Posiedzenia Senatu

Podczas 14. posiedzenia Senat rozpatrzył 9 ustaw, do 2 wprowadził poprawki. Zdecydował też o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy i podjął 2 uchwały okolicznościowe. Odbyła się również debata na temat sytuacji bieżącej i perspektyw rozwoju Grupy Wyszehradzkiej. Ponadto Senat dokonał zmian w składach Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz Komisji Spraw Zagranicznych. Senatorowie zapoznali się też z informacją o wynikach działalności Centralnego Biura Antykorupcyjnego w 2011 r., którą przedstawił jego szef Paweł Wojtunik.

Izba uczciła pamięć zmarłego 2 czerwca 2012 r. Stefana Jurczaka, senatora II, III i IV kadencji, wicemarszałka Senatu III kadencji.

Debata na temat sytuacji bieżącej i perspektyw rozwoju Grupy Wyszehradzkiej

W obecności ambasadora Republiki Słowackiej Vasila Grivny i chargé d’affaires ambasady Węgier w Polsce Petera Szeraticsa podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Janusz Cisek przedstawił senatorom informację na temat aktualnej sytuacji Grupy Wyszehradzkiej oraz perspektyw jej dalszego rozwoju. Na wstępie przypomniał, że polskie przewodnictwo przypada na czas „wielowymiarowego, nie tylko finansowego, ale i świadomościowego kryzysu w Unii Europejskiej i na świecie, który niesie dla Europy nowe wyzwania oraz groźbę odnowienia podziałów na starym kontynencie”. Warunkiem przezwyciężenia trudności związanych ze światową rywalizacją – zarówno przez kraje wyszehradzkie, jak i całą Europę – jest kontynuacja rozpoczętego procesu jednoczenia kontynentu.

Wiceminister spraw zagranicznych zaakcentował, że cele polskiego przewodnictwa w Grupie Wyszehradzkiej to dalsze umacnianie pozycji naszych krajów na forum międzynarodowym oraz konsolidacja efektów rozszerzenia Unii Europejskiej i sukcesów w Radzie Unii Europejskiej prezydencji krajów środkowoeuropejskich: Czech, Węgier i Polski. Należy także zabiegać o obronę osiągnięć w zakresie swobód i wolności obywatelskich, pogłębianie jednolitego rynku, a także o kontynuację polityki rozszerzenia i rozbudowę polityki sąsiedztwa. Jak zadeklarował wiceminister, „będziemy dążyć do tego, aby w okresie polskiej prezydencji współpraca wyszehradzka sprzyjała budowaniu regionalnej wspólnoty naszych narodów oraz wspieraniu inicjatyw wzmacniających spójność i przyczyniających się do większej integracji wewnętrznej naszego regionu”. Niezbędne będzie zintensyfikowanie działań, mających na celu umacnianie kontaktów między społeczeństwami naszych krajów, promocja i upowszechnianie kultury oraz historii Europy Środkowej za pomocą projektów edukacyjnych i naukowych, konferencji, stypendiów, grantów i wymiany młodzieży. Nieodzowną rolę w tym zadaniu mają odegrać Międzynarodowy Fundusz Wyszehradzki oraz szeroka promocja wiedzy o kulturze i historii państw Europy Środkowowschodniej.

Za istotne wiceminister uznał też przywiązywanie większej wagi do poprawy infrastruktury, jej deficyt „hamuje bowiem dynamikę rozwoju naszego regionu, a nawet rzutuje negatywnie na nasze bezpieczeństwo”. Trzeba także zapewnić w regionie swobodny przepływ towarów, kapitału, usług i osób.

Jak poinformował wiceminister J. Cisek, w ramach polityki zagranicznej Polska prezydencja skoncentruje się na bieżących sprawach europejskich, ukierunkuje swoją aktywność na współpracę w dziedzinie przyszłości polityki spójności, polityki regionalnej i programowania strategicznego. Jednym z głównych zadań będzie wypracowanie wspólnego stanowiska państw Grupy Wyszehradzkiej w negocjacjach nad wieloletnimi ramami finansowymi w perspektywie lat 2014–2020, zwłaszcza polityki spójności. Istotna będzie także współpraca w układaniu budżetów rocznych na lata 2013–2014.

Dla polskiej prezydencji istotnym tematem będzie też bezpieczeństwo energetyczne, w tym zapewnienie szerokiego wsparcia politycznego dla projektu budowy korytarza gazowego Północ – Południe, podjęcie tematu wydobycia gazu łupkowego, rozwój współpracy państw Grupy Wyszehradzkiej w zakresie energetyki jądrowej, bezpieczeństwo dostaw ropy naftowej, a także kwestia współkształtowania polityki energetycznej i klimatycznej Unii Europejskiej.

Zgodnie z założeniami, ważnym celem będzie promowanie współpracy grupy i rozszerzanie jej o działania i projekty wspierające rozwój i implementację Partnerstwa Wschodniego. Kontynuowane będzie również wsparcie dla akcesji Chorwacji do Unii Europejskiej oraz działania na rzecz wspierania prointegracyjnych aspiracji pozostałych państw Bałkanów Zachodnich.

W dziedzinie obronności i bezpieczeństwa Polska prezydencja stawia sobie również za cel zapewnienie partnerstwa i komplementarności z NATO. Polskie przewodnictwo będzie kontynuowało dialog ze Stanami Zjednoczonymi, między innymi na temat bezpieczeństwa międzynarodowego, energetyki, procesów demokratyzacji na obszarze Partnerstwa Wschodniego, a także w regionie Afryki Północnej, wykorzystania doświadczenia transformacyjnego państw Grupy Wyszehradzkiej oraz efektywnej koordynacji działań pomocowych państw V4 i USA w tym zakresie. Dla polskiego przewodnictwa ważne będą też współpraca z państwami spoza regionu, na przykład z Japonią, Izraelem, Egiptem, a także kontakty z Chinami, Tajwanem, Republiką Korei w celu promowania całego regionu Europy Środkowowschodniej.

Polska prezydencja zaproponuje ponadto wdrożenie projektów służących wspieraniu kontaktów szeroko rozumianego społeczeństwa obywatelskiego, w tym promocji historii, kultury oraz współpracy miast. Poprze także działania zmierzające do stworzenia programu studiów magisterskich na kierunku: stosunki międzynarodowe; specjalizacji: integracja europejska w perspektywie wyszehradzkiej.

Zabierając głos w dyskusji, senator Bogdan Klich uznał plany dotyczące przewodnictwa Polski w Grupie Wyszehradzkiej za program ambitny i w większości wypadków realistyczny. Senator Janusz Sepioł stwierdził natomiast, że Polska może odgrywać w tej grupie rolę lidera, ponieważ „pozbyła się (…) słabości ekonomicznej”.

Uchwała w związku z objęciem z dniem 1 lipca 2012 r. przez Rzeczpospolitą Polską przewodnictwa w Grupie Wyszehradzkiej

Z inicjatywy senatora Janusza Sepioła Senat podjął tę uchwałę 90 głosami, przy 1 przeciw. Izba za szczególnie ważne uznała kształtowanie wspólnego stanowiska krajów Grupy Wyszehradzkiej w sprawach przyszłości polityki spójności i wieloletnich ram finansowych, corocznej procedury budżetowej i bezpieczeństwa energetycznego. W opinii Senatu, istotnym aspektem współpracy wyszehradzkiej powinno pozostać zaangażowanie na rzecz dalszego zbliżania do Unii Europejskiej państw Bałkanów Zachodnich oraz Partnerstwa Wschodniego.

W uchwale zwrócono też uwagę na konieczność aktywniejszego wsparcia przedsięwzięć, mających na celu poprawę jakości połączeń infrastrukturalnych między państwami Grupy Wyszehradzkiej, co stanowi niezbędny warunek zwiększenia wymiany gospodarczej, handlowej i kulturalnej.

Senatorowie zwrócili się do rządu polskiego o rozważenie dalszego istotnego zwiększenia finansowego wsparcia dla Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego, zwłaszcza z myślą o realizacji projektów wyszehradzkich oraz jego funkcji stypendialnych, a także rozwijaniu współpracy w formule V4+.

Zaapelowano też do polskich samorządów oraz organizacji pozarządowych, by w roku polskiego przewodnictwa w Grupie Wyszehradzkiej zwiększyły intensywność działań na rzecz zbliżenia środowisk i instytucji krajów grupy, upowszechniania ich historii, dorobku kulturalnego oraz wymiany idei i ludzi.

Ustawa o ratyfikacji Porozumienia europejskiego w sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, sporządzonego w Strasburgu dnia 5 marca 1996 r. – przyjęta bez poprawek

Sejm uchwalił ustawę ratyfikacyjną na 15. posiedzeniu, 25 maja 2012 r. Porozumienie, będące przedmiotem ratyfikacji, reguluje niektóre prawa stron, ich przedstawicieli i doradców, świadków i biegłych w postępowaniu przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka. Gwarantuje, że jego uczestnicy nie będą pociągani do odpowiedzialności w związku ze składanymi trybunałowi oświadczeniami oraz przedstawianymi dokumentami i dowodami (tzw. immunitet procesowy). Porozumienie przyznaje osobom osadzonym prawo do swobodnej, doręczanej bez zbędnej zwłoki i bez cenzurowania, korespondencji z ETPC. Gwarantuje też stronom i innym uczestnikom swobodną podróż na postępowanie przed trybunałem. Porozumienie weszło w życie 1 stycznia 1999 r. Sygnatariuszami jest 41 państw – członków Rady Europy. Ratyfikowało je 36 państw.

W wyniku głosowania Izba jednomyślnie, 92 głosami, opowiedziała się za wnioskami Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Spraw Zagranicznych i przyjęła ustawę bez poprawek .

Teraz ustawę musi jeszcze podpisać prezydent.

Ustawa o ratyfikacji Protokołu w sprawie rejestrów uwalniania i transferu zanieczyszczeń do Konwencji o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska, sporządzonego w Kijowie dnia 21 maja 2003 r. – przyjęta bez poprawek

Celem ustawy, którą Sejm uchwalił na 15. posiedzeniu, 25 maja 2012 r., jest wyrażenie przez parlament zgody na dokonanie przez prezydenta RP ratyfikacji protokołu, odnoszącego się do konwencji, sporządzonej w Aarhus w czerwcu 1998 r., a w Polsce obowiązującej od maja 2002 r. Państwo, które podpisze protokół, jest zobowiązane do utworzenia i prowadzenia dostępnych dla publiczności krajowych rejestrów uwalniania i transferu zanieczyszczeń. Protokół określa strukturę, układ i zakres rejestrów, wymagania w zakresie raportowania, okresy, za które raporty mają być sporządzone, sposób zbierania i archiwizowania danych, a także kwestie oceny jakości informacji raportowanych do systemu, dostęp do wymiaru sprawiedliwości i wiele drobniejszych spraw. Wszelkie wymogi, jakie protokół ten nakłada na Polskę, zostały wprowadzone do polskiego prawa dużo wcześniej i zawarte są w ustawie z 2001 r. – Prawo ochrony środowiska. Organem właściwym do prowadzenia Krajowego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń jest główny inspektor ochrony środowiska.

W wyniku głosowania (63 głosy za, 30 wstrzymujących się) Izba poparła wniosek Komisji Środowiska oraz Komisji Spraw Zagranicznych i przyjęła ustawę ratyfikacyjną bez poprawek.

Teraz trafi ona do podpisu prezydenta.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych

Nowelizacja, której projekt przygotował rząd, a Sejm uchwalił na 15. posiedzeniu, 25 maja 2012 r., określa wymogi dla wódek czystej i smakowej, które na etykiecie mają oznaczenie geograficzne „Polska Wódka/Polish Vodka”. Jeśli producent zdecyduje się na używanie tej nazwy – co jest fakultatywne – to alkohol przez niego wytwarzany musi spełniać szczególne wymagania jakościowe, surowcowe i technologiczne. Ma to być wódka niezawierająca dodatków innych niż woda albo wódka smakowa – o nadanym jej dominującym smaku innym niż smak surowców użytych do jej wyrobu, zawierająca naturalne środki aromatyczne, a w szczególnych wypadkach – barwniki, o maksymalnym poziomie cukru nieprzekraczającym 100 g na 1 l czystego alkoholu, otrzymana z alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego. Nowelizacja ogranicza katalog surowców, z których można produkować alkohol z oznaczoną etykietą, do: żyta, pszenicy, owsa, jęczmienia lub pszenżyta albo ziemniaków, tradycyjnie uprawianych w Polsce. Ponadto cały proces produkcji alkoholu z tą etykietą musi odbywać się w naszym kraju. Zgodnie z nowelizacją, wódki z oznaczeniem geograficznym „Polska Wódka/ Polish Vodka” wyprodukowane przed dniem wejścia w życie ustawy, a niespełniające jej wymagań mogą być wprowadzane do obrotu lub znajdować się w obrocie nie dłużej niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

Izba jednomyślnie, 93 głosami, poparła wniosek Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi i przyjęła nowelizację bez poprawek.

Teraz ustawa trafi do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o organizacji rynku rybnego – przyjęta bez poprawek

Z inicjatywy Senatu Sejm na 15. posiedzeniu, 25 maja 2012 r., uchwalił nowelizacjędostosowującą system prawado wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 13 października 2010 r. Trybunał stwierdził niezgodność z konstytucjąart. 23 ust. 1 oraz art. 23 ust. 3 pkt 2ustawy o organizacji rynku rybnego w zakresie, w jakim upoważniają ministra właściwego do spraw rybołówstwa do określenia „innego miejsca pierwszej sprzedaży” gatunków ryb, których zasoby wymagają wzmożonej ochrony lub wzmożonego nadzoru. Trybunał stwierdził, iż orzeczenie o niezgodności art. 23 ust. 1 ustawy, w zakresie wskazanym w sentencji wyroku, powoduje uchylenie stosownej części zaskarżonego przepisu, na bazie której rekonstruowana jest norma upoważniająca ministra do określenia „innego miejsca pierwszej sprzedaży”. W konsekwencji tego uchylenia przepis ten otrzyma brzmienie: „W przypadku gatunków ryb, których zasoby wymagają wzmożonej ochrony lub wzmożonego nadzoru, pierwsza sprzedaż odbywa się wyłącznie w centrum pierwszej sprzedaży”. Centra pierwszej sprzedaży to wyodrębnione w porcie rybackim lub przystani rybackiej miejsca, wyposażone w niezbędną infrastrukturę i przeznaczone do prowadzenia sesyjnej lub aukcyjnej sprzedaży ryb. Takie centra znajdują się w Helu, Władysławowie, Darłowie, Ustce i Kołobrzegu. Ponadto orzeczenie o niekonstytucyjności art. 23 ust. 1 ustawy wywołuje skutki, dotyczące art. 23 ust. 3 pkt 2 ustawy. Minister nie będzie już mógł na podstawie tego przepisu wskazywać „innych miejsc pierwszej sprzedaży”.

O przyjęcie nowelizacji bez poprawek wnosiła Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jej mniejszość zaproponowała 1 poprawkę, w trakcie debaty propozycję zmiany zgłosił także senator Jerzy Chróścikowski. W wyniku głosowania (63 głosy za, 30 – przeciw) Izba poparła wniosek komisji.

Ustawę musi jeszcze podpisać prezydent.

Ustawa o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych – przyjęta z poprawkami

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 15. posiedzeniu, 25 maja 2012 r., z przedłożenia poselskiego, wprowadza mechanizm nowacji rozliczeniowej. Dotyczy ona rozliczania transakcji zawieranych na rynku finansowym (giełdy papierów wartościowych i rynki pozagiełdowe). Polega m.in. na tym, że w chwili przyjęcia przez izbę rozliczeniową transakcji do rozliczenia izba – która tym samym staje się bezpośrednio odpowiedzialna za rozliczenie transakcji – wstępuje w prawa i obowiązki stron umowy, czyli sprzedającego i kupującego. Wzmacnia to znacznie system dokonywania rozliczeń, gdyż izba rozliczeniowa musi doprowadzić do rozliczenia transakcji, choćby wiązało się to z wykorzystaniem jej własnego majątku w celu spełnienia świadczeń. Polska jest jednym z ostatnich krajów, w których rozwiązanie to nie zostało uregulowane w przepisach. W nowelizacji rozszerzono także katalog transakcji objętych ochroną w zakresie postępowań upadłościowych, naprawczych i egzekucyjnych oraz likwidacyjnych o transakcje warunkowe, tzw. repo.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych wniosła o wprowadzenie 7 poprawek do ustawy. Izba poparła 2 z nich i 3 zmiany zaproponowane przez senatora Kazimierza Kleinę. Poprawki mają charakter redakcyjny, doprecyzowujący, zapewniają też ustawie konsekwencję w zakresie rozróżnienia między obowiązkami wynikającymi z rozliczenia transakcji oraz prawami lub obowiązkami wynikającymi z samej transakcji. Za przyjęciem całości nowelizacji w takim kształcie opowiedziało się 63 senatorów, a 29 wstrzymało się od głosu.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

Uchwała w sprawie usunięcia niezgodności w ustawie z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych

Trybunał Konstytucyjny rozpatrzył wniosek prezydenta RP i w wyroku z 12 stycznia 2012 r. (sygn. akt Kp 10/09) uznał, że przepisy art. 17 pkt 1 i art. 91 ust. 1 i 2 ustawy z 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych są niezgodne z konstytucją. Jednocześnie trybunał stwierdził, że przepisy te nie są nierozerwalnie związane z całą ustawą.

Zgodnie z konstytucją, jeżeli niezgodność z konstytucją dotyczy poszczególnych przepisów ustawy, a Trybunał Konstytucyjny nie orzeknie, że są nierozerwalnie związane z całą ustaw, to prezydent, po zasięgnięciu opinii marszałka Sejmu, podpisuje ustawę z pominięciem przepisów uznanych za niezgodne z konstytucją lub zwraca ustawę Sejmowi w celu usunięcia niezgodności. W wypadku ustawy o SKOK prezydent skorzystał z drugiej możliwości.

Warto przypomnieć, że w 2009 r. Sejm i Senat usunął niezgodności w ustawie z 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw.

Sejm w uchwale w sprawie usunięcia niezgodności w ustawie o SKOK, podjętej na 15. posiedzeniu, 25 maja 2012 r., uchylił jej art. 17, odnoszący się do organów kas, oraz ust. 1 i 2 w art. 91, które dotyczyły bezpieczeństwa finansowego depozytów pieniężnych zgromadzonych w SKOK.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisja Ustawodawcza wniosły o wprowadzenie do uchwały 2 poprawek – redakcyjnej oraz określającej czas obowiązywania przepisu art. 91 ust. 1 ustawy o SKOK, który reguluje kwestie ochrony depozytów zgromadzonych w kasach. Mniejszość komisji także zaproponowała 2 poprawki. Pierwsza miała na celu zapewnienie uczestnictwa SKOK w systemie gwarantowania depozytów zgromadzonych w tych kasach, a druga – umożliwienieudzielenia Kasie Krajowej przez Narodowy Bank Polski kredytu w wypadku wystąpienia zagrożenia stabilności systemu SKOK. Podczas dyskusji senator Kazimierz Kleina zaproponował uzupełnienie, zawartego w art. 17 ustawy, katalogu organów spółdzielczej kasy oszczędnościowo kredytowej o walne zgromadzenie.

Ostatecznie poparcie Izby uzyskały poprawka połączonych komisji, określająca czas obowiązywania przepisu art. 91 ust. 1 ustawy o SKOK i zmiana autorstwa senatora Kazimierz Kleiny. Za podjęciem uchwały z 2 poprawkami głosowało 62 senatorów, 27 – przeciw, 2 wstrzymało się od głosu.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm

Ustawa o zmianie ustawy o ujawnieniu w księgach wieczystych prawa własności nieruchomości Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego – przyjęta z poprawkami

Dzięki zmianom zawartym w nowelizacji, którą z przedłożenia rządu Sejm uchwalił na 15. posiedzeniu, 25 maja 2012 r., samorządy uzyskały dodatkowy czas na uzupełnienie informacji o nieruchomościach sektora publicznego w celu zagwarantowania kompletności danych. Nowelizacja wydłuża do 66 miesięcy termin – liczony od 19 listopada 2007 r., tj. od daty wejścia w życie ustawy – w jakim starostowie mają obowiązek uzupełnić wykazy nieruchomości sektora publicznego (państwowe i samorządowe) na poziomie powiatowymi przekazać je organom takim jak np. marszałkowie województw, wójtowie, burmistrzowie. Aby usprawnić uzupełnienie wykazów, do współpracy ze starostami zobowiązano przedstawicieli innych samorządów, a więc marszałków województw, wójtów, burmistrzów i prezydentów miast oraz inne organy reprezentujące Skarb Państwa. Równocześnie wojewodowie będą mogli w określonym terminie żądać od starostów uzupełnienia wykazu, a uzyskane w ten sposób odpowiednie dane zostaną przekazane głównemu geodecie kraju, który na podstawie tych informacji uzupełni zestawienie zbiorcze dla całego kraju. Wojewodowie będą również prowadzić kontrole, obejmujące – oprócz obowiązku składania w sądach rejonowych wniosków o ujawnienie w księgach wieczystych prawa własności nieruchomości sektora publicznego – także wypełnienie obowiązku składania do sądów wniosków o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez Skarb Państwa. Zgodnie z ustawą, minister administracji i cyfryzacji ma przestawiać rządowi raz do roku informację o aktualnym zestawieniu zbiorczym. Złożenie takiej informacji powinno nastąpić do końca I kwartału każdego roku. Równocześnie nowela zobowiązuje głównego geodetę kraju do sporządzenia na podstawie uaktualnionego zestawienia zbiorczego wykazu nieruchomości Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego, w odniesieniu do których nie złożono wniosków.

Senat 62 głosami, przy 28 – przeciw i 1 wstrzymującym się, zdecydował o przyjęciu ustawy z 3 poprawkami doprecyzowującymi, zaproponowanymi przez Komisję Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Nowelizacja wraz z senackimi poprawkami zostanie teraz skierowana do Sejmu.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o dokumentach paszportowych

Zgodnie z wnioskiem Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, Senat jednomyślnie, 91 głosami, przyjął bez poprawek nowelizację, uchwaloną przez Sejm na podstawie projektu poselskiego podczas 15. posiedzenia, 25 maja 2012 r. Przewiduje ona wydłużenie z 12 miesięcy do 5 lat okresu, na jaki wydawany jest paszport dziecku, które nie ukończyło 5 lat. W tym celu zrównuje zasady wydawania paszportów małoletnim w wieku do lat 5 i małoletnim do 13 lat. Przy składaniu wniosku o wydanie paszportu dziecku nie będzie wymagana jego obecność. Ustawa rezygnuje także z zasady, zgodnie z którą małoletniemu do lat 5 wydaje się paszport tymczasowy, a paszport zwykły jedynie na żądanie rodziców. Wszystkie paszporty małoletnich mają być paszportami zwykłymi.

Nowelizacja trafi teraz do podpisu prezydenta.

Izba zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy – Prawo bankowe, ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego oraz ustawy o funduszach inwestycyjnych

Za podjęciem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy – Prawo bankowe, ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego oraz ustawy o funduszach inwestycyjnych głosowało 91 senatorów. Izba upoważniła senatora Leszka Piechotę do reprezentowania jej w dalszych pracach nad tym projektem.

Projekt ustawy dostosowuje system prawa do orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego z 15 marca 2011 r. (P 7/09), stwierdzających niezgodność z konstytucją przepisu art. 95 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, oraz z 11 lipca 2011 r. (P 1/10), stwierdzających niezgodność z konstytucją przepisu art. 194 ustawy z 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych. Trybunał uznał, że przepisy tej ustaw, które nadają moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banku i funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, są niezgodne z konstytucją.

Projekt ustawy ma na celu pozbawienie dokumentów bankowych i dokumentów funduszy sekurytyzacyjnych statusu dokumentów urzędowych nie tylko w odniesieniu do konsumentów, lecz także innych podmiotów, w tym przedsiębiorców.

Sprawozdawca Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Budżetu i Finansów Publicznych senator L. Piechota wyjaśnił, że w sporze sądowym dokumenty sporządzone przez bank traktowane są jako dokumenty urzędowe i to strona przeciwna, klient banku, będąc tu stroną pozwaną, musi udowodnić, iż powództwo jest nieuzasadnione. Odwraca to ważną regułę sporu cywilnego, stanowiącą, że to na powodzie spoczywa obowiązek udowodnienia pozwu. Senator poinformował też, że ze względu na związanie granicami pytania prawnego Trybunał Konstytucyjny orzekł o częściowej niekonstytucyjności art. 95 ust. 1 prawa bankowego. To znaczy, że wskazane w tym przepisie inne rodzaje oświadczeń i pokwitowań wystawianych przez banki w zakresie praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych oraz ustanowionych na rzecz banku zabezpieczeń nie tracą mocy prawnej dokumentów urzędowych i znaczenia, jakie nadaje tym dokumentom ustawodawca w poszczególnych dziedzinach prawa, na przykład w prawie cywilnym, administracyjnym czy karnym. To samo dotyczy wyroku w sprawie funduszy sekurytyzacyjnych.

W związku z tym komisje uznały, że wszystkie dokumenty bankowe i dokumenty funduszy sekurytyzacyjnych należy pozbawić statusu dokumentów urzędowych, a więc odnoszących się nie tylko do konsumentów, ale także do innych podmiotów, w tym do przedsiębiorców. Zawężono też katalog rodzajów dokumentów wystawionych przez fundusze sekurytyzacyjne, stanowiących podstawę wpisu w księgach wieczystych i rejestrach publicznych, do tych, które są związane z wierzytelnościami nabytymi od banku i wynikają z czynności bankowych.

Uchwała z okazji obchodów 100-lecia urodzin ppłk. hm. Zygmunta Szadkowskiego (1912–1995)

Izba jednomyślnie, 85 głosami, podjęła uchwałę z okazji obchodów 100-lecia urodzin ppłk. hm. Zygmunta Szadkowskiego. Senatorowie w ten sposób złożyli hołd ostatniemu przewodniczącemu Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie ppłk. hm. Zygmuntowi Szadkowskiemu – jednemu z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej emigracji w Wielkiej Brytanii odznaczonego Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski.

„Przywołujemy postać i dokonania ppłk. hm. Zygmunta Szadkowskiego, mając nadzieję, że stanie się On dla młodego pokolenia Polaków moralnym autorytetem i wzorcem do naśladowania w codziennej odpowiedzialności za Ojczyznę” – napisano w uchwale.

Projekt uchwały wniosła Komisja Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą.

Informacja o wynikach działalności Centralnego Biura Antykorupcyjnego w 2011 r.

Informację przedstawił szef CBA PawełWojtunik. Jak podkreślił, w 2011 r., podobnie jak w latach ubiegłych, CBA skupiło swoją aktywność na przeciwdziałaniu zagrożeniom dla kluczowych zamówień publicznych, procesów prywatyzacyjnych oraz realizacji programów rządowych, w szczególności objętych tzw. tarczą antykorupcyjną. Zadania te zostały rozszerzone o osłonę projektów inwestycyjnych z zakresu energetyki, wykorzystywania środków unijnych, realizacji Polskiego Programu Energetyki Jądrowej, a także inwestycji związanych z realizacją projektów powiązanych z EURO 2012.

Szef CBA poinformował, że w 2011 r. wzrosła liczba prowadzonych postępowań przygotowawczych i przedstawionych zarzutów, a także analiz przedkontrolnych oraz kontroli prowadzonych przez biuro. W 2011 r. CBA prowadziło 511 spraw operacyjnych, z czego wszczęto 256, oraz 419 postępowań przygotowawczych, z czego wszczęto 248. Postępowań powierzonych przez prokuraturę było 75, pozostałe wszczynano na podstawie tzw. materiałów własnych. Prowadzone śledztwa dotyczyły najczęściej administracji samorządowej (29% postępowań); sektora gospodarczego (17%); organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości (10%); służby zdrowia i farmacji (9%).

W 2011 r. CBA zabezpieczyło mienie o łącznej wartości ponad 50 mln zł; w większości były to zabezpieczenia dokonane w związku ze śledztwami prowadzonymi w sprawie nieprawidłowości w funkcjonowaniu komisji majątkowej.

Biuro przedstawiło 601 osobom 2131 zarzutów popełnienia przestępstw. Wniesieniem przeciwko podejrzanym aktu oskarżenia zakończyły się 92 postępowania karne, 22 postępowania zakończono w inny sposób, a 15 zostało zawieszonych.

Szef CBA jako przykłady prowadzonych postępowań przygotowawczych wymienił m.in. sprawy korupcji w Centrum Projektów Informatycznych MSWiA, prace prywatyzacyjne w spółkach PLL „Lot” i Stoen SA oraz nieprawidłowości w działalności Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie.

W 2011 r. CBA prowadziło 863 analizy przedkontrolne, wszczęło 681 nowych spraw. Analizy najczęściej dotyczyły samorządowców na szczeblu gminy oraz zatrudnionych w jednostkach podległych gminom, samorządowców na szczeblu województwa lub osób zatrudnionych w jednostkach podległych wojewodom oraz parlamentarzystów. Prowadzono również analizy przedkontrolne decyzji gospodarczych. Dotyczyły one przede wszystkim zamówień publicznych, rozporządzania mieniem państwowym i komunalnym, gospodarowania środkami publicznymi czy wsparcia finansowego. W wyniku analiz przedkontrolnych biuro prowadziło 165 spraw kontrolnych.

Działalność analityczno-informacyjna była ukierunkowana na identyfikowanie nieprawidłowości oraz zagrożeń dla interesu publicznego państwa oraz powiadamiania o nich prezesa Rady Ministrów. Istotnym elementem opracowań analitycznych były rekomendacje dotyczące zmian rozwiązań prawnych, organizacyjnych lub działań, które należy podjąć w celu eliminacji lub zapobieżenia zagrożeniom.

W ramach programu tarczy antykorupcyjnej CBA kontynuowało działania mające na celu osłonę najważniejszych procesów prywatyzacyjnych i zamówień publicznych, a także zagrożeń, które mogą towarzyszyć realizacji programów rządowych „Moje boisko – Orlik 2012” i „Radosna szkoła”.

Szef CBA P. Wojtunik mówił też o działalności prewencyjnej. Podkreślił, że mimo iż jest ona krytykowana, dosyć kontrowersyjna, to jednak okazuje się niezbędna. Jednym z bardziej istotnych elementów tej działalności było prowadzenie szkoleń antykorupcyjnych dla urzędników państwowych i samorządowych. W 2011 r. łącznie przeprowadzono 500 szkoleń dla 212 instytucji, w których wzięło udział ok. 12 tys. urzędników różnego szczebla.

Ustawa o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw – przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, którą Sejm uchwalił na 16. posiedzeniu, 14 czerwca 2012 r., dotyczy wyłączenia fundacji, stowarzyszeń, kościołów, kościelnych osób prawnych i związków wyznaniowych wykonujących działalność leczniczą z konieczności obowiązku prowadzenia działalności leczniczej w formie przedsiębiorstw i umożliwienia przekazywania tym instytucjom darowizn i 1% z PIT. Hospicja i inne organizacje pożytku publicznego, w tym kościoły, nadal będą mogły prowadzić swoją działalność zgodnie z aktualnym stanem prawnym. Do końca 2013 r. dyrektorzy samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej będą decydowali o tym, czy przystępują do ubezpieczenia. Suma gwarancyjna ma zależeć od liczby łóżek w danym szpitalu. Szacunkowo przyjęto, że 1 łóżko to 1 tys. zł, a więc zmniejszy się stawka ubezpieczeń. Podmioty zawierające ubezpieczenia będą mogły mieć udział własny. Ponadto ustawa usuwa trudności interpretacyjne i nieścisłości legislacyjne z dotychczas obowiązującej ustawy o działalności leczniczej.

W wyniku głosowania Izba poparła wniosek Komisji Zdrowia o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. Opowiedziało się za nim 88 senatorów, a 2 wstrzymało się od głosu.

Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Oświadczenia

Po wyczerpaniu porządku 14. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Tadeusz Arłukowicz, Grzegorz Bierecki, Przemysław Błaszczyk, Henryk Cioch, Robert Dowhan, Stanisław Gogacz, Andrzej Grzyb, Jan Maria Jackowski, Stanisław Jurcewicz, Kazimierz Kleina, Maciej Klima, Ryszard Knosala, Stanisław Kogut, Jarosław Lasecki, Marek Martynowski, Andrzej Misiołek, Antoni Motyczka, Andżelika Możdżanowska, Rafał Muchacki, Władysław Ortyl, Andrzej Owczarek, Andrzej Pająk, Bogdan Pęk, Leszek Piechota, Józef Pinior, Marian Poślednik, Sławomir Preiss, Jadwiga Rotnicka, Janina Sagatowska, Witold Sitarz, Wojciech Skurkiewicz, Krzysztof Słoń, Grzegorz Wojciechowski.