Posiedzenia Senatu

Podczas 12. posiedzenia Izba rozpatrzyła 2 ustawy, obie przyjęła bez poprawek, zdecydowała też o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy nowelizującej prawo prasowe.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw

Za przyjęciem nowelizacji w kształcie uchwalonym przez Sejm na 14. posiedzeniu, 11 maja 2012 r., opowiedziało się 63 senatorów, a 31 było przeciw. Na podstawie nowych przepisów, począwszy od 1 stycznia 2013 r., wiek emerytalny będzie stopniowo wydłużany do 67. roku życia. Jednocześnie zostanie zrównany wiek emerytalny kobiet i mężczyzn. Mężczyźni osiągną docelowy wiek emerytalny w 2020 r., a kobiety – w 2040 r. Ustawa przewiduje także tzw. emeryturę częściową, która umożliwi przejście na emeryturę po ukończeniu 62 lat przez kobiety i 65 przez mężczyzn. Warunkiem skorzystania ze świadczenia będzie uzyskanie odpowiedniego stażu ubezpieczeniowego, wyliczanego na podstawie okresów składkowych i nieskładkowych (dla kobiet co najmniej 35 lat, dla mężczyzn co najmniej 40 lat). Wysokość emerytury częściowej będzie wynosić 50% pełnej kwoty emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Prawo do częściowej emerytury rolniczej przysługiwać będzie również ubezpieczonym rolnikom. Osoby pobierające renty rolnicze z tytułu niezdolności do pracy będą mogły uzyskiwać dochody z pracy pozarolniczej. Możliwe będzie też otrzymywanie pełnej renty lub emerytury rolniczej pomimo prowadzenia działalności rolniczej z małżonkiem, który podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu.
Do końca grudnia 2013 r. minister pracy ma przygotować program wspierania zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób powyżej 60. roku życia oraz wspierania równości płci na rynku pracy. Według rządu, projektodawcy ustawy, powinna ona spowodować m.in. wzrost poziomu świadczeń emerytalnych wypłacanych w przyszłości z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz zwiększenia średniego tempa wzrostu PKB w latach 2010–2060 o 0,1 pkt procentowego.
Rekomendując przyjęcie nowelizacji bez poprawek, sprawozdawca Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senator Mieczysław Augustyn stwierdził, że „Ta reforma nie jest przeciwko ludziom, ta reforma jest dla nich, bo spowoduje wzrost emerytur, zwłaszcza dla kobiet (…) o blisko 70%, a dla mężczyzn o 20%. Jest to droga do równouprawnienia w systemie emerytalnym”. O przyjęcie nowelizacji bez poprawek wniosła też mniejszość Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Odrzucenie nowelizacji (odrzucone 63 głosami, przy 31 za) postulowały natomiast Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz mniejszość Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Jej sprawozdawca senator Waldemar Kraska, powiedział, że „Według planów niedawno ogłoszonych w poszczególnych krajach na rok 2050, kobiety w Unii Europejskiej mają pracować maksymalnie do 64. roku życia, a mężczyźni do 64,6. Należy zadać pytanie, dlaczego w świetle tych faktów Polska chce być wzorem dla innych krajów w Europie”. W opinii senatora, rządowi nie chodzi o dobro Polaków, tylko raczej o dokument, który uwiarygodni Polskę na międzynarodowych rynkach finansowych. „Pokaże, że Polska będzie miała mniejsze dotacje do systemu ubezpieczeń społecznych, a więc będzie mogła spłacać regularnie raty i odsetki od kredytów” – zaznaczył senator.
Mniejszości obu komisji i senatorowie: Jerzy Chróścikowski, Jan Maria Jackowski, Andżelika Możdżanowska w trakcie debaty zaproponowali wprowadzenie poprawek do nowelizacji.
Wywołała ona długą i burzliwą dyskusję, w większości głos w niej zabierali senatorowie PiS, opowiadający się przeciw ustawie. Senator Michał Seweryński stwierdził, że konieczne działania naprawcze polskiego systemu emerytalnego powinny polegać na „przemyślanych zmianach systemowych, a nie na doraźnych ograniczeniach wydatków na emerytury, kładących się ciężarem na ubezpieczonych”. Te proponowane przez rząd uznał za „częściowe, pospieszne, niesprawiedliwe społecznie” i „dyletanckie”, które „nie uratują systemu emerytalnego w najbliższym czasie”. Senator Andrzej Pająk nazwał nowelizację „prostym zabiegiem matematycznym, mającym na celu skrócenie okresu poboru emerytury”. Senator Krzysztof Słoń stwierdził, „Zadufani w swojej nieomylności rządzący próbują narzucić nam system przypominający roboty przymusowe od wczesnej młodości do późnej, choć krótkiej starości. Tyle jesteś wart, obywatelu, ile lat dasz radę pracować, a jak nie dasz rady, to jesteś wart tylko tyle, ile częściowa emerytura, a konkretnie 50%”. Według senatora Marka Martynowskiego, „ustawa, oprócz braków wymienionych polityk – demograficznej, prorodzinnej i imigracyjnej – to kolejna w obszarze ubezpieczenia społecznego sprawa podważająca zaufanie obywateli do państwa i jego instytucji”.
Nowelizacja zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin oraz niektórych innych ustaw – przyjęta bez poprawek

W myśl nowelizacji, uchwalonej przez Sejm na 14. posiedzeniu, 11 maja 2012 r., z przedłożenia rządu, funkcjonariusze i żołnierze zawodowi w dalszym ciągu będą nabywali prawo do emerytury z budżetu państwa w ramach odrębnego systemu zaopatrzeniowego. Oznacza to, że tak jak dotychczas, nie zostaną objęci powszechnym systemem emerytalnym. Ustawa wydłuża staż służby do 25 lat, a wiek przejścia na emeryturę do ukończenia 55 lat. Zmiany obejmą osoby, które rozpoczną służbę po wejściu w życie nowych przepisów, czyli 1 stycznia 2013 r. Funkcjonariusze i żołnierze pozostający w służbie w dniu ich wejścia w życie będą mogli wybrać, czy chcą odejść na emeryturę na starych czy na nowych zasadach. Mundurowy, który w dniu zwolnienia ze służby przepracował 25 lat, ale nie ukończył 55. roku życia, będzie mógł nabyć prawo do emerytury w dniu osiągnięcia tego wieku, pod warunkiem że zwolnienie ze służby nastąpiło nie z jego winy, ale np. w wyniku likwidacji jednostki organizacyjnej. Nowelizacja przewiduje, że po 25 latach służby emerytura będzie wynosić 60% podstawy jej wymiaru i wzrastać ma o 3% za każdy kolejny rok służby. Maksymalna emerytura nie będzie mogła przekroczyć 75% podstawy. Wysokość emerytury zostanie uzależniona od średniego uposażenia z 10 kolejnych lat służby wraz z nagrodą roczną i dodatkami stałymi, a funkcjonariusz lub żołnierz będzie mógł sam zdecydować, który okres jest dla niego najkorzystniejszy jako podstawa wyliczenia świadczenia. Emerytura będzie mogła być podwyższana o 0,5% za każdy rozpoczęty miesiąc pełnienia służby na froncie w czasie wojny oraz w strefie działań wojennych.
Zmiany nie przewidują możliwości łączenia emerytury z rentą. Nowelizacja ma zachęcić dobrze wyszkolonych i doświadczonych funkcjonariuszy oraz żołnierzy do dłuższej aktywności zawodowej. Ponadto jej celem jest ograniczenie liczby świadczeń emerytalnych wypłacanych z budżetu państwa.
Podczas debaty senator Bogdan Klich (PO) przekonywał, że nowelizacja „racjonalizuje wydatki budżetowe państwa”. W opinii senatora Władysława Ortyla (PiS) natomiast, zaproponowane zmiany budzą wiele niepokojów wśród służb mundurowych, nierówno traktują funkcjonariuszy poszczególnych formacji. Zdaniem senatora do tzw. zaopatrzeniowego systemu powinni być włączeni funkcjonariusze Służby Celnej i Straży Marszałkowskiej. Podczas debaty senatorowie: Wiesław Dobkowski, Henryk Górski, Kazimierz Jaworski, Stanisław Karczewski, Maciej Klima, Waldemar Kraska, Marek Martynowski, Władysław Ortyl, Bogdan Pęk i Grzegorz Wojciechowski zaproponowali łącznie 44 poprawki.
Ostatecznie w wyniku głosowania Izba poparła jednak głosami 63 senatorów, przy 31 przeciw, wniosek Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Obrony Narodowej o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. Wcześniej Senat odrzucił (31 głosów za, 63 – przeciw) wniosek mniejszości Komisji Obrony Narodowej o odrzucenie noweli w całości.

Teraz nowelizacja trafi do podpisu prezydenta.

Izba zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo prasowe

Projekt ustawy ma na celu dostosowanie systemu prawa do orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego z 5 maja 2004 r. (sygn. akt P 2/03) i 1 grudnia 2010 r. (sygn. akt K 41/07), stwierdzających niezgodność niektórych przepisów prawa prasowego z konstytucją, w zakresie, w jakim nie definiując pojęć sprostowania oraz odpowiedzi, zakazuje pod groźbą kary komentowania tekstu sprostowania w tym samym numerze lub audycji, w której sprostowanie to zostało opublikowane. W projekcie zrezygnowano z tego rozróżnienia i pozostawiono sprostowanie, rozumiane jako rzeczowe i odnoszące się do faktów oświadczenie, zawierające zaprzeczenie lub korektę informacji nieścisłej lub nieprawdziwej zawartej w prasie. Zgodnie z projektem, tekst sprostowania nie może przekraczać dwukrotnej objętości fragmentu materiału prasowego, którego dotyczy. Powinien zostać wysłany redaktorowi naczelnemu na piśmie w terminie nie dłuższym niż 1 miesiąc od dnia opublikowania materiału prasowego. Tekst sprostowania nie może być komentowany w tym samym numerze, programie lub na stronie internetowej tego samego dnia. Nie wyklucza to jednak prostej zapowiedzi polemiki lub wyjaśnień. W projekcie określono także zasady odmowy opublikowania sprostowania.
Projekt ustawy został przygotowany z inicjatywy Komisji Ustawodawczej. W trakcie drugiego czytania senatorowie: Andrzej Matusiewicz, Andżelika Możdżanowska i Piotr Zientarski zgłosili poprawki. Ostatecznie Senat 65 głosami, przy 25 przeciw i 5 wstrzymujących się, przyjął projekt wraz z 15 poprawkami, m.in. wydłużono z 3 do 7 dni termin wniesienia apelacji od decyzji sądu okręgowego w sprawie nakazu opublikowania sprostowania.
Do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem upoważniono senatora Piotra Zientarskiego.

Oświadczenia
Po wyczerpaniu porządku 12. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Anna Aksamit, Robert Dowhan, Henryk Górski, Piotr Gruszczyński, Andrzej Grzyb, Stanisław Iwan, Kazimierz Jaworski, Stanisław Karczewski, Kazimierz Kleina, Maciej Klima, Ryszard Knosala, Marek Konopka, Waldemar Kraska, Andrzej Misiołek, Andrzej Pająk, Bogdan Pęk, Leszek Piechota, Marian Poślednik, Grzegorz Wojciechowski, Jan Wyrowiński.