Posiedzenia Senatu

Podczas 17. posiedzenia Senat rozpatrzył 6 ustaw, do 2 wprowadził poprawki, podjął także uchwałę okolicznościową.

Poprawka Senatu do ustawy o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 16. posiedzeniu, 13 kwietnia 2016 r., z inicjatywy rządu, ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa państwa w związku z relokacją lub przesiedleniami cudzoziemców na terytorium Polski. Dostosowuje polskie regulacje do unormowań wynikających z decyzji Rady UE 2015/1523 z 14 września 2015 r. i 2015/1601 z 22 września 2015 r. Na ich podstawie Polska zobowiązała się do przyjęcia uchodźców relokowanych z Grecji i Włoch. Ustawa zmienia przepisy dotyczące zasad przesiedlania i relokacji cudzoziemców. Ma na celu dostosowanie przepisów ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do postanowień decyzji Rady Unii Europejskiej z 14 września 2015 r. Wydłuża z 7 do 45 dni termin na przekazywanie przez komendanta głównego Policji, komendanta głównego Straży Granicznej lub szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego informacji o możliwych zagrożeniach dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, spowodowanych ewentualnym wjazdem i pobytem przesiedlanego lub relokowanego cudzoziemca na terytorium Polski. W sytuacjach szczególnych przepisy dopuszczają przedłużenie tego terminu o 14 dni. Nowela zakłada, że dokonanie przesiedlenia lub relokacji nie będzie możliwe, jeżeli szef Urzędu do spraw Cudzoziemców otrzyma choćby 1 informację potwierdzającą możliwość wystąpienia zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Na mocy ustawy zlikwidowane zostaje obowiązujące dotychczas domniemanie, że nieprzekazanie informacji w terminie oznacza brak takiego zagrożenia. Nowelizacja wprowadza obowiązek wypowiedzenia się organów, do których zwróci się szef Urzędu do spraw Cudzoziemców. W razie poinformowania go przez którąkolwiek z instytucji o tym, że wjazd cudzoziemca do Polski i jego pobyt na jej terenie stwarza zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa, nie przeprowadzi on przesiedlenia, a w przypadku relokacji, powiadomi państwo, z którego ma ona nastąpić, że cudzoziemiec nie został do niej zakwalifikowany.

Szef Urzędu do spraw Cudzoziemców nie będzie natomiast zobligowany do składania wniosku o przekazanie informacji o możliwym zagrożeniu dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego w stosunku do cudzoziemca, który nie ukończył 13 lat.

Na wiosek Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji Izba wprowadziła do nowelizacji 1 poprawkę, ujednolicającą i precyzującą przepisy. Zakłada ona, że w wypadku, gdy wjazd cudzoziemca na terytorium Polski może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa, cudzoziemiec ten nie podlega ani przesiedleniu, ani relokacji. Ustawę z tą zmianą poparło 79 senatorów, a 1 wstrzymał się od głosu.

Do poprawki ustosunkuje się teraz Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, którą Sejm uchwalił na 16. posiedzeniu, 13 kwietnia 2016 r., na podstawie projektu rządu, ma na celu ograniczenie tzw. szarej strefy. Zmienia zasady dokonywania płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą. Wprowadza zmiany w 3 ustawach: o swobodzie działalności gospodarczej, o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o podatku dochodowym od osób prawnych. Zmiana w ustawie o swobodzie działalności to 4-krotne – z 15 tys. euro do 15 tys. zł – zmniejszenie limitu wartości transakcji, w ramach których wykonywane płatności powinny odbywać się za pośrednictwem rachunku bankowego. Firmy, które płatności powyżej 15 tys. zł będą dokonywać gotówką, a nie przelewem bankowym, nie będą mogły zaliczyć ich do kosztów uzyskania przychodu. Zmiany w ustawach o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o podatku dochodowym od osób prawnych będą polegały na możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tylko tej części dokonanej płatności, która w ramach transakcji przekraczającej powyższy limit dokonana została za pośrednictwem rachunku płatniczego. transakcje w walutach obcych będą przeliczane na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

W noweli zawarto także przepisy przejściowe, które stanowią, że nowy limit wartości transakcji dotyczyć ma tych zawartych po dniu wejścia ustawy w życie. Nowe zasady dotyczące kosztów uzyskania przychodu mają objąć płatności dokonywane od roku podatkowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2016 r., ale w wypadku płatności wynikających z transakcji zawartych przed dniem wejścia ustawy w życie – tylko wobec transakcji nieprzekraczających limitu 15 tys. zł. Nowe zasady nie znajdą zastosowania do płatności dotyczących kosztów już zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu przed dniem wejścia w życie ustawy.

Nowe przepisy umożliwią uczciwą konkurencję między przedsiębiorcami, będą korzystne dla tych, którzy prawidłowo ewidencjonują swoje dochody, czyli nie prowadzą działalności w tzw. szarej strefie. Zmiany powinny ułatwić kontrolę skarbową przepływów finansowych, a tym samym usprawnić proces opodatkowania dochodów oraz właściwego rejestrowania obrotu dla potrzeb VAT.

W trakcie debaty senator Robert Dowhan złożył wniosek o odrzucenie ustawy, nie poparty jednak przez wymaganą większość (29 głosów za, 56 – przeciw, 2 wstrzymujące się), a senator Władysław Komarnicki – o wprowadzenie poprawki, podnoszącej limit dokonywania płatności gotówką do 30 tys. zł. Izba opowiedziała się jednak za propozycją Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności i przyjęła nowelizację bez poprawek (56, głosów za, 29 – przeciw, 2 wstrzymujące się).

Ustawa wejdzie w życie 1 stycznia 2017 r., teraz trafi do podpisu prezydenta.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o publicznej służbie krwi oraz niektórych innych ustaw

Nowe przepisy, uchwalone na 16. posiedzeniu Sejmu, 13 kwietnia 2016 r., na podstawie projektu rządowego, mają gwarantować bezpieczeństwo wszystkim biorcom i dawcom krwi od momentu pobrania krwi aż do czasu jej przetoczenia. Nowelizacja wdraża do polskiego prawa przepisy unijne, m.in. dyrektywę 2002/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 27 stycznia 2003 r., ustanawiającą normy jakości i bezpiecznego pobierania, badania, preparatyki, przechowywania, wydawania krwi ludzkiej i składników krwi.

Ustawa m.in. zobowiązuje wszystkie centra krwiodawstwa i krwiolecznictwa do wprowadzenia systemu jakości. Ma on gwarantować, że cały proces pobierania krwi i jej składników, badania, preparatyki, przechowywania i transportu jest pod ścisłą kontrolą i odpowiada wszystkim wymaganym normom oraz standardom, a każdy jego etap jest opisany w określonej procedurze i możliwy do zweryfikowania.

Zgodnie z nowelą wprowadzone będą nowe regulacje dotyczące rejestru dawców krwi. Nowelizacja tworzy podstawy prawne, które umożliwią funkcjonowanie systemu teleinformatycznego e-krew, opracowywanego w latach 2017–19. Jednostki organizacyjne publicznej służby krwi będą prowadziły ten system, zawierający informacje o dawcach krwi, w tym o dawcach rzadkich grup oraz o niepożądanych zdarzeniach i reakcjach. System e-krew ma służyć przede wszystkim zapewnieniu bezpiecznej krwi lub jej składników na potrzeby lecznictwa, poszukiwaniu krwi i dawców krwi w wypadku pacjentów z rzadkimi grupami krwi oraz monitorowaniu jakości i drogi w krwiodawstwie i krwiolecznictwie. Ponadto ma być pomocny w ocenie optymalnego zużycia krwi.

System ten będzie służył także sprawozdawczości. Państwa członkowskie są bowiem zobowiązane m.in. do składania rocznego sprawozdania o poważnych niepożądanych zdarzeniach i reakcjach związanych z pobieraniem, badaniem, preparatyką, przechowywaniem, a także przetaczaniem krwi i jej składników.

Zgodnie z nowelą dawcą krwi mogą zostać osoby pełnoletnie. Krew będą też mogły oddać osoby powyżej 17. roku życia, ale jedynie wówczas, jeśli przemawiają za tym względy fizjologiczne lub lecznicze, np. występowanie antygenów rzadkich grup krwi. W noweli zawarto też zakres danych, jakie powinna zawierać legitymacja honorowego dawcy krwi, a także zaproponowano zapisy ułatwiające oddawanie krwi przez osoby niepełnosprawne z trudnościami w porozumiewaniu się.

Nowelizacja reguluje także zasady przywozu krwi i jej składników spoza krajów UE i Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

W grudniu 2015 r. KE pozwała Polskę za niewdrożenie niektórych unijnych przepisów dotyczących norm jakości i bezpieczeństwa krwi ludzkiej. Według KE Polska nie wypełnia niektórych zobowiązań wynikających z 3 unijnych dyrektyw (2002/98/WE, 2004/33/WE i 2005/61/WE), które wprowadzają szereg przepisów mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa krwi, w tym zasady dotyczące minimalnego wieku krwiodawcy, warunki przywozu krwi z państw trzecich oraz obowiązków sprawozdawczych placówek służb krwi.

W wyniku głosowań Izba poparła 12 spośród 13 poprawek zaproponowanych przez Komisję Zdrowia i 1 z 2 zgłoszonych podczas debaty przez senatora Rafała Ślusarza. Jedna z poprawek ma na celu ograniczenie przekazywania danych dawców przez jednostkę publicznej służby krwi do PCK dla celów wydawania odznak tylko za zgodą dawcy. Kolejna dopuszcza oznakowanie opakowań krwi umożliwiające identyfikację dawcy i biorcy krwi w wypadku pobrania autologicznego. Senat określił też terminy (do 31 marca każdego roku) przekazywania sprawozdań, co skonkretyzuje obowiązek nałożony na jednostki publicznej służby krwi. Doprecyzował przepisy o wskazanie jednostek organizacyjnych publicznej służby krwi, do których należy wykonywanie zadań w nich określonych, oraz o wskazanie, że dystrybucja desmopresyny dla jednostek organizacyjnych publicznej służby krwi odbywać się będzie dla realizacji zamówienia indywidualnego. Zmienił na 1 stycznia 2020 r. termin, od którego jednostki publicznej służby krwi mają przekazywać dane dotyczące zakażeń i zachorowań na chorobę zakaźną do systemu e-krew, a także zdecydował, że terminy, w jakich dane powinny być przekazywane do systemu e-krew w pełnym zakresie, powinny zostać przyspieszone.Pozostałe uchwalone zmiany miały charakter dostosowujący, doprecyzowujący, korygujący błędne odesłania. Za ich wprowadzeniem do ustawy głosowało jednomyślnie 89 senatorów.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa o ratyfikacji Porozumienia o zabezpieczeniu społecznym między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Quebecu, podpisanego w Quebecu dnia 3 czerwca 2015 r. – przyjęta bez poprawek

Jednomyślnie, głosami 89 senatorów, Izba poparła ustawę ratyfikacyjną bez poprawek, o co wnosiły komisje: Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej oraz Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej. Prezydent może teraz ratyfikować porozumienie, na co wcześniej zgodę wyraził Sejm na swoim 16. posiedzeniu, 13 kwietnia 2016 r.

Prowincja Quebec posiada odrębny od całej Kanady system zabezpieczenia społecznego. W związku z tym znaczna część Polonii zamieszkała w Kanadzie w prowincji Quebec pozbawiona jest możliwości korzystania z postanowień obowiązującej od 2009 r. polsko-kanadyjskiej umowy w zakresie nabywania prawa do świadczeń z zabezpieczenia społecznego, nie ma ona bowiem zastosowania wobec osób objętych planem emerytalno-rentowym w Quebecu. Stąd wynika konieczność zawarcia takiego porozumienia.

Jest ono zgodne ze standardami międzynarodowymi i zostało oparte na podstawowych zasadach koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, czyli zasadach: równego traktowania, eksportu świadczeń, zachowania praw nabytych, sumowania okresów ubezpieczenia wymaganych do nabycia lub zachowania prawa do świadczeń. Porozumienie dotyczy żywotnie ważnych kwestii, takich jak świadczenia z tytułu starości, niezdolności do pracy, wypadków przy pracy i chorób zawodowych, czy też świadczeń związanych ze śmiercią, takich jak zasiłki pogrzebowe czy renty rodzinne.

Brak możliwości korzystania przez polonię w Quebecu z postanowień polsko-kanadyjskiej umowy budził niezadowolenie i zarzuty o nierówne traktowanie Polonii zamieszkałej w różnych prowincjach Kanady. Wprowadzenie w życie tego porozumienia powinno wpłynąć pozytywnie na wizerunek Rzeczpospolitej Polskiej jako dbającej o Polonię kanadyjską. Podobne gwarancje ochrony mają polscy obywatele podejmujący zatrudnienie lub przemieszczający się na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz Konfederacji Szwajcarskiej, a także państw, z którymi Polskę łączą dwustronne umowy o ubezpieczeniu lub zabezpieczeniu społecznym

Ustawa o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy oraz ustawy o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania – przyjęta bez poprawek

Ustawa, uchwalona przez Sejm na podstawie przedłożenia rządu podczas 17. posiedzenia, 29 kwietnia 2016 r., wdraża do polskiego prawa przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/54/UE w sprawie środków ułatwiających korzystanie z praw przyznanych pracownikom w kontekście swobodnego przepływu pracowników.

Nowela przewiduje, że minister pracy będzie odpowiedzialny za monitorowanie, analizowanie i wspieranie równego traktowania migrujących pracowników. Do jego zadań należeć będzie: zlecanie niezależnych sondaży i analiz oraz publikowanie niezależnych sprawozdań i zaleceń na temat nieuzasadnionych ograniczeń i przeszkód przy stosowaniu prawa do swobodnego przemieszczania się pracowników i ich dyskryminacji; inicjowanie i monitorowanie działań mających na celu przeciwdziałanie nieuzasadnionym ograniczeniom i przeszkodom w zakresie prawa do swobodnego przepływu pracowników oraz ich dyskryminacji; publikowanie informacji o przepisach dotyczących swobodnego przepływu pracowników i ich stosowaniu w Polsce. Minister pracy ma też pełnić funkcję punktu kontaktowego dla odpowiadających mu takich punktów w innych państwach członkowskich w celu współpracy i wymiany informacji w sprawach swobodnego przepływu pracowników.

Z kolei Państwowa Inspekcja Pracy ma udzielać porad prawnych dla wspierania równego traktowania obywateli państw członkowskich UE i Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, którzy korzystają z prawa do swobodnego przepływu pracowników. Inspekcja będzie wspierać takie osoby i analizować dostęp do ich zatrudnienia, warunki zatrudnienia i pracy, dostęp do przywilejów socjalnych i podatkowych, szkoleń i pomocy urzędów pracy oraz prawa do udziału w związkach zawodowych i radach pracowników. W realizacji tych zadań mają współdziałać z PIP m.in. administracja państwowa i samorządowa, związki zawodowe i organizacje pracodawców, samorząd załogi oraz pełnomocnik rządu ds. równego traktowania.

Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej wniosła o przyjęcie noweli bez poprawek, jej mniejszość zaś – wprowadzenie 3 zmian doprecyzowujących. Wniosek komisji poparło 59 senatorów, 30 było przeciw.

Teraz nowelę będzie mógł podpisać prezydent.

Ustawa o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu oraz niektórych innych ustaw – przyjęta bez poprawek

W wyniku głosowań Izba odrzuciła wniosek mniejszości Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji o odrzucenie ustawy (30 głosów za, 57 – przeciw, 1 wstrzymujący się) i przyjęła nowelę w wersji uchwalonej przez Sejm na 17. posiedzeniu, 29 kwietnia 2016 r., na podstawie projektów senackiego i poselskiego, o co wniosła większość komisji (54 głosy za, 32 – przeciw, 1 wstrzymujący się). W trakcie dyskusji senatorowie: Rafał Ambrozik, Bogdan Borusewicz, Zbigniew Cichoń, Jerzy Czerwiński, Tomasz Grodzki, Jerzy Fedorowicz, Jan Rulewski, Czesław Ryszka i Jan Żaryn łącznie zaproponowali 55 poprawek. Jedne z nich m.in. utrzymywały obecne zasady wyboru władz IPN oraz zakaz przynależności prezesa IPNdo partii politycznej. Inne zakładały, że wobec likwidacji Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa zadania przewidziane w ustawie powinny przejąć terenowe oddziały lub delegatury IPN. Kolejna poprawka umożliwiała lustrację funkcjonariuszy służb specjalnych.

Ustawa wprowadza m.in. zmiany organizacyjne w IPN, uzupełnia przepisy dotyczące realizacji funkcji badawczych i edukacyjnych Instytutu oraz przepisy regulujących zasady poszukiwań miejsc spoczynku ofiar reżimów totalitarnych, represji i czystek etnicznych. Ustawa rozszerza kompetencje IPN. Do zadań Instytutu ma należeć m.in. gromadzenie, opracowywanie i udostępnianie dokumentów dotyczących popełnionych od 8 listopada 1917 r. do 31 lipca 1990 r. zbrodni na osobach narodowości polskiej i obywatelach polskich innych narodowości. IPN ma się ponadto m.in. zajmować poszukiwaniem miejsc spoczynku osób, które poległy w tym okresie w walkach o niepodległość i zjednoczenie państwa polskiego, w tym tych, które straciły życie wskutek walki z narzuconym systemem totalitarnym, represji totalitarnych lub czystek etnicznych. Oznacza to objęcie pracami IPN okresu sprzed 1939 r., czyli m.in. ofiar zbrodni sowieckich na Polakach, w tym zagłady polskich ziemian na dalekich Kresach oraz polskich ofiar głodu na Ukrainie. Nowelizacja uzupełnia też kompetencje Instytutu o obowiązek upamiętniania historycznych wydarzeń, miejsc i postaci w dziejach walk i męczeństwa Polaków w kraju i za granicą oraz innych narodów na terytorium Polski. W ramach zmian organizacyjnych w IPN ustawa przewiduje zniesienie Rady Instytutu i powołanie w jej miejsce Kolegium, które ma być organem opiniodawczo-doradczym prezesa IPN. Kolegium ma się składać z 9 członków, w tym 2 powoływanych przez prezydenta RP, 5 przez Sejm, a 2 przez Senat. W konsekwencji zmieniony został sposób powoływania prezesa Instytutu – będzie to jak dotąd czynił Sejm za zgodą Senatu, ale na wniosek Kolegium Instytutu, które będzie zgłaszało kandydatów spoza swojego grona. Kandydat ma być wyłaniany w drodze publicznego konkursu ogłaszanego przez przewodniczącego Kolegium IPN. Nowelizacja przewiduje, że prezesem IPN nie będzie mogła zostać osoba prawomocnie skazana. Jednocześnie kandydat na to stanowisko będzie musiał posiadać stopień naukowy doktora, doktora habilitowanego lub tytuł naukowy profesora. Ponadto ustawa zmienia strukturę organizacyjną instytutu, w której znajdą się m.in. biura: Upamiętniania Walk i Męczeństwa, Poszukiwań i Identyfikacji, Edukacji Narodowej oraz Badań Historycznych. Ponadto posłowie zdecydowali o dokonaniu zmian m.in. w zakresie funkcji badawczych Instytutu – ma on prowadzić badania nie tylko nad najnowszą historią Polski, lecz także nad historią porozbiorową, w tym historią polskiej emigracji oraz polskiego dziedzictwa kulturowego na wschodzie. IPN ma ponadto m.in. popularyzować w kraju i za granicą wyniki badań, a także prowadzić działalność wystawienniczą i wydawniczą. Wykonywanie funkcji edukacyjnych ma następować m.in. poprzez upowszechnianie w kraju i za granicą stanowisk i opinii o najważniejszych dla Narodu Polskiego wydarzeniach historycznych, promowanie wiedzy o udziale Polaków na frontach walk oraz przeciwdziałanie rozpowszechnianiu informacji i publikacji o nieprawdziwych treściach historycznych, krzywdzących lub zniesławiających Polskę i Polaków.

W ustawie znalazł się też osobny rozdział dotyczący zasad poszukiwania miejsc spoczynku ofiar reżimów totalitarnych. Prace poszukiwawcze będą wymagały uprzedniej zgody właściciela terenu i uzgodnienia szczegółów w drodze umowy. W przypadku braku uzgodnień, decyzję o udostępnieniu nieruchomości na czas niezbędny do przeprowadzenia poszukiwań, nie dłuższy niż 9 miesięcy, będzie mógł wydać na wniosek prezesa IPN starosta. W celu prowadzenia prac poszukiwawczych oraz identyfikacji ofiar ustawa przewiduje utworzenie Bazy Materiału Genetycznego. Ponadto w nowelizacji znalazł się też przepis umożliwiający dokończenie ekshumacji m.in. na tzw. Łączce – w przypadku ustalenia lub powzięcia podczas prac poszukiwawczych podejrzenia, że pod istniejącym grobem znajduje się miejsce spoczynku ofiar represji, ekshumację zarządzał będzie prokurator oddziałowej komisji ścigania zbrodni przeciwko narodowi polskiemu zawiadamiając prezesa IPN o miejscu i czasie dokonania ekshumacji. Rodzinom osób, których szczątki mają podlegać ekshumacji, zapewniony ma być pełny udział w procedurze administracyjnej, związanej z przeniesieniem szczątków do innego grobu. Koszty ponownego pochówku ma pokrywać wojewoda. Ponadto ustawa przewiduje m.in. przejęcie przez IPN od Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa zadań związanych z ochroną miejsc pamięci i męczeństwa. W konsekwencji ROPWiM ma zostać zniesiona, a jej biuro zlikwidowane.

W nowelizacji znalazł się też przepis dostosowujący procedurę odwoławczą od decyzji administracyjnych prezesa IPN dotyczących udostępnienia przez Instytut dokumentów do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 2010 r. – rozpatrywanie przed sądem administracyjnym skarg na  odmowę udostępnienia do wglądu dokumentów znajdujących się w zasobach IPN będzie jawne, a strony będą miały możliwość zapoznania się z orzeczeniami sądu w tej sprawie.

Teraz nowela trafi do podpisu prezydenta.

Uchwała w sprawie 35. rocznicy rejestracji Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Rolników Indywidualnych „Solidarność”

Senat, z inicjatywy senatora Jerzego Chróścikowskiego, podjął uchwałę upamiętniającą 35. rocznicę rejestracji NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność” – pierwszej w historii Polski chłopskiej organizacji związkowej. Za jej przyjęciem opowiedziało się 88 senatorów.

W uchwale przypomniano, że rejestracja związku nastąpiła 12 maja 1981 r., po wieloletniej walce rolników całego kraju. Podkreślono, że wydarzenie to, „wieńczące długoletni opór chłopski, w następstwie strajków, Porozumień Ustrzyckich ze stycznia i wydarzeń bydgoskich z marca 1981 r. wpisuje się w ciąg osiągnięć wielkiego ruchu Solidarnościowego początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku”.

Jak napisano w uchwale, dzięki rejestracji rolniczej „Solidarności” możliwe stało się pokonanie przez polską wieś kolejnego etapu w walce o przywrócenie jej równoprawnego miejsca w polskim społeczeństwie, a także umocnienie świadomości podmiotowości tej grupy zawodowej.

W ocenie senatorów historyczne zasługi NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność” dla wolnej Polski, represyjny charakter jego delegalizacji po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 r. stanu wojennego oraz działanie w podziemiu do kwietnia 1989 r. nadają temu związkowi wymiar symbolu – symbolu kształtującej się tożsamości i świadomości rolników.

Senat w uchwale wyraził swoje uznanie i podziękował założycielom, członkom i władzom NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność” oraz wszystkim, którzy przyczynili się do jego powstania i zarejestrowania, a także tym, którzy wspierali związek i jego członków.