 r., na podstawie przedłożenia rządowego, dostosowuje krajowe regulacje do przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/751 w sprawie opłat interchange w odniesieniu do transakcji płatniczych realizowanych z wykorzystaniem karty, wdraża też dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/92/UE w sprawie porównywalności opłat związanych z rachunkami płatniczymi, przenoszenia rachunku płatniczego oraz dostępu do podstawowego rachunku płatniczego.

Przepisy te mają zmniejszyć koszty prowadzenia działalności przez przedsiębiorców akceptujących płatności elektroniczne. Z kolei klienci będą mogli korzystać z kilku systemów płatniczych za pomocą 1 karty. Nowela określa procedurę ułatwiającą przenoszenie rachunków płatniczych w przypadku gdy konsument znajdzie lepszą ofertę i rozwiązania dotyczące serwisów internetowych zajmujących się porównywaniem ofert poszczególnych dostawców usług płatniczych w zakresie prowadzenia rachunku płatniczego. Wprowadza także podstawowy rachunek płatniczy i podstawowe usługi płatnicze. Dostęp do podstawowego rachunku płatniczego i związanych z nim usług pozwoli konsumentom na wykonanie podstawowych transakcji płatniczych, takich jak otrzymywanie wpłat z różnego tytułu, opłacanie rachunków oraz nabywanie towarów i usług, w tym za pośrednictwem polecenia zapłaty, polecenia przelewu oraz za pomocą karty płatniczej, z wyłączeniem kart kredytowych. Podstawowy rachunek płatniczy będzie przeznaczony dla konsumentów, dla których żaden dostawca (bank albo spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa) nie prowadzi innego rachunku płatniczego w walucie polskiej umożliwiającego wykonywanie transakcji płatniczych.

Nowe przepisy mają też zapewnić przejrzystość i czytelność informacji o opłatach związanych ze świadczeniem usług płatniczych zarówno tych, które będą mogły być pobrane, jak i tych, które pobrano. Pełna przejrzystość opłat pobieranych za usługi związane z rachunkiem płatniczym przyczynić ma się do wzrostu zaufania konsumentów do dostawców usług płatniczych i całego sektora usług finansowych.

Ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej – przyjęta z poprawkami

Ustawa została uchwalona podczas 28. posiedzenia, 21 października 2016 r., na podstawie projektu poselskiego. Przewiduje ona utworzenie Krajowej Administracji Skarbowej (KAS) jako wyspecjalizowanej administracji rządowej wykonującej zadania z zakresu realizacji dochodów z tytułu podatków, należności celnych, opłat i niepodatkowych należności budżetowych, ochrony interesów Skarbu Państwa oraz ochrony obszaru celnego Unii Europejskiej, a także zapewniającą obsługę i wsparcie podatnika i płatnika w prawidłowym wykonywaniu obowiązków podatkowych oraz obsługę i wsparcie przedsiębiorcy w prawidłowym wykonywaniu obowiązków celnych. Ustawa określa m.in. zadania KAS, jej organy, kompetencje, sposób powoływania oraz jednostki organizacyjne. Przewiduje konsolidację urzędów i izb skarbowych, kontroli skarbowej oraz Służby Celnej. Obecnie administracja podatkowa i celna ma rozproszoną strukturę terenową składającą się z 3 niezależnych pionów: administracji podatkowej (izby skarbowe i urzędy skarbowe), Służby Celnej (izby celne i urzędy celne wraz z oddziałami celnymi) i kontroli skarbowej (urzędy kontroli skarbowej wraz z oddziałami zamiejscowymi).

Zgodnie z ustawą organy KAS to: minister finansów publicznych, szef Krajowej Administracji Skarbowej, dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, dyrektor izby administracji skarbowej, naczelnik urzędu skarbowego i naczelnik urzędu celno-skarbowego. Minister właściwy ds. finansów publicznych będzie odpowiedzialny za koordynowanie i kształtowanie polityki państwa w zakresie zadań KAS. Będzie także określał 4-letnie kierunki działania i rozwoju KAS. Szef Krajowej Administracji Skarbowej przejmie zadania obecnie wykonywane przez szefa Służby Celnej i generalnego inspektora kontroli skarbowej, będzie wykonywał zadania generalnego inspektora informacji finansowej. Szef KAS będzie nadzorować działalność wszystkich organów KAS, kształtować politykę kadrową i szkoleniową w jednostkach organizacyjnych KAS. Szef KAS ma realizować zadania polegające na rozpoznawaniu, wykrywaniu, zapobieganiu i zwalczaniu przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych oraz ściganiu ich sprawców w zakresie określonym w kodeksie karnym skarbowym. Nowością jest powierzenie szefowi KAS realizacji zadania polegającego na rozpoznawaniu, zapobieganiu i wykrywaniu przestępstw określonych w kodeksie karnym i ściganiu ich sprawców, jeżeli zostały ujawnione przez KAS. Jego zadaniem będzie także zwalczanie przestępstw korupcyjnych popełnianych przez osoby zatrudnione lub pełniące służbę w KAS.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej ma zapewniać jednolitą i powszechnie dostępną informację podatkową i celną, będzie organem właściwym w sprawach dotyczących wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego. Dyrektor izby administracji skarbowej będzie m.in. nadzorował działalność naczelników urzędów skarbowych i naczelników urzędów celno-skarbowych, rozstrzygał w drugiej instancji w sprawach należących w pierwszej instancji do naczelników urzędów skarbowych i naczelników urzędów celno-skarbowych. Naczelnik urzędu skarbowego będzie wykonywał zadania związane z szeroko rozumianym poborem danin, tj. ustalaniem, określaniem, poborem podatków, opłat i niepodatkowych należności budżetowych oraz innych należności na podstawie odrębnych przepisów. Do naczelnika urzędu skarbowego należeć będzie także pobór należności celnych i innych opłat, związanych z przywozem i wywozem towarów, wykonywanie zadań wierzyciela należności pieniężnych, egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, kontrolę podatkową oraz czynności sprawdzające. Naczelnik urzędu celno-skarbowego będzie wykonywał kontrolę celno-skarbową i uzyska uprawnienia do rozstrzygania jako organ drugiej instancji w zakresie złożonych przez kontrolowanych odwołań od decyzji wydanych przez ten organ w pierwszej instancji. Wśród zadań naczelnika urzędu celno-skarbowego wskazano też wymiar należności celnych i podatkowych oraz innych opłat, związanych z przywozem i wywozem towarów, obejmowanie towarów procedurami celnymi oraz wykonywanie innych czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, ściganiem przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych. Nowym zadaniem będzie także rozpoznawanie, wykrywanie, zapobieganie i zwalczanie przestępczości zorganizowanej, fałszerstwa materialnego i intelektualnego używania dokumentów poświadczających nieprawdę zawierających fałszerstwo intelektualne, w związku z którymi nastąpiło uszczuplenie lub narażenie na uszczuplenie należności publicznoprawnej oraz ściganie ich sprawców, jeżeli zostały ujawnione przez KAS.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych rekomendowała przyjęcie ustawy wraz z 12 poprawkami. W trakcie debaty senatorowie Grzegorz Bierecki i Krzysztof Mróz zaproponowali 1 zmianę, senator Piotr Florek zaś wniósł o odrzucenie ustawy. W wyniku głosowań wniosek ten został odrzucony (30 głosów za, 54 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu), a nowela została przyjęta z 12 poprawkami (55 głosów za, 27 – przeciw, 3 wstrzymujące się).

Jedna ze zmian przesądza, że w wypadku określonych przestępstw zadaniem administracji skarbowej jest także zwalczanie tych przestępstw, a nie tylko ich rozpoznawanie i wykrywanie. Kolejne doprecyzowują, że naczelnik urzędu celno-skarbowego jest organem właściwym do rozpatrzenia odwołania wniesionego od wydanej przez ten organ decyzji w sprawie przekształcenia kontroli celno-skarbowej w postępowanie podatkowe, a nie jest właściwy w sprawie odwołania od decyzji dotyczącej zabezpieczenia należności celnych i podatkowych. Następna przewiduje, że Centralny Rejestr Danych Podatkowych prowadzi szef KAS, a nie minister finansów publicznych. W przepisie dotyczącym możliwości złożenia korekty deklaracji podatkowej skreślono zastrzeżenie, że korekta nie może nastąpić przed doręczeniem zawiadomienia o jej uwzględnieniu.

Teraz senackie poprawki zostaną rozpatrzone przez Sejm.

Poprawki Senatu do ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej

Ustawa, uchwalona na 28. posiedzeniu, 21 października 2016 r., na podstawie projektu poselskiego, zawiera regulacje dotyczące wejścia w życie przepisów dotyczących Krajowej Administracji Skarbowej, a także przepisy zmieniające, uchylające, dostosowujące i końcowe.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych zaproponowała wprowadzenie do ustawy 40 poprawek. Zmiany przedstawili także senatorowie Grzegorz Bierecki i Krzysztof Mróz. Wniosek o odrzucenie ustawy złożył senator Piotr Florek. Izba 54 głosami, przy 30 przeciwnych i 1 wstrzymującym się, odrzuciła go jednak i przyjęła ustawę z 40 poprawkami. Takie stanowisko poparło 55 senatorów, 29 było przeciw, a 1 wstrzymał się od głosu.

Izba zmieniła termin wejścia w życie ustawy na 1 marca 2017 r. Część zmian wprowadza niezbędne konsekwencje związane z wcześniejszym wejściem w życie przepisów dotyczących zmiany samej nazwy izb skarbowych na izby administracji skarbowej. Jedna z poprawek umożliwia zaskarżenie postanowienia nie tylko w terminie od jego doręczenia, ale także od ogłoszenia postępowania. Senatorowie zdecydowali, że Krajowa Administracja Skarbowa nie będzie wykonywała zadań związanych z kontrolą osób i bagażu na lotniskach. Uwzględnili też, że Służbę Celno-Skarbową tworzą jedynie funkcjonariusze, a tym samym oświadczenie lustracyjne składać powinien, oprócz funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej, nie każdy pracownik, a jedynie pracownik zatrudniony w KAS. Pozostałe zmiany mają charakter redakcyjny i ujednolicający przepisy.

Teraz do tych zmian ustosunkuje się Sejm.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw

Nowelizacja, którą Sejm uchwalił na 27. posiedzeniu, 6 października 2016 r., z inicjatywy posłów, ma na celu stworzenie ministrom właściwym ds.: gospodarki morskiej, rybołówstwa i żeglugi śródlądowej instrumentów prawnych niezbędnych do prawidłowego wykonywania powierzonych im zadań. Na mocy ustawy z 19 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw żegluga śródlądowa stała się osobnym działem administracji rządowej. Nowelizacja umożliwi prowadzenie spójnej polityki w zakresie gospodarki morskiej, rybołówstwa oraz żeglugi śródlądowej. Nowe przepisy zmierzają w szczególności do rozszerzenia uprawnień ministra właściwego ds. żeglugi śródlądowej.

Zmiany stanowią kilka grup. Pierwsza dotyczy wskazania obszaru nadzoru ministra właściwego ds. gospodarki morskiej. Będzie on sprawował nadzór, oprócz instytucji objętych nim dotychczas, również nad Morską Służbą Poszukiwania i Ratownictwa w Gdyni, Centralną Morską Komisją Egzaminacyjną i Instytutem Morskim w Gdańsku.

Druga grupa zmian dotyczy przekazania ministrowi właściwemu ds. gospodarki morskiej kompetencji w sprawach związanych z gospodarowaniem mieniem Skarbu Państwa w odniesieniu do przedsiębiorstw państwowych i spółek z udziałem Skarbu Państwa funkcjonujących w obszarze tych działów. Tu część przepisów odnosi się do nowelizacji prawa przewozowego, co jest konsekwencją wyodrębnienia żeglugi śródlądowej jako osobnego działu administracji rządowej. Część kompetencji w zakresie bezpieczeństwa transportu w odniesieniu do transportu wodnego w żegludze śródlądowej zostanie przekazane do Ministerstwa Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej.

Następna grupa zmian wiąże się z przekazaniem pewnych kompetencji Ministerstwu Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej w związku ze stopniowym wygaszaniem Ministerstwa Skarbu Państwa.

Zgody ministra właściwego ds. gospodarki morskiej, a nie ministra właściwego ds. Skarbu Państwa, wymagać ma przeniesienie własności, użytkowania wieczystego albo oddanie w użytkowanie wieczyste oraz oddanie w użytkowanie, dzierżawę, najem albo na podstawie innej umowy uprawniającej do korzystania lub pobierania pożytków przez więcej niż 10 lat nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego albo podmiotu zarządzającego portem lub przystanią morską, położonych w granicach portów i przystani morskich.

Kolejna część nowelizacji to zmiany w ustawie o systemie oświaty, polegające na wprowadzeniu do niej definicji szkoły morskiej, szkoły żeglugi śródlądowej i szkoły rybołówstwa.

Komisje: Infrastruktury oraz Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawiły Izbie wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek, odrzucony jednak w wyniku głosowania (1 głos za, 80 – przeciw, 3 wstrzymujące się). Senat poparł natomiast 2 poprawki, zgłoszone w trakcie debaty przez senatora Andrzeja Stanisławka. Pierwsza modyfikuje skład Rady Narodowego Centrum Badań i Rozwoju w ten sposób, aby przedstawiciel ministra właściwego ds. rozwoju nie był stałym członkiem tej rady, ale mógł uczestniczyć w jej pracach z głosem doradczym. Druga zaś skreśla przepis nowelizujący ustawę z 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej, ponieważ utraciła ona moc na podstawie art. 59 ustawy z 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej. Za ustawą z tymi zmianami głosowało 55 senatorów, 29 było przeciw, a 1 wstrzymał się od głosu.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 27. posiedzeniu, 6 października 2016 r., na podstawie projektu rządowego, reguluje kwestię przedawnienia w zakresie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, np. zasiłków chorobowych, macierzyńskich i opiekuńczych. Obowiązujący art. 84 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, dotyczący obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia z ubezpieczeń społecznych, stanowi, że organ rentowy nie może żądać zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń za okres dłuższy niż ostatnich 12 miesięcy, jeżeli pobierający świadczenie zawiadomił organ wypłacający o okolicznościach powodujących ustanie prawa albo wstrzymanie wypłaty świadczenia, a świadczenie nadal wypłacano. W pozostałych natomiast wypadkach organ rentowy nie może żądać zwrotu za okres dłuższy niż 3 lata. Ustalony przepisami okres, za który można żądać zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, wynosi zatem 3 lata od ostatniej wypłaty. W art. 84 nie określono jednak czasu, po upływie którego ZUS nie może zażądać zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

Nowelizacja przesądza, że decyzja o obowiązku zwrotu nienależnego świadczenia nie może być wydana po upływie 5 lat od ostatniego dnia okresu, za który pobrano nienależne świadczenie. To rozwiązanie korzystne dla świadczeniobiorców, bo ogranicza w czasie roszczenia ZUS i KRUS dotyczące nienależnie pobranych świadczeń.

Wniosek Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej o przyjęcie noweli bez poprawek poparło 82 senatorów, 1 głosował przeciw, a 2 wstrzymało się od głosu.

Nowelizacja trafi teraz do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz ustawy o świadczeniach przedemerytalnych – przyjęta bez poprawek

Celem nowelizacji, uchwalonej przez Sejm na 27. posiedzeniu, 6 października 2016 r., na podstawie projektu rządowego, jest przyznanie osobom, które opiekowały się osobami niepełnosprawnymi, a po śmierci podopiecznych utraciły prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub zasiłku dla opiekuna, prawa do ubiegania się o zasiłek dla bezrobotnych oraz świadczenie przedemerytalne.

W ustawie znalazły się przepisy umożliwiające zaliczenie okresu pobierania świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłków do okresów uprawniających do nabycia prawa do zasiłku dla bezrobotnych i świadczenia przedemerytalnego. Do okresu 365 dni w ciągu 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających rejestrację w urzędzie pracy jako bezrobotnego, uprawniającej do nabycia prawa do zasiłku dla bezrobotnych, zaliczany będzie okres pobierania świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub zasiłku dla opiekuna, mimo że nie odprowadzano za ten czas składki na Fundusz Pracy. Warunkiem będzie jednak, że utratę prawa do tego świadczenia lub zasiłków spowodowała śmierć osoby, nad którą opieka była sprawowana.

Zgodnie z nowelizacją opiekunowie osób niepełnosprawnych, ubiegający się po ich śmierci o świadczenie przedemerytalne, m.in. będą musieli do dnia ustania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub zasiłku dla opiekuna mieć ukończone co najmniej 55 lat (kobiety) lub 60 lat (mężczyźni), legitymować się okresem uprawniającym do emerytury – co najmniej 20-letnim (kobiety), co najmniej 25-letnim (mężczyźni). Nowelizacja ma wejść w życie 1 stycznia 2017 r.

W wyniku głosowania (54 głosów za, 11 – przeciw, 20 wstrzymujących się) Izba poparła wniosek Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. W trakcie debaty senator Jan Rulewski zgłosił 3 poprawki, aby o świadczenie można się było ubiegać, np. gdy chce się wrócić na rynek pracy z innych powodów niż śmierć podopiecznego.

Ustawa zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o ratyfikacji Umowy o wzmocnionym partnerstwie i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Kazachstanu, z drugiej strony, sporządzonej w Astanie dnia 21 grudnia 2015 r. – przyjęta bez poprawek

Na wniosek Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej Senat 69 głosami, przy 1 wstrzymującym się, poparł ratyfikację umowy. Sejm upoważnił prezydenta do jej ratyfikowania na 27. posiedzeniu, 6 października 2016 r.

Kazachstan jest pierwszym państwem regionu Azji Centralnej, które podpisało tego rodzaju umowę z Unią Europejską. Potwierdza ona znaczenie wzajemnych relacji dla obu stron. Z punktu widzenia Kazachstanu umowa wskazuje na pozycję tego kraju w stosunkach Unii Europejskiej z regionem Azji Centralnej.

Ratyfikacja umowy spowoduje pogłębienie współpracy w 3 podstawowych obszarach, decydujących o szczególnej roli Kazachstanu w stosunkach UE z regionem Azji Centralnej: dialogu politycznego i współpracy w dziedzinie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, współpracy gospodarczej, współpracy w dziedzinach takich, jak finanse, migracja, środowisko, transport, edukacja, informatyka, rolnictwo czy rozwój obszarów wiejskich. W uzasadnieniu rządowego projektu ustawy stwierdzono, że umowa z Kazachstanem powinna przynieść pozytywne skutki gospodarcze dzięki aktywizacji dwustronnych kontaktów gospodarczych i dialogu społecznego, a tym samym doprowadzić do zwiększenia obecności gospodarczej polskich przedsiębiorstw w Kazachstanie. Współpraca polityczna i handlowa między UE i jej państwami członkowskimi a Kazachstanem będzie się charakteryzować wzajemnością praw i obowiązków, a także wspólnymi działaniami realizowanymi przez powołane w tym celu organy według określonych procedur.

Uchwała w sprawie ustanowienia roku 2017 Rokiem Władysława Biegańskiego

Izba 67 głosami, przy 7 – przeciw i 9 wstrzymujących się, podjęła uchwałę, której projekt wniósł senator Waldemar Kraska.

Przypomniano w niej, że 29 stycznia 1917 r. zmarł Władysław Biegański, „wybitny lekarz, badacz, etyk”, który po studiach w Warszawie, Berlinie i Pradze w 1883 r. osiedlił się w Częstochowie. Objął kierownictwo szpitala im. Najświętszej Maryi Panny, stanowiska lekarza miejskiego i lekarza Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. „Uczynił z małego prowincjonalnego szpitala w Częstochowie ośrodek naukowy – «małą klinikę», której dorobek porównywano z dorobkiem ośrodków uniwersyteckich”.

Jak podkreślono w uchwale, Władysław Biegański wywarł znaczący wpływ na rozwój polskiej medycyny, etyki i logiki. Przyczynił się również do rozwoju Częstochowy. Jej mieszkańcy wybrali go na Częstochowianina Stulecia.

„Senat Rzeczypospolitej Polskiej ustanawia rok 2017 Rokiem Władysława Biegańskiego, by w setną rocznicę jego śmierci oddać hołd temu zasłużonemu lekarzowi, który swoje życie poświęcił dobru wspólnemu. Senat Rzeczypospolitej Polskiej zwraca się do uczelni medycznych i samorządu zawodowego o popularyzację postaci Władysława Biegańskiego – wzoru postawy lekarza: humanisty, badacza, społecznika” – napisano w uchwale.

Uchwała w sprawie ustanowienia roku 2017 Rokiem Tadeusza Kościuszki

W uchwale, której projekt wniosła grupa senatorów, przypomniano, że 15 października 1817 r. w Solurze zmarł Tadeusz Kościuszko, „naczelnik insurekcji z 1794 r., polski i amerykański generał, uczestnik walk o niepodległość Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, obywatel honorowy Republiki Francuskiej”. Jak zaznaczono, był obrońcą Konstytucji 3 maja w wojnie z 1792 r. z Rosją, za udział w niej król Stanisław August Poniatowski odznaczył go złotym Orderem Virtuti Militari. Jako najwyższy naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej w czasie powstania w 1794 r. był de facto przywódcą narodu i całego państwa, zwłaszcza że pierwszy „włączył chłopów polskich w dzieło walki o Niepodległą, obiecując im uwolnienie z poddaństwa” – napisano. „Ideały i dokonania Tadeusza Kościuszki przynoszą zaszczyt nie tylko narodowi polskiemu, ale i całej ludzkości, gdyż przyczynił się On do uzyskania niepodległości przez Stany Zjednoczone, za co otrzymał z rąk Jerzego Waszyngtona amerykański Order Cyncynata i do dziś jest honorowany przez naród amerykański”. Przypomniano też, że Konferencja Generalna UNESCO w 2015 r. podjęła uchwałę, na podstawie której obchody 200-lecia zgonu Kościuszki będą się odbywać pod patronatem UNESCO.

W uchwale zwrócono się do władz wojskowych, środowisk oświatowych, organizacji społecznych, kościuszkowskich, harcerzy, instytucji kultury i mediów o organizowanie i wspieranie rocznicowych obchodów, a do ogółu społeczeństwa, zwłaszcza zaś do młodzieży – o liczny udział w tych obchodach”.

Za podjęciem uchwały opowiedziało się 85 senatorów, 1 wstrzymał się od głosu.

Uchwała w sprawie ustanowienia roku 2017 Rokiem Generała Józefa Hallera

Uchwałę, której projekt został wniesiony przez senatora Jana Żaryna, Izba podjęła 78 głosami, przy 3 – przeciw i 5 wstrzymujących się.

Przybliżono w niej sylwetkę generała Józefa Hallera (1873–1960) – „jednego z najwybitniejszych polskich dowódców i polityków związanych z obozem narodowym i chrześcijańsko-demokratycznym”, z którego biografią wiąże się wiele niezwykłych wydarzeń, mających rocznice w 2017 r.

Jak przypomniano, 150 lat temu, w 1867 r., we Lwowie, w zaborze austriackim, powstało pierwsze gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, zasłużonej polskiej organizacji młodzieżowej, patriotycznej, sportowej i paramilitarnej, z której wyrosły harcerstwo polskie i pokolenie legionistów polskich. Generał Józef Haller był od początku XX w. jednym z twórców kolejnych gniazd „Sokoła”, a od 1913 r.–  członkiem jego komendy i instruktorem. W czasie I wojny światowej dowodził Legionem Wschodnim, następnie jedną z brygad Legionów Polskich, w skład której weszli wychowankowie „Sokoła”.

100 lat temu we Francji, z inicjatywy Komitetu Narodowego Polskiego, powstała Błękitna Armia, od 1918 r. dowodzona przez gen. Józefa Hallera. W tym samym roku państwa ententy wpisały do celów wojny postulat odbudowy niepodległej Polski z wolnym dostępem do morza.

Jako dowódca armii ochotniczej gen. Józef Haller walczył na przedpolach Warszawy latem 1920 r. W odrodzonej Polsce w latach 1920–23 stał na czele Związku Harcerstwa Polskiego, a następnie Związku Hallerczyków, jednego z inicjatorów utworzenia Frontu Morges, skupiającego znaczną cześć środowisk opozycyjnych wobec sanacji, zjednoczonych wokół demokratycznych wartości. Generał Józef Haller należał do ścisłego kierownictwa utworzonego w 1937 r. z inicjatywy Frontu chrześcijańsko-demokratycznego Stronnictwa Pracy, które odegrało ważną rolę w czasie II wojny światowej jako najbliższe zaplecze polityczne premiera rządu RP i naczelnego wodza gen. Władysława Sikorskiego.

W uchwale przypomniano też, że generał Józef Haller od młodości był czcicielem Matki Boskiej, powierzył swoje życie jej opiece. Po II wojnie światowej pozostał na emigracji. Pod koniec życia zamierzał przybyć do Polski, korzystając z „odwilży”, by pielgrzymować na Jasną Górę. 3 maja 1957 r. nie wpuszczono go jednak do ojczyzny.

Uchwała o ustanowieniu roku 2017 Rokiem Koronacji Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, Królowej Korony Polskiej w 300. rocznicę tego wydarzenia

Za podjęciem uchwały, przygotowanej przez grupę senatorów PiS, głosowało 74 senatorów, 5 było przeciw, a 7 wstrzymało się od głosu. Senat wyraził w niej przekonanie, że przywołanie historycznego wydarzenia z 1717 r. i ustanowienie z tej okazji roku 2017 Rokiem Koronacji Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, Królowej Korony Polskiej, będzie znaczącym wkładem w propagowanie patriotycznej i religijnej tradycji Rzeczypospolitej, będzie lekcją polskiego dziedzictwa, w szczególności dla młodego pokolenia.

W uchwale przypomniano, że uroczystość koronacji obrazu zjednoczyła w przygotowaniu i akcie koronacyjnym króla Augusta II, posłów i senatorów Rzeczypospolitej, duchowieństwo i szlachtę; była ogólnonarodową manifestacją wiary. Akt państwowy uznający Maryję za Królową Polski był punktem odniesienia dla zrywów narodowych, kształtowania się idei wolności i niepodległości w XIX i XX w.

Podkreślono także, że sanktuarium jasnogórskie wśród licznych miejsc kultu religijnego w Polsce pełni rolę wyjątkową. Jak napisano, miejsce to jest swoistym ambasadorem polskości, niosąc wielkie przesłanie współczesnym, a kompleks klasztorno-sanktuaryjny jest swoistą skarbnicą narodowej tradycji i kultury, pobyt zaś w nim, oprócz celu ściśle religijnego, zawsze jest lekcją historii i patriotyzmu.

Uchwała w sprawie ogłoszenia roku 2017 Rokiem Bolesława Leśmiana

Izba 43 głosami, przy 30 przeciw i 12 wstrzymujących się, odrzuciła projekt uchwały, przygotowany przez Komisję Kultury i Środków Przekazu.

Uchwała w sprawie ustanowienia roku 2017 Rokiem Władysława Raczkiewicza

W wyniku głosowania Senat ogłosił rok 2017 Rokiem Władysława Raczkiewicza(70 głosów za, 3 – przeciw, 12 wstrzymujących się) i zaapelował do uczelni, szkół, organizacji społecznych i mediów o popularyzację postaci tego „państwowca, polityka trudnych czasów”, aby jego „niezłomna praca dla Polski w okresie pokoju i wojny, zdolność do podejmowania największych wyzwań staną się wzorem dla przyszłych i obecnych urzędników i polityków oraz wszystkich pracujących na rzecz dobra wspólnego”.

W uchwale przypomniano, że Władysław Raczkiewicz był adwokatem, uczestnikiem walk w okresie I wojny światowej i w wojnie 1920 r. z bolszewikami, w okresie międzywojennym pełnił wiele ważnych funkcji politycznych i społecznych: wojewody, ministra spraw wewnętrznych, marszałka Senatu, prezesa Światowego Związku Polaków z Zagranicy. Postrzegany był jako państwowiec. Najważniejszy jednak urząd – prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie przyszło mu zajmować w tragicznym dla Polski okresie II wojny światowej i pierwszych lat powojennych. Jedną z przyczyn nominowania go na stanowisko prezydenta były jego bardzo dobre kontakty z Polonią, zapoczątkowane w okresie pełnienia funkcji marszałka Senatu. Dzięki zrzeczeniu się przez niego w tzw. umowie paryskiej części uprawnień prezydenta na rzecz premiera Władysława Sikorskiego możliwa była trudna współpraca piłsudczyków i Frontu Morges oraz uwiarygodnienie rządu wobec zachodnich sojuszników Rzeczypospolitej. Władysław Raczkiewicz starał się łagodzić konflikty między polskimi ośrodkami władzy na Zachodzie. Apelował do papieża Piusa XII o zainteresowanie się losem Polaków i Żydów, ofiar niemieckich represji, a także do aliantów zachodnich o wsparcie powstania warszawskiego.

Ustawa o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem” – przyjęta bez poprawek

Podstawowym celem ustawy, uchwalonej z inicjatywy rządu na 29. posiedzeniu Sejmu, 4 listopada 2016 r., jest wsparcie rodzin i kobiet z dziećmi, które się urodzą z niepełnosprawnością. Ustawa określa uprawnienia kobiet w ciąży i rodzin do wsparcia w zakresie dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej i instrumentów polityki na rzecz rodziny. Na mocy ustawy zostaną zapewnione: dostęp do informacji w zakresie rozwiązań wspierających rodziny oraz kobiety w ciąży, dostęp do diagnostyki prenatalnej, odpowiednie świadczenia opieki zdrowotnej dla kobiet w okresie ciąży, porodu i połogu, ze szczególnym uwzględnieniem kobiet w ciąży powikłanej i w sytuacji niepowodzeń położniczych.

Wsparcie obejmie także dostęp do poradnictwa w zakresie rozwiązań wspierających rodzinę, do jednorazowego świadczenia w wysokości 4 tys. zł z tytułu urodzenia dziecka, u którego zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą jego życiu, które powstały w okresie prenatalnym lub w czasie porodu. Ustawa przewiduje też świadczenia opieki zdrowotnej i dostęp do usług koordynacyjno-opiekuńczo-rehabilitacyjnych dla dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem tych, u których zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą jego życiu, powstałe w prenatalnym okresie rozwoju.

Przewodnikiem rodzin po systemie wsparcia ma być asystent rodziny, którego zadanie ma polegać na koordynowaniu dostępnej pomocy. Ustawa powinna też ułatwić dostęp do świadczeń zdrowotnych, w tym hospicjów perinatalnych.

Zgodnie z ustawą do końca tego roku rząd ma przyjąć program kompleksowego wsparcia dla rodzin „Za życiem”, opracowany na podstawie odrębnych przepisów. „Ta ustawa, ten program, to jest początek działań, jakie rząd zamarza podjąć, jeśli chodzi o rozwiązywanie problemów rodzin osób niepełnosprawnych” – mówił podczas posiedzenia pełnomocnik rządu ds. niepełnosprawnych, wiceminister rodziny Krzysztof Michałkiewicz.

Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek, co Izba poparła w wyniku głosowania (56 senatorów za, 22 – przeciw, 7 wstrzymujących się od głosu). W trakcie debaty senatorowie: Mieczysław Augustyn, Jadwiga Rotnicka, Jan Rulewski, Grażyna Sztark i Piotr Zientarski zaproponowali 12 poprawek do ustawy. Przewidywały one m.in.: objęcie ustawowymi świadczeniami wszystkich niepełnosprawnych dzieci, które wymagają stałej opieki; comiesięczne świadczenie w wysokości 1 tys. zł dla dzieci, u których stwierdzono ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka, w czasie porodu lub wczesnego dzieciństwa; dostęp do wyrobów medycznych i leków także po ukończeniu 18 lat pod warunkiem kontynuowania nauki.

Ustawa trafi teraz do podpisu prezydenta.