Narzędzia:

30 maja 2012 r.

31.05.2012

Izba na 13. posiedzeniu rozpatrzyła 4 ustawy, do 1 wprowadziła poprawki, zdecydowała też o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy, realizującego orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego. Ponadto Senat dokonał zmian w składach swoich komisji. Senatorowie wysłuchali również informacji ministra spraw zagranicznych na temat sprawowania opieki nad Polonią i Polakami mieszkającymi poza granicami kraju.


Ustawa o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – przyjęta z poprawkami

Ustawa, którą Sejm uchwalił na 14. posiedzeniu, 10 maja 2012 r., z przedłożenia rządu, ma na celu dostosowanie polskiego prawa do uregulowań prawa unijnego (dyrektywa nr 2009/52/WE), a w konsekwencji – ograniczenie skali nielegalnej imigracji do Unii Europejskiej poprzez zmniejszenie atrakcyjności zatrudniania obywateli państw trzecich, przebywających na jej terenie wbrew przepisom. W wypadku Polski ustawa dotyczy bardzo wąskiej grupy około 100 tys. osób, które są zatrudniane, a na terenie kraju przebywają nielegalnie. Nie odnosi się do cudzoziemców mieszkających legalnie i pracujących w Polsce. W ustawie określenie: „obywatel kraju trzeciego” zastępuje się używanym w polskim prawodawstwie terminem: „cudzoziemiec”, co ułatwi posługiwanie się terminologią.
Jako podstawowe cele wdrażające dyrektywę 2009/52 ustawa przyjmuje przeciwdziałanie zatrudnianiu obywateli państw trzecich przebywających w Polsce wbrew przepisom, racjonalizację i zwiększenie skuteczności kontroli legalności zatrudnienia, nałożenie na pracodawców obowiązku sprawdzania statusu pobytowego zatrudnianych cudzoziemców, wprowadzenie proporcjonalnych i odstraszających sankcji za zatrudnianie obywateli państw trzecich przebywających w Polsce wbrew przepisom, a także objęcie osób prawnych sankcjami za uchybienia związane z nielegalnym zatrudnianiem cudzoziemców. Za zatrudnianie osoby małoletniej, zatrudnianie wielu osób lub uporczywe zatrudnianie osób w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą będzie groziła kara grzywny lub ewentualnie ograniczenia wolności. Za zatrudnianie osoby będącej ofiarą przestępstwa handlu ludźmi lub zatrudnianie osoby w warunkach szczególnego wyzysku natomiast przewidziano karę pozbawienia wolności do lat 3. Wysokość grzywny za uporczywe zatrudnianie przebywającego w Polsce nielegalnie cudzoziemca będzie wynosić do 10 tys. zł. Według nowych przepisów, pracodawca przed zatrudnieniem cudzoziemca powinien zażądać okazania dokumentu potwierdzającego legalność pobytu. Ma też powiadamiać ZUS o zatrudnieniu cudzoziemca. ZUS przekaże te informacje do Państwowej Inspekcji Pracy i Straży Granicznej.
Nielegalnie zatrudniony cudzoziemiec, który zostanie wydalony z Polski, będzie mógł wystąpić o wypłatę zaległego wynagrodzenia i związanych z nim świadczeń. Wprowadzono domniemanie uzgodnionego wynagrodzenia w wysokości trzykrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę. Do wypłaty cudzoziemcowi zasądzonego wynagrodzenia, zapłaty grzywny za zatrudnianie bez ważnego dokumentu i poniesienia kosztów wydalenia cudzoziemca będzie zobowiązany nie tylko „podmiot powierzający pracę”, ale też solidarnie główny wykonawca i każdy podwykonawca, który pośredniczył między wykonawcą a podmiotem powierzającym pracę nielegalnemu imigrantowi.
Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wnosiła o odrzucenie ustawy. Izba odrzuciła ten wniosek 53 głosami, przy 31 – za i 1 wstrzymującym się. Senat poparł natomiast propozycje Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, która zaproponowała 11 poprawek do ustawy, w większości o charakterze redakcyjnym, doprecyzowującym i ujednolicającym terminologię. W trakcie debaty propozycje zmian zgłosili również senatorowie Grzegorz Wojciechowski i Jan Michalski. Izba zaaprobowała 10 poprawek komisji i poprawkę senatora J. Michalskiego, modyfikującą zakres przekazywanych w roku 2012 informacji o zbiorczych wynikach kontroli legalności wykonywania pracy przez cudzoziemców. Za przyjęciem ustawy wraz z poprawkami głosowało 55 senatorów, a 30 było przeciw. Senat ocenną przesłankę uporczywego uchylania się od wypłaty wynagrodzenia, niezbędną do poniesienia odpowiedzialności przez wykonawcę za zaległe wynagrodzenie w miejsce podwykonawcy pracodawcy, zastąpił przesłanką bezskutecznej egzekucji. W celu złagodzenia odpowiedzialności wykonawcy Izba wprowadziła możliwość dochodzenia przez wykonawcę wypłacającego cudzoziemcowi zaległe wynagrodzenie regresu od pracodawcy podwykonawcy.
Do senackich poprawek ustosunkują się teraz posłowie.


Ustawa o zmianie zakresu obowiązywania Umowy o utworzeniu Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju, sporządzonej w Paryżu dnia 29 maja 1990 r. – przyjęta bez poprawek

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 14. posiedzeniu, 11 maja 2012 r., na podstawie projektu rządowego. 30 września 2011 r. Rada Gubernatorów Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju podjęła uchwały nr 137 i nr 138, przewidujące zmiany w umowie o utworzeniu Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju. Uchwała nr 137 rozszerza obszar działalności Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju o kraje południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego. Uchwała nr 138 umożliwia wykorzystanie funduszy specjalnych w krajach odbiorcach i potencjalnych krajach odbiorcach. Państwo będzie mogło uzyskać status potencjalnego kraju odbiorcy po zatwierdzeniu przez Radę Gubernatorów większością głosów nie mniejszą niż 2/3 liczby gubernatorów posiadających nie mniej niż 3/4 całkowitej liczby głosów przysługujących członkom. Działalność w nowych krajach ma być prowadzona przy założeniu, że na kraje członkowskie nie zostaną nałożone dodatkowe obciążenia kapitałowe i nie będzie ograniczone finansowanie dotychczasowych odbiorców.
Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisja Spraw Zagranicznych wniosły o przyjęcie ustawy bez poprawek. Stanowisko takie poparło 55 senatorów, 30 było przeciw.
Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

 

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące system nauki

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 14. posiedzeniu, 11 maja 2012 r., na podstawie projektu poselskiego, wydłuża z 30 września 2012 r. do 30 września 2013 r. termin przeprowadzenia kompleksowej oceny działalności naukowej jednostek naukowych przez Komitet Ewaluacji Jednostek Naukowych w celu przyznania tym jednostkom kategorii A, A+, B lub C. Przesunięcie terminu jest konieczne m.in. z powodu braku przepisów wykonawczych regulujących proces oceny jednostek naukowych. Rozporządzenie jest przygotowywane zgodnie z propozycjami Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych.
Jak wyjaśniał sprawozdawca Komisji Nauki, Edukacji i Sportu senator Kazimierz Wiatr, wprowadzane zasady oceny będą dotyczyły 4 aspektów działania jednostek naukowych: efektów działalności naukowej, które będą oceniane głównie poprzez publikacje; potencjału naukowego ocenianego poprzez aktywność kadry; efektów materialnych działalności naukowej, czyli wdrożeń, ekspertyz, patentów; niematerialnych efektów działalności naukowej. Ocena, prowadzona w grupach odrębnych dla jednostek naukowych uczelni, instytutów Polskiej Akademii Nauk i jednostek badawczo-rozwojowych, będzie dotyczyła lat 2009–2012.
W wyniku głosowania Izba głosami 84 senatorów poparła wniosek Komisji Nauki, Edukacji i Sportu o przyjęcie ustawy bez poprawek.
Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

 

Ustawa o ratyfikacji decyzji Rady Europejskiej 2011/199/UE z dnia 25 marca 2011 r. w sprawie zmiany art. 136 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do mechanizmu stabilności dla państw członkowskich, których walutą jest euro – przyjęta bez poprawek

Ustawa ratyfikacyjna została uchwalona przez Sejm na 14. posiedzeniu, 11 maja 2012 r., na podstawie przedłożenia rządowego. Na podstawie decyzji Rady Europejskiej ma zostać dodany ust. 3 do art. 136 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, umożliwiający państwom członkowskim, których walutą jest euro, ustanowienie mechanizmu stabilności uruchamianego w razie konieczności ochrony stabilności finansowej strefy euro jako całości. Udzielanie wszelkiej niezbędnej pomocy finansowej w ramach tego mechanizmu będzie podlegało rygorystycznym warunkom.
Sprawozdawca Komisji Spraw Unii Europejskiej i Komisji Spraw Zagranicznych senator Edmund Wittbrodt przypomniał, że Rada Europejska dyskutowała na temat stabilności finansowej strefy euro w grudniu 2010 r. Uzgodniła wówczas, iż należy zmienić Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej po to, aby państwa członkowskie, które należą do strefy euro, mogły ustanowić stały mechanizm służący ochronie stabilności finansowej strefy euro – to tzw. europejski mechanizm stabilności – oraz osiągnęła konsensus w sprawie projektu decyzji Rady Europejskiej zmieniającej art. 136 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Przyczyną tej decyzji były problemy i nieskuteczność wcześniej podejmowanych działań związanych ze stabilnością strefy euro. Podczas posiedzenia w marcu 2011 r. Rada podjęła jednomyślnie decyzję w tej sprawie i wezwała państwa członkowskie do szybkiego rozpoczęcia krajowych procedur ratyfikacyjnych, tak aby weszła ona w życie 1 stycznia 2013 r. Rada przyjęła decyzję w trybie art. 48 ust. 6 Traktatu o Unii Europejskiej, czyli w ramach procedury uproszczonej (tzw. procedura kładki), która wymaga jednomyślnej decyzji Rady Europejskiej.
W trakcie dyskusji senatorowie PiS zgłaszali wątpliwości co do przyjętego przez Sejm trybu ratyfikacji, przewidzianego w art. 89 konstytucji (wymagana jest zwykła większość). Ich zdaniem, ratyfikacja powinna być przeprowadzana w trybie art. 90 konstytucji (wymagana jest większość 2/3 głosów Sejmu i Senatu lub referendum).
Odnośnie do tych uwag senator Edmund Wittbrodt wyjaśnił, że za wyborem trybu określonego w art. 89 konstytucji przemawiały 2 argumenty. Po pierwsze, zmiany Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dokonano w ramach tzw. procedury kładki, a zatem państwa członkowskie, w tym Polska, zgodziły się co do tego, że zmiana ta nie zwiększa kompetencji Unii Europejskiej przyznanej jej w traktatach. Tymczasem art. 90 konstytucji ma zastosowanie jedynie w wypadku, gdyby te kompetencje były przekazywane. Po drugie, zmiana ma charakter proceduralny i jedynie umożliwia przyjęcie mechanizmu z regulacjami materialnymi w drodze odrębnej umowy międzynarodowej, która będzie musiała zostać potem oddzielnie ratyfikowana, gdyby Polska miała wstąpić do strefy euro.
Komisja Spraw Unii Europejskiej i Komisja Spraw Zagranicznych wniosły o przyjęcie ustawy bez poprawek. Za takim stanowiskiem głosowało 55 senatorów, 30 było przeciw.
Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

 

Izba zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami

Izba 84 głosami, przy 1 wstrzymującym się, zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami. Ma on na celu dostosowanie systemu prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 19 maja 2011 r. (sygn. akt SK 9/08), stwierdzającego niezgodność art. 216 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami z konstytucją. Projekt ustawy umożliwia żądanie przez poprzedniego właściciela zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, jeżeli stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Dotyczyłoby to także wywłaszczonej nieruchomości, która była już uprzednio zajęta i wykorzystywana w jakimś celu, bez uprzedniego przeniesienia własności tej nieruchomości.
Do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem upoważniono senator Helenę Hatkę.

 

Informacja rządu RP na temat sprawowania opieki nad Polonią i Polakami mieszkającymi poza granicami kraju

Przedstawiając senatorom informację, minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski zaznaczył, że 2012 r. to okres przejściowy, a od 2013 r. środki finansowe będą kierowane „na spójny system projektów”. Jako priorytety minister wymienił: edukację Polonii i Polaków za granicą, w tym kształcenie młodzieży w Polsce; promocję Polski i spraw polskich; mobilizację do aktywności we wszelkich dziedzinach życia w państwach zamieszkania, w tym w sferze polityki, ekonomii, nauki, kultury i sztuki; współpracę gospodarczą państw, w których mieszkają emigranci, z Polską, a także pracę na rzecz powrotów Polaków do ojczyzny.
Szef dyplomacji podkreślał, że istotą relacji z Polonią jest nie opieka, ale współpraca. „Słowo «opieka» rezerwujemy dla sytuacji, w których nasi rodacy nie są w stanie sami wyegzekwować należnych im praw, oraz dla współdziałania z zasłużonymi organizacjami niepodległościowymi, których szeregi, niestety, topnieją, a godny wiek ich członków nie zawsze umożliwia im aktywność, jakiej sami by sobie życzyli” – wyjaśniał minister R. Sikorski.
Wskazał na potrzebę odwołania się do potencjału nie tylko tradycyjnych organizacji polonijnych, ale też Polonii niezrzeszonej, a nawet nieznającej już języka polskiego, ale pamiętającej o ojczyźnie przodków. Poinformował, że konsulaty mają sporządzić wykazy osób publicznych polskiego pochodzenia lub związanych z Polską. Resort kończy bowiem prace nad formułą konsultacyjnych rad polonijnych przy placówkach. Mają one być forum prezentowania założeń polskiej polityki zagranicznej oraz współpracy z Polonią i Polakami za granicą. Członkowie rad z kolei będą mogli przedstawiać swoje oczekiwania i oferty.
Szef MSZ zapowiedział, że polska dyplomacja chce aktywizować Polonię dla wzmocnienia międzynarodowej pozycji Polski. „Cieszymy się, że Polacy i osoby polskiego pochodzenia chcą utrzymywać więzi z Polską. Jest to sprawa ich przekonań i potrzeb. Chcemy jednak, aby te indywidualne postawy skutkowały również zaangażowaniem w sprawy ważne dla Polski” – powiedział. Dodał, że celem strategicznym polityki polonijnej jest „uzyskanie skutecznego poparcia dla polskiej racji stanu i polityki zagranicznej oraz skorzystanie z potencjału Polonii i Polaków za granicą do promocji Polski i budowy jej pozytywnego wizerunku w świecie”.
Minister R. Sikorski zwrócił uwagę na duże zróżnicowanie sytuacji Polaków poza granicami, np. w dziedzinie edukacji, przywołał tu przykłady Szwecji i Białorusi. Zwrócił też uwagę na problemy Polaków na Litwie i Białorusi. „W obu państwach (Polacy) mają status mniejszości narodowych i podobnie brzmiące prawa. Na Litwie te prawa, których zakres mógłby być niemal wystarczający, są jednak uszczuplane, a na Białorusi nigdy nie zapewniono ich realizacji”. W Niemczech z kolei Polacy „borykają się m.in. z kwestią statusu mniejszości narodowej i dysproporcją w zaspokajaniu ich potrzeb przez państwo niemieckie w stosunku do działań Polski na rzecz ich mniejszości u nas”.
Dużą część swego wystąpienia minister R. Sikorski poświęcił na omówienie działań podejmowanych przez resorty: edukacji narodowej, nauki i szkolnictwa wyższego, pracy i polityki społecznej, kultury i dziedzictwa narodowego, gospodarki oraz sportu i turystyki. Poinformował, że w 2011 r. wydały one 168 mln 922 tys. zł na działania dla rodaków za granicą.
Środki, jakie Polska wydaje na Polonię i Polaków za granicą, a którymi dotychczas dysponował Senat, nie są, zdaniem szefa dyplomacji, wysokie, „biorąc pod uwagę ogromną rzeszę naszych rodaków poza granicami, chociaż też nie są małe, biorąc pod uwagę możliwości naszego budżetu”. „Ważne jest to, abyśmy racjonalnie je wydawali i aby służyły realizacji stawianych celów. Jestem przekonany, że Senat Rzeczypospolitej, którego doświadczenie i zasługi z ostatniego dwudziestolecia są niepodważalne, nie tylko zachowa i wzmocni swoją tradycyjną rolę opiekuna Polonii i Polaków za granicą, lecz także będzie służył nam radą i pomocą, ministerstwu i tym wszystkim podmiotom państwa polskiego, które angażują swoje siły i publiczne środki we współpracę, a gdy trzeba, to i w opiekę nad Polonią i Polakami za granicą” – zakończył swe wystąpienie minister R. Sikorski.

Oświadczenia
Po wyczerpaniu porządku 13. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Grzegorz Czelej, Robert Dowhan, Ryszard Górecki, Jan Maria Jackowski, Stanisław Jurcewicz, Stanisław Karczewski, Ryszard Knosala, Robert Mamątow, Andrzej Misiołek, Rafał Muchacki, Jarosław Obremski, Władysław Ortyl, Andrzej Person, Leszek Piechota, Krzysztof Słoń, Andrzej Szewiński, Grzegorz Wojciechowski.

Zobacz inne aktualności Przejdż do wszystkich aktualności

8. posiedzenie Senatu

Izba zakończyła obrady.

7. posiedzenie Senatu

Zakończyło się 7. posiedzenie Senatu.

6. posiedzenie Senatu – drugi dzień

Zakończyło się dwudniowe posiedzenie. Senatorowie wysłuchali przemówienia przewodniczącej PE, rozpatrzyli 2 ustawy, wnieśli jedną inicjatywę do Sejmu i zapoznali się z informacją po przewodnictwie Hiszpanii w Radzie Unii Europejskiej.